چهره ی زروان در«کوش نامه»
محورهای موضوعی : متون زبان و ادبیات فارسیمرضیه ندافی 1 , نعیمه متوسلی 2
1 - مدرس مرکز آموزش عالی واحد استهبان،استهبان، ایران
2 - مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد دشتستان، برازجان، ایران
کلید واژه:
چکیده مقاله :
مقاله حاضر به بررسی آیین زروانی در متن حماسی کوش نامه اثرایرانشان(ایرانشاه) بن ابوالخیر میپردازد. زروان، خدای زمان، از آیینهای رایج ایران باستان است که فلسفه و اندیشههای آن در متون فارسی به خصوص متنهای حماسی، بازتاب گستردهای یافته است. در این پژوهش با استفاده از تحلیل محتوایی، ابتدا زروانیسم و فلسفه آن به صورت مختصر، معرفی شده؛سپس با بررسی متن کوش نامه چهره و اندیشههای این آیین از خلال بیت های آن نمایان شده است. بابررسی محتوای کوش نامه این نتیجه حاصل میگردد که چهره زروان در دو قالب زمان و سپهر به صورت گسترده ای در این متن بازتاب داشته است. زمان در قالب زمان کرانمند و بیکران شامل شب و روز، سرنوشت و تقدیر و چهره سیاه و گریز ناپذیر مرگ رخ مینماید. سپهر نیز چهره خود را به صورت ستارگان و تأثیر آنان در سرنوشت و بخت آدمی، طالع بینی، ستاره شناسی و تقدیر جبرگرایانه، نمودار ساخته است
_||_