دیسپرز کردن نانولوله‌های کربنی در محیط آبی به منظور استفاده در نانوکامپوزیت‌های زمینه سرامیکی

محورهای موضوعی : نانومواد

هادی برزگر بفروئی ¹ (پژوهشکده سرامیک، پژوهشگاه مواد و انرژی)
تورج عبادزاده ² (پژوهشکده سرامیک، پژوهشگاه مواد و انرژی)
محمد حسن امین ³ (پژوهشکده سرامیک، پژوهشگاه مواد و انرژی)
جعفر جعفری پورمیبدی ⁴ (پژوهشکده سرامیک، پژوهشگاه مواد و انرژی)
علیرضا آقایی ⁵ (پژوهشکده سرامیک، پژوهشگاه مواد و انرژی)

تاریخ دریافت : 1397/06/10 تاریخ پذیرش : 1397/06/10 تاریخ انتشار : 1388/03/01

کلید واژه: نانولوله‌های کربنی, دیسپرز شدن, گروه های عاملی, نانوکامپوزیت های زمینه سرامیکی,

چکیده مقاله :

درکار حاضر، جهت ایجاد گروه‌های عاملی بر روی سطح نانولوله‌های کربنی، آنها در محیط آبی به صورت کاملا هموژن دیسپرز شدند. از این رو، ابتدا نانولوله‌های کربنی در محیط‌های اسیدی مختلف از قبیل اسید نیتریک/اسید سولفوریک و اسید نیتریک/اسید سولفوریک/اسید کلریدریک دیسپرز شدند. سپس جهت بررسی ایجاد گروه های عاملی روی سطح نانولوله‌ها، از تکنیک‌های طیف‌سنجی رامان، طیف سنجی مادون قرمز و آنالیز توزین حرارتی استفاده گردید. با استفاده از این تکنیک‌ها حضور گروه‌های عاملی کربوکسیلیک (–COOH) و هیدروکسیل (–OH) بر روی سطح نانولوله‌های کربنی اثبات شد. بهترین محلول اسیدی برای ایجاد گروه های عاملی و مقدار بهینه نانولوله‌ها در آب با استفاده از تکنیک اسپکتروفتومتر (UV-Vis) مشخص شد. نتایج به دست آمده توسط اسپکتروفتومتر (UV-Vis) نشان داد که بهترین محلول اسیدی، محلول حاوی اسید نیتریک/اسید سولفوریک/اسید کلریدریک و مقدار بهینه نانولوله‌های کربنی در cc 100 آب، 1/0 گرم می باشد.