تاثیر روش مصرف عناصر ریزمغذی بر خصوصیات کمی و کیفی چغندرقند(Beta vulgarisL.)

محورهای موضوعی : فیزیولوژی گیاهی

مهسا کیانیان ¹ , کیوان شمس ²

1 - دانش آموخته کارشناسی ارشد،گروه آگروتکنولوژی،دانشکده کشاورزی،واحدکرمانشاه،دانشگاه آزاد اسلامی کرمانشاه،ایران
2 - استادیار،گروه آگروتکنولوژی، دانشکده کشاورزی،واحد کرمانشاه،دانشگاه آزاد اسلامی کرمانشاه،ایران

تاریخ دریافت : 1398/02/15 تاریخ پذیرش : 1398/08/20 تاریخ انتشار : 1398/03/01

کلید واژه: ریزمغذی, عملکرد غده, عیار قند, مصرف خاکی, محلول‌پاشی,

چکیده مقاله :

این پژوهش به منظور بررسی تاثیر روش مصرف عناصر ریزمغذی بر روی صفات کمی وکیفی چغندر قند به صورت فاکتوریل بر پایه بلوک‌های کامل تصادفی در 3 تکرار در سال زراعی 1396 اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل نوع ریزمغذی در 8 سطح: (:M0 بدون مصرف ریزمغذی، M1: سولفات روی، M2: سولفات منگنز، M3: سولفات آهن، M4: سولفات روی+ سولفات منگنز، M5: سولفات منگنز+ سولفات آهن، M6: سولفات روی+ سولفات آهن، M7: سولفات روی+ سولفات منگنز+ سولفات آهن) و تیمار روش مصرف ریزمغذی در دو سطح: (T1: مصرف خاکی، T2: محلول پاشی) بودند. نوع ریزمغذی برروی عملکرد بیولوژیک، عملکرد غده، عیار قند و عملکرد قند خالص تاثیرمعنی‌دار داشت. روش مصرف ریزمغذی نیز بر روی عملکرد بیولوژیک، عملکرد غده، عیار قند، درصد قند قابل استحصال، عملکرد قند خالص و عملکرد قند ناخالص تاثیرمعنی‌دار داشت. حداکثر عملکرد غده (4/64 تن در هکتار) در تیمار مصرف سولفات روی+سولفات منگنز+سولفات آهن مشاهده شد. همچنین روش مصرف محلول‌پاشی، میزان عملکرد غده را نسبت به روش مصرف خاکی ،3/9 درصد افزایش داد. درصد قند نیز با استفاده از مصرف سولفات آهن+ سولفات روی+سولفات منگنز به میزان 7/8 درصد نسبت به بدون مصرف ریزمغذی (شاهد )افزایش نشان داد. درهردو روش مصرف، سولفات روی+سولفات منگنز+سولفات آهن ، منجر به افزایش عملکردریشه گردید ولی به طور کلی روش مصرف محلول‌پاشی نسبت به مصرف خاکی، میزان عیار قند را بیشتر ،افزایش داد.