واکاوی زمینههای همگرایی اعراب با رژیم صهیونیستی در برابر ایران براساس نظریه موازنه تهدید استفان والت
محورهای موضوعی : سیاست پژوهی ایرانی (سپهر سیاست سابق)اصغر رجبی ده برزوئی 1 , محمد بیدگلی 2
1 - استادیار، گروه حقوق، واحد ورامین- پیشوا، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
2 - استادیار، گروه حقوق، واحد ورامین- پیشوا، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
کلید واژه: نظریه موازنه تهدید استفان والت, اعراب, ایران, رژیم صهیونیستی, امریکا, خلیج فارس.,
چکیده مقاله :
هدف پژوهش حاضر واکاوی زمینههای همگرایی اعراب با رژیم صهیونیستی در برابر ایران، براساس نظریه موازنه تهدید استفان والت بود. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و نتایج نشان داد که، اعراب با تأکید بر تهدیدات امنیتی ایران به توسعه روابط خود با رژیم صهیونیستی به دلایلی ازجمله حمایت آمریکا از عادیسازی روابط، درگیر بودن اعراب با بحرانهای داخلی، تضعیف ایدئولوژی ضدصهیونیستی ایران، وجود شکاف و جدایی در میان کشورهای عربی و ایجاد تغییر در موازنه قدرت منطقهای در سطح همکاریهای مختلف نظامی، سیاسی و اقتصادی پرداختهاند و الگوی رفتاری موازنه تهدید را بهترین رویکرد در قبال جمهوری اسلامی ایران میدانند. به نظر میرسد، مسئله عادیسازی روابط اعراب و رژیم صهیونیستی همچون دیگر توطئههای مثلث غربی- عبری- عربی چند دهه گذشته، با شکست مواجه شده است و این توطئه، موضوع نگرانکنندهای نخواهد بود؛ زیرا دیر یا زود، به رسوایی کشورهای همپیاله با رژیم صهیونیستی و فروپاشی این مناسبات جعلی، منتهی خواهد شد. با عنایت به این مسئله که عادیسازی روابط در بهترین حالت از سطح روابط رژیم صهیونیستی با دولتها فراتر نخواهد رفت، پیشنهاد میگردد، جمهوری اسلامی ایران با دیپلماسی فعال سعی نماید، مسئله فلسطین را زنده نگه دارد و همچنین به حکومتهای عربی متذکر شود که به صدای ملتهایشان که مخالف عادیسازی روابط با اشغالگران رژیم صهیونیستی هستند، گوش فرادهند.
The objective of the present research is to explore the grounds for Arab convergence with the Zionist regime against Iran, based on Stephen Walt's Balance of Threat theory. The research method is descriptive-analytical, and the results indicate that the Arabs, emphasizing Iran's security threats, have developed their relations with the Zionist regime for reasons including American support for normalizing relations, the Arabs' involvement in internal crises, the weakening of Iran's anti-Zionist ideology, the existence of rifts among Arab countries, and changes in the regional power balance through various military, political, and economic collaborations. They consider the behavioral pattern of threat balancing as the best approach towards the Islamic Republic of Iran. It seems that the normalization of relations between the Arabs and the Zionist regime, like other conspiracies by the Western-Hebrew-Arab triangle in recent decades, will ultimately fail. This plot will not be a concerning issue because sooner or later, it will lead to the disgrace of countries aligned with the Zionist regime and the collapse of these artificial relationships. Given that normalization of relations, at best, will not extend beyond the level of state relations with the Zionist regime, it is suggested that the Islamic Republic of Iran maintain active diplomacy to keep the issue of Palestine alive and remind the Arab governments to heed the voices of their peoples who oppose normalization with the occupying Zionist regime.
آقازاده، سید علی (26/6/1399). چهار هدف عادیسازی روابط عربها با رژیم صهیونیستی. روزنامه دنیای اقتصاد.
جانسیز، احمد؛ اعجازی، احسان (1400). تحلیل رابطه ایران و ایالات متحده آمریکا از منظر موازنه تهدید (2021-2016). سیاست جهانی، 10(35)، ص196-163.
جکسون، رابرت؛ سورنسون، گئورک (1390). درآمدی بر روابط بینالملل. ترجمه مهدی ذاکریان، احمد تقیزاده و حسن سعید کلاهی. تهران: نشر میزان.
حاجی یوسفی، امیرمحمد؛ نعمتی، امیرحسین (1398). صفآرایی عربستان سعودی با اسرائیل از نگاه نظریههای روابط بینالملل. تحقیقات سیاسی و بینالمللی، شماره 40، ص89-70.
دهشیار، حسین (1391). سیاست خارجی آمریکا، خاورمیانه و دموکراسی. تهران: خط سوم.
دویچ، کارل (1375). نظریههای روابط بینالملل. ترجمه وحید بزرگی. تهران: نشر جهاد دانشگاهی.
رجبی ده برزوئی، اصغر؛ بیدگلی، محمد (1401). ایران رژیم صهیونیستی فراز و فرود. تهران: انتشارات کیان دانش.
ساروخانی، باقر (1389). روشهای تحقیق در علوم اجتماعی (اصول و مبانی). تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
سیفزاده، سید حسین (1384). نظریهها و تئوریهای مختلف در روابط بینالملل فردی- جهانی شده: مناسبت و کارآمدی. تهران: وزارت امور خارجه، دفتر مطالعات سیاسی و بینالمللی.
شمس دولتآبادی، سید محمود رضا؛ عسگری، مهدی (1398). تاثیر ژئوپلیتیک سوریه بر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران در مواجهه با رژیم صهیونیستی. امنیت ملی، 9(33)، ص52-25.
عابدی، سجاد (16/6/1401). تاثیر استراتژی نظامی اسرائیل بر امنیت ایران. خبر آنلاین. قابل دسترس در:
yun.ir/jm82te
عالیشاهی، عبدالرضا؛ فروزان، یونس؛ سلیمانی سوچلمائی، حمید (1399). تاثیر اتئلاف راهبردی امارات و رژیم صهیونیستی بر امنیت خلیج فارس. آفاق امنیت، شماره 49، ص169-147.
عباسی، مجید؛ قیاسی، امیر؛ باباجانیپور، زهرا (1392). راهبرد اتحاد پیرامونی رژیم صهیونیستی و نظریه موازنه تهدید در روابط بینالملل. سیاست خارجی، 27(1)، ص198-175.
عبدالله خانی، علی (1383). نظریههای امنیت. تهران: انتشارات موسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات بینالمللی ابرار معاصر.
عبداللهی، علی (30/6/1399). پیامدهای عادیسازی روابط کشورهای عربی منطقه بر محیط امنیتی جمهوری اسلامی ایران. خبرگزاری ایسنا. قابل دسترس در: yun.ir/wo79ab
عربگری، محمد (28/1/1400). خیانت عربی. سایت دیپلماسی ایرانی.
فردوسیپور، مجتبی (1399). بررسی توافق امارات متحده عربی و رژیم صهیونیستی. تهران: مرکز مطالعات سیاسی و بینالمللی.
قوام، عبدالعلی (1384). اصول سیاست خارجی و سیاست بینالملل. تهران: انتشارات سمت، چاپ یازدهم.
کمالی، محمدرضا؛ الهامی، امیرحسین؛ نبیزاده، بابک (1400). روابط سیاسی رژیم صهیونیستی و کشورهای حوزه خلیج فارس و تاثیر آن بر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران. مطالعات دفاع مقدس، 7(4)، ص178-155.
لیتل، ریچارد (1389). تحول در نظریههای موازنه قوا. ترجمه غلامعلی چگنیزاده. تهران: انتشارات موسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات بینالمللی ابرار معاصر.
مختاری، عبدالله (1399). ابعاد نفوذ رژیم صهیونیستی در جمهوری آذربایجان از منظر تاثیرگذاری بر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران. امنیت ملی، 10(37)، ص150-127.
مشیرزاده، حمیرا (1386). تحول در نظریههای روابط بینالملل. تهران: انتشارات سمت.
مصلینژاد، عباس (1390). مجموعه مقالات همایش سیاست خارجی ایران در خاورمیانه. تهران: دانشگاه تهران.
نجات، سید علی (1397). تسریع روند عادیسازی روابط اسرائیل با کشورهای عربی؛ دلایل و پیامدها. تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.