اثربخشی آموزش اصلاح رفتار مادران بر میزان رفتارهای نامطلوب کودکان مبتلا به اختلال بیشفعالی/ نقص توجه
محورهای موضوعی : تربیتی
1 - عضو هیأت علمی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز، ایران
کلید واژه: مخالفتجوبی, آموزش اصلاح رفتار والدین, اختلال بیشفعالی/ نقص توجه,
چکیده مقاله :
هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش اصلاح رفتار مادران بر میزان رفتارهای نامطلوب کودکان مبتلا به بیش فعالی/ نقص توجه بود. پژوهش از نوع نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون ـ پسآزمون با گروه گواه بود. جامعۀ آماری همۀ مادرانی بودند که دارای فرزند 6 تا 12 سالۀ مبتلا به اختلال بیشفعالی ـ نقص توجه بودند و به مرکز درمانی سینا در شهر دزفول مراجعه کرده بودند. نمونه 24 نفر از مادران این جامعه بود که به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و بهطور تصادفی در دو گروه آزمایش (12 نفر) و گواه (12 نفر) قرار گرفتند. ابزار اندازهگیری شامل 5 مقیاس درجهبندی اختلال کاستی توجه و بیشفعالی از نگاه والدین کانرز (1990) بود. ابتدا برای هر دو گروه پیشآزمون برگزار شد. سپس گروه آزمایش در 10 جلسه و هر جلسه یک ساعت آموزش دیدند، آنگاه پسآزمون به عمل آمد. در تجزیه و تحلیل دادهها از روش آماری تحلیل کواریانس چندمتغیره (مانکوا) و تحلیل کوواریانس یک متغیره (آنکوا) استفاده شد. نتایج نشان داد مشکلات رفتار مخالفتجویانه و همچنین بیشفعالی کودکان کاهش یافته است (05/0P<)، اما در خردهمقیاسهای کاستی توجه و مشکلات شناختی/توجهی، تغییر معناداری ایجاد نشده است.
The aim of this quasi experimental study was to investigate the effectiveness of mother’s behavior modification on the degree of unpleasant behavior of children who suffer from hyperactive disorder and deficit attention. The population comprised all referring mothers to Sina Health Center with children from 6 to12 suffering from hyperactive disorder in Dezful. The sample consisted of 24 mothers who were selected by access sampling method. Participants were randomly divided and grouped in control and experimental groups (12 each). The instrument was the revised version of Conner’s test. At first, a pre-test was administrated to both groups and then the experimental group received 10 training sessions. After receiving treatment both groups received a post-test. Research outcomes were analyzed by using Multivariate Analysis of Covariance (MANCOVA) and Analysis of Covariance (ANCOVA). The results showed that conduct disorder and also children’s hyperactivity were significantly improved (P<0.05), but in sub-scales of attention reduction and cognitive/ attentive problems, there were not significant changes.
