آیین تعلیمی کفن و دفن و سوگواری در هشت اثر حماسی (شاه‌نامه، گرشاسب‌نامه، اسکندرنامه، ظفرنامه، مهابهارات، اودیسه، ایلیاد و انه‌اید)
محورهای موضوعی : تمثیل در زبان و ادب فارسی
1 - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی
دانشگاه آزاد اسلامی: واحد کرج ـ ایران
2 - دانشیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی ـ واحد کرج
کلید واژه:
چکیده مقاله :
سایه سیاه و سنگین مرگ، این دغدغه همیشگی ذهن بشر، همگام با زندگی همواره با انسان بوده و این راز مخوف پیوسته ذهن او را به خود مشغول داشته است. بشر راه های بسیاری را برای مقابله با مرگ یا فرار از آن آزموده ولی راه به جایی نبرده، لذا تلخی حضورش را پذیرفته و بدان تن داده است. با قبول واقعیت مرگ، هر ملّتی به فکر افتاد تا این بخش از زندگی را بنا بر مذهب و فرهنگ و سنّت خویش با آداب خاصی پاس دارد. رفتگان را بزرگ بشمارد و خود را در برابرش آماده کند. شاید وصیّت کردن، نمایش آمادگی در برابر مرگ باشد. در این مقاله سعی شده تا حدّ امکان به آداب سوگواری در چند اثر حماسی پرداخته شود.
The human is always accompanied by the black and heavy shade of the death, this mental disturbance of the human and put one's mind to this continuous terrible secret. The human is tested many ways to encounter. With the death or its escape of it, but he/ she come to nothing and then he/ she accepted the death bitterness and shoumitted to it. Every the nation with acceptation of the death reality to think appreciate this part of live base on the religion and culture and its tradition with specific custion, to bonor. The dead and self prepares encounter the death. Probably, preparation display against of the death be command by will. In this article is tried deal with to mourning custom in several epical works.
