تحلیل رابطه خوش‌بینی با امید به زندگی و شادکامی کارکنان
محورهای موضوعی : روان کاوی، روان پویشی، روان شناسی شناختی و بهداشت روان
مریم تقوایی یزدی
1
(
گروه علوم تربیتی ، دانشکده علوم نسانی دانشگاه آزاد اسلامی ساری
)
منظر صادقی
2
(
گروه علوم تربیتی ، مدرس دانشگاه
)
کلید واژه: خوش بینی, امید به زندگی, شادکامی.,
چکیده مقاله :
هدف : این پژوهش به بررسی رابطه خوش‌بینی با امید به زندگی و شادکامی کارکنان آموزش و پرورش منطقه یک ساری پرداخت. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی، از نظر ماهیت توصیفی و از نظر روش همبستگی است. روش : جامعه آماری این پژوهش را کلیه کارکنان زن و مرد شاغل در آموزش و پرورش منطقه یک ساری به تعداد 180نفر تشکیل دادند. نمونه آماری بر اساس جدول کرجسی و مورگان به تعداد 118 نفر تعیین گردید که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای بر حسب جنسیت 31 زن و 87 مرد انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از سه پرسشنامه استاندارد خوش بینی (LOT) شییر و کارور، امید به زندگی اشنایدر، شادکامی آکسفورد (OHI)استفاده شد. در بخش توصیفی از جداول و نمودارهای توزیع فراوانی و درصدی؛ شاخص‌های گرایش مرکزی و پراکندگی شامل میانگین، انحراف استاندارد، خطای استاندارد از میانگین، واریانس، چولگی و کشیدگی و در بخش استنباطی از آزمون های نرمالیته (کالموگروف-اسمیرنف؛ شاپیرو-ویلک)، آزمون پارامتریک همبستگی پیرسون، آزمون همگنی واریانس ها (لِون)، آزمون T گروه های مستقل استفاده شد. یافته‌ها: نتایج یافته‌ها نشان داد که بین خوش بینی با امید به زندگی و شادکامی کارکنان آموزش و پرورش منطقه یک ساری رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. با توجه به اینکه شادمانی، فعالیت های مفید انسان را بر می انگیزد، روابط اجتماعی را تسهیل می کند، مشارکت سیاسی- اجتماعی را رونق می بخشد، موجبات حفظ سلامت عاطفی، روانی، جسمی و امیدواری را فراهم می کند.
