پیش بینی خرسندی زناشویی بر اساس تمایزیافتگی خود و صمیمیت زوجین در دانشجویان متاهل
محورهای موضوعی : روان کاوی، روان پویشی، روان شناسی شناختی و بهداشت روانزهرا نصرزاده 1 , مجتبی صداقتی فرد 2
1 - روانشناس بالینی
2 - استادیار گروه علوم اجتماعی، واحد گرمسار، دانشگاه آزاد اسلامی، گرمسار، ایران
کلید واژه:
چکیده مقاله :
هدف: پیش بینی خرسندی زناشویی بر اساس تمایزیافتگی خود و صمیمیت زوجین در دانشجویان بود. روش: با روش پیمایشی انجام شد. جامعه آماری تمام زوجین متاهل دانشجوی واحدهای دانشگاه آزاد اسلامی در سنین بین 23 تا 50 سال بود و با نمونه گیری تصادفی، 200 نفر با استفاده از نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. ابزار اجرا شامل پرسشنامه های خرسندی زناشویی لورنز، صمیمیت تامپسون و واکرو، و تمایزیافتگی خود اسکورن بود. یافته ها: در گام نخست، متغیر تمایز یافتگی خود وارد معادله پیش بینی شد و مشخص شد به تنهایی ۵۱ درصد از تغییرات خرسندی زناشویی را تبیین می کند. در گام دوم متغیر صمیمیت زوجین وارد معادله پیش بینی شد و میزان ضریب تبیین به 65/0 افزایش پیدا کرد. ضرایب استاندارد متغیرها در تمامی گامها معنی دار بود. نتیجه گیری: در مجموع می توان گفت که دو متغیر پیش بین، یعنی تمایز یافتگی خود و صمیمیت زوجین مجموعا 65 درصد از واریانس خرسندی زناشویی را تبیین می کنند. نتیجه گیری: وجود تمایزیافتگی خود و صمیمیت زوجین در زوجین متاهل مورد مطالعه، توانایی پیش بینی خرسندی زناشویی را در زندگی زوجی آنها دارد چنانکه هرقدر میزان دو متغیر اشاره شده در طرفین یک ازدواج بیشتر باشد می توان به وجود رضایتمندی یا خرسندی آنها در زندگی زناشویی خوش بین تر بود.
آسفیچی تیموری، علی.، لواسانی غلامعلی، مسعود.، و بخشایش، علیرضا.(1381).رضایت زناشویی بر اساس سبکهای دلبستگی و تمایز یافتگی خود. فصلنامه خانواده پژوهی،4(3)، 65-64.
ثنایی، باقر.(1379). مقیاسهای سنجش خانواده و ازدواج، تهران: انتشارات بعثت. چاپ پنجم.
خمسه، اکرم.(1382).آموزش قبل از ازدواج، تهران: انتشارات دانشگاه الزهرا/پژوهشکده زنان. چاپ دوم.
جانبازفریدونی، کبری.، تبریزی، مصطفی.، و نوابی نژاد، شکوه.(1387). اثربخشی زوج درمانی کوتاه مدت: خودنظم بخشی بر افزایش رضایت زناشویی مراجعان درمانگاه فرهنگیان شهرستان بابلسر. فصلنامه خانواده پژوهی، 2(5)، 14-213.
زارعی، سلمان.، و حسینقلی، فاطمه.(1393). پیش بینی تعهد زناشویی بر پایه عواطف خودآگاه(شرم و گناه) و تمایزیافتگی خود در دانشجویان متأهل. فصلنامه مشاوره و رواندرمانی خانواده، 1(4)، 113-103.
سیف الدینی، زهرا.(1391). بررسی رابطه تمایزیافتگی و کیفیت روابط زناشویی در کارمندان متاهل دانشگاههای شهر یزد. پایان نامه کارشناسی ارشد رشتۀ مشاوره، دانشگاه علامه طباطبایی، 95-90.
گوردون، تیل.(1998).فرهنگ تفاهم در ازدواج، ترجمه پ فرجادی(1380)، تهران: انتشارات آئین تفاهم.
نیکولز، مایکل پی.، شوارتز، ریچارد سی.(2001). خانواده درمانی"مفاهیم و روشها". ترجمه محسن دهقانی و همکاران(1387). تهران: انتشارات دانژه.
محمودی مهر، مهدی.، و نوابی نژاد، شکوه.(1392). تاثیر زوج درمانی گروهی با رویکرد بوئن بر میزان تمایزیافتگی زوجها. فصلنامه پژوهشهای مشاوره، 2(7)، 13-12.
هالفورد، کیم.(2002).زوج درمانی کوتاه مدت(یاری به زوجین برای کمک به خودشان). ترجمه مصـطفی تبریزی(1384)، تهران: انتشارات فرا روان. چاپ دوم.
Adam, D. & Gingras, M. (1982). Short and long terms effects of a marital enrichment program upon couple functioning. Journal of Sex Marital therapy. 2(4), 97-118.
Bagarozzi, D. (2001). Enhancing intimacy in marriage. Philadelphia:Brunner/ Routledge.
Berger, R. & M. Hannah. (1999). Preventive Approaches in couples therapy.Phildelphia: Brunner/ Mazel.
Brandt, S. (2003). Religious Homogamy and marital satisfaction: couples that pray together, stay together. [on-line] www. Iran doc. Com.
Bowen, M. (1978). family therapy in clinical practice. NY. London: Jason Anderson.
Farrugia, C. E. & Hohous., L. (1998). Conceptualising the pair-Bond: Attachment,caregiving, and sexuality as predictors of Intimacy in Adult Romantic Relationships.www. aifs . gov. au/ institute/ afrc6 papers farrugia. html.
Fowers, B. J. & olson D. H. (1986). Predicting marital success with Prepare. Apredict validity study. Journal of Marital and Family therapy, 12(3), 40-41.
Glad, G. E. (2000). The effect of self-differentiation on marital conflict. American Journal of Pastoral Psychology,5(4), 65-76.
Hallford K.(2005) .Brief couple therapy. 1st ed. Tehran: Fara Ravan. p: 15-26.
Hickman, W. A. Jr. Protinsky, H. O, Singh,k. (1997). Increasing Marital Intimacy: Lessons from marital enrichment. Contemporary family therapy. 19(4),25-27.
Markman, H. J. (1981). Prediction of marital distress: A 5 – year follow–up. Journal of consulting and clinical psychology, 40(12), 760-762.
Olson, D. H. (1999). Prepre/Enrich program (version 2000). In R. Berger and M. Hannah. Preventative Approaches to premarital therapy. Philadelphia, PA: Brunner/Mazzer.
Stanley.S.M. Markman, H. J. peters M. St and leber B, D. (1995). Strengthening marriages and preventing divorce family Relation. 44(4), 392.
Sternberg, R. J. (1987). The triangle of love: Intimacy, passion, commitment. New York: Basic Books.
Manne, S., Badr, H. (2008). Intimacy and relationship prosesses in couples´ pshychosocial adaptation to cancer. Cancer, 112(11 suppl): 2541-55.
Skowron, E., & Friedlander, M. L. The differentiation of Self Inventory: Developmenand initial validation. Journal of Counseling Psychology, 45(11), 246-235.
Patrick, S., Sells, J. N., Giordano, F. G., &Tollerud, T. R. (2007). Intimacy, differentiation, and personality variables as predictors of marital satisfaction. The Family Journal, 15(4), 359-367.
Pelage, M. (2008). The relationship between differentiation of self and marital satisfaction: What can be learn from married couple over the course of life? The Journal of Family Therapy,36(8), 388-401.
