نقش هوش هیجانی و هوش معنوی در پیش‌بینی بخشودگی دانشجویان
محورهای موضوعی : تربیتیملاحت امانی 1 , اسماعیل شیری 2 , سعید رجبی 3
1 -
2 -
3 -
کلید واژه:
چکیده مقاله :
هدف پژوهش حاضر بررسی نقش هوش هیجانی و هوش معنوی در پیش‌بینی بخشودگی دانشجویان بود. روش این پژوهش همبستگی است و جامعۀ آماری همۀ (7700 نفر) دانشجویان دانشگاه محقق اردبیلی در سال تحصیلی 89-1388 بود، از این تعداد 230 دانشجو به‌صورت نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای یک‌مرحله‌ای انتخاب شدند و مقیاس خودگزارشی هوش هیجانی (شوت، 1998)، پرسشنامۀ خودگزارشی هوش معنوی (کینگ، 2008) و مقیاس بخشودگی (والکر و گورسوچ، 2002) را تکمیل کردند. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که هوش هیجانی با ضریب بتای 20/0 به‌طور معنی‌داری بخشودگی خود را پیش‌بینی می‌کند (01/0P < ). همچنین، نتایج نشان داد که هوش هیجانی با ضریب بتای 30/0 بخشودگی دیگران را به‌طور معناداری پیش‌بینی کرد (01/0P < ). اما، هوش معنوی پیش‌بینی‌کننده معنی‌داری در بخشودگی خود و بخشودگی دیگران نبود. با توجه به نتایج و بحث، هوش معنوی متغیری متفاوت از معنویت است.
The goal of the present research was to examin the role of spiritual and emotional intelligence in predicting students’ forgiveness. The method of the research correlation. Statistical population of the research wase all 7700 students of Mohaghegh Ardebili University in 2009-10 (1388-89s.c.) academic year. This population, a sample & 230 students were selected by random cluster one- stage sampling. They completed Self-Report Emotional Intelligence Scale (Schutte, 1988), Spiritual Intelligence Self-Report Inventory (King, 2008) and Forgiveness Scale (Walker & Gorsuch, 2002). The results of regression analysis showed that emotional intelligence With 0.20 Beta predict self-forgiveness significantly (P < 0.01). Also results showed that emotional intelligence predicted forgiveness of others significantly (P < 0.01). But, spiritual intelligence a significance predictor of self-forgiveness and forgiveness of others. According to the results and discussion, spiritual intelligence can be different from spirituality.
