تجارب خانواده‌های بیماران مرگ مغزی از ارتباط و آشنایی با خانواده و فرد گیرندۀ عضو
محورهای موضوعی : تربیتیحیدر علی عابدی 1 , محبوبه محمدی دستجا 2 , غلامحسین عبدیزدان 3
1 - دکتری تخصصی پرستاری، دانشیار دانشگاه آزاد اسلامی، واحد خوراسگان، دانشکده پرستاری و مامایی
2 - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد خوراسگان
3 - مربی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد خوراسگان، دانشکده پرستاری و مامایی
کلید واژه: خانواده, مرگ مغزی, گیرنده عضو, ارتباط,
چکیده مقاله :
این مطالعه به‌منظور تبیین تجربۀ خانواده‌های بیماران مرگ مغزی از ارتباط و آشنایی با خانواده و فرد گیرندۀ عضو به روش کیفی با رویکرد پدیدارشناسی انجام شد. به این منظور مصاحبه‌های بدون ساختار و عمیق با 5 خانوادۀ بیمار مرگ مغزی اهدا‌کنندۀ عضو که با گیرنده‌های اعضا ارتباط داشتند، صورت گرفت که در آن خانواده‌ها تجربیات خود را در خصوص این پدیده بیان کردند. داده‌های به‌دست آمده از این مصاحبه‌ها با استفاده از روش تجزیه و تحلیل کلایزی تحلیل شد. یافته‌های این پژوهش را می‌توان در قالب چهار مفهوم کلی نیت اهدا، نیاز به قدردانی، احساس تنهایی و سلطه‌جویی طبقه‌بندی کرد. یافته‌های این مطالعه توانست تصویری روشن از تجربیات خانواده‌های بیماران مرگ مغزی که با گیرنده‌ها ارتباط داشتند ارائه دهد. تجربیات این خانواده‌ها نشان داد که آشنایی و ارتباط دو خانواده لزوم دخالت متخصصان روان‌شناسی و مشاوره را می‌طلبد.
The aim of this study was to clarify the experience of brain death patients’ families regarding communication and familiarity with the family and the receptor of the body tissue by using a qualitative method. This study was done by applying a qualitative and phenomenological research approach. For this purpose, the unstructured and deep interviews were conducted with 5 families of cerebral death patients who donated the tissue and who were in communication with the receptors of the tissue so that the families stated their experiences about this phenomenon. The data resulted from this interviews were analyzed using Colaaizi method. The findings of this survey may be classified within four general concepts donation intent, the requirement of appreciation, feeling lonely and domination. The findings of this study could present a clear view of cerebral death patients families experiences who were in communication with the receptors. The experiences of these families showed that familiarity and communication with each other requires the involvement of psychologists and counseling professionals.
