اثر عصاره ریشه سنبل‌الطیب بر آستانه تشنج ناشی از پنتیلن تترازول در موش سوری

محورهای موضوعی : میکروبیولوژی

میرهادی خیاط نوری ¹ (گروه فارماکولوژی - دانشکده دامپزشکی- دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز)
علی ناموران ² (دانش آموخته دامپزشکی و عضو باشگاه پژوهشگران جوان- دانشکده دامپزشکی -دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز)

تاریخ دریافت : 1389/11/01 تاریخ پذیرش : 1390/03/10 تاریخ انتشار : 1390/12/29

کلید واژه:

چکیده مقاله :

مطالعات مختلف نشان داده است که ریشه گیاه سنبل‌الطیب حاوی مقدار قابل تـوجهـی از اسیـدهـای آمینـه آزاد همچون گابا و مواد دیگر مثل والریک اسید و ایـزووالـرات است. همچنین آثار ضدتشنجی برای این مواد در مدلهای حیوانی تشنج ذکر شده و در طب سنتی نیز ریشه این گیاه بعنوان داروی ضدتشنج مطرح گردیده است. در این مطالعه اثر ضدتشنجی عصاره آبی ریشه گیاه سنبل‌الطیب، با استفاده از روش استاندارد ایجاد تشنج شیمیایی، توسط پنتیلن تترازول ‌(PTZ)‌ در موش سوری بررسی شد. پس از تعیین آستانه تشنج در گروه کنترل، دوزهای مختلف سنبل‌الطیب ( g/kg 1 و 5/0 و 25/0) بصورت خوراکی تجویز و اثر آنها بر روی آستانه تشنجات ناشی از PTZ بررسی گردید. نتایج بدست آمده نشان داد که آستانه تشنج ناشی از PTZ در موش‌های سوری گروه کنترل 87/052/35 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن بود و سنبل‌الطیب به صورت وابسته به دوز باعث افزایش معنی دار (05/0‌)p< ‌ آستانه تشنجات ناشی از PTZ شد. افزایش آستانه تشنج در ایـن مـطـالعـه توسط سنبل‌الطیب احتمالاً مربوط به درگیری سیستم مهاری گاباارژیک است. البته اثر ضدتشنجی این ماده در انسان و مکانیسم‌های دخیل در آن نیـاز بـه بررسی بیشتر دارد