کدخدای حجره ی راز (بیان دیدگاه های عرفا در باب عزلت و بررسی آن در دیوان خاقانی با رویکرد روایی و تمثیلی)
محورهای موضوعی : تمثیل در زبان و ادب فارسی
علی عباس علی زاده
1
(
استادیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی- واحد فسا- ایران
)
علی محمد مؤذنی
2
(
استاد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه تهران- ایران
)
کلید واژه: عرفان, عزلت, mysticism, خاقانی, روایی و تمثیلی, Khaghani, seclusion, allegoric and narrative,
چکیده مقاله :
یکی از مفاهیم پرکاربرد در حوزه ی متون عرفانی بحث در مورد عزلت و مفاهیم وابسته بدان مانند خلوت، گوشه نشینی و چله نشینی می باشد. این مفهوم چنان پراهمیت می باشد که بسیاری از نظریه پردازان تصوف را واداشته تا بخش هایی را در آثار خود بدان اختصاص دهند. ایشان نیزگاه آن را ستوده و سفارش کرده و گاه آن را نکوهیده و حتی حرام دانسته و گاه نیز به تقسیم بندی آن پرداخته اند. این مقاله برآن است که به بررسی و تحلیل دیدگاه ها و بیان نظریات ایشان با رویکرد روایی و تمثیلی در این زمینه بپردازد و به دنبال آن این مفهوم را به طور خاص در دیوان خاقانی مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد.
Seclusion is one of the frequently used concepts in mystical literature. Other related concepts are Solitude, privacy and 'CheleNeshini'. It is such an important notion that many Sufis have devoted several chapters of their works to defining the concept. Some praise it, while others reprove it and consider it as a sinful act. Yet some others endeavor to classify it. The present paper is an attempt to investigate different point of views on seclusion from allegoric and narrative perspective in general and in Khaghani's Divan in particular.
