رویکردی نقادانه به جانشین مصادر منصوب در ترجمه‌های قرآنی

محورهای موضوعی : فصلنامه مطالعات قرآنی

زهرا ذوالفقاری فرد ¹ (مدرس دانشگاه پیام نور واحد دلفان لرستان، کارشناس ارشد زبان و ادبیات عرب)
فرومن حیدرنژاد ² (عضو هیأت علمی دانشگاه پیام نور، مربی، دانشگاه پیام نور واحد دلفان لرستان، گروه الهیات، کارشناسی ارشد تفسیر قرآن)
موسی عبدالهی نسب ³ (مدرس دانشگاه پیام نور واحد دلفان لرستان، گروه الهیات، دانشجوی دکتری فلسفه و کلام اسلامی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان)

تاریخ دریافت : 1398/12/27 تاریخ پذیرش : 1398/12/27 تاریخ انتشار : 1398/12/01

کلید واژه:

چکیده مقاله :

مفعول مطلق از جمله حالت های نحوی است که در زبان عربی و فارسی دارای تفاوت ساختاری است؛ این حالت نحوی در زبان فارسی قدیم دارای مشابه ساختاری بوده است اما در زبان معاصر فارسی بکار بردن این ساختار مشابه مرسوم نیست؛ بنابراین مترجمان لازم است معادل ساختاری آن را در ترجمه به کار ببرند. در پژوهش حاضر با نقد و بررسی مفعول مطلق نیابی در ترجمه آقایان پورجوادی، رضایی و طاهری، این نتیجه حاصل شده است که به علت همین تفاوت های ساختاری مهم ترین لغزشی که مترجمان قرآن کریم با آن مواجه بوده اند عدم ترجمه این حالت نحوی است.

چکیده انگلیسی:

Absolute object is one of the syntactic modes which is of structural difference in Arabic and Persian; this syntactic mode has had the same structure in the ancient Persian language, but in the modern Persian language, using this structure is not common; therefore it is necessary that translators apply its structural equivalent in the translation. In the present study, it has been concluded that due to these structural differences, the most important mistake that the translators of the Holy Quran have been faced was lack of translation of the mentioned syntactic state by criticizing the absolute displaced object of in the translations by Pourjavadi, Rezaei and Taheri.

منابع و مأخذ:

قرآن کریم.

الاسترآبادی، رضی الدین. 1384ش، شرح الرضی علی الکافیه، ج1، چ 2، بیروت: مؤسسه الصادق للطباعة والنشر.

درویش، محی الدین. 1999م، إعراب القران الکریم وبیانه، ج2، ط7، دمشق- بیروت: دار ابن کثیر.

صافی، محمود بن عبد الرحیم. 1418ق، الجدول فی إعراب القرآن، ج3، دمشق- بیروت: دار الرشید- مؤسسه الإیمان.

صالح السامرائی، فاضل. 1423ق، معانی النحو، ج 2، قاهره: شرکة العاتک للطباعة والنشر والتوزیع.

طباطبایی، سیّد محمد حسین. 1417ق، المیزان فی تفسیر القرآن، ج5، ط5، قم: دفتر انتشارات اسلامی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.

طبرسی، فضل بن حسن. 1372ش، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج3، چ2، تهران: ناصرخسرو.

طبیبیان، سیّد حمید. 1387ش، برابرهای دستوری در عربی و فارسی، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.

فاتحی نژاد، عنایت الله و فرزانه، سید بابک. 1380ش، درآمدی بر مبانی ترجمه، تهران: مؤسسه فرهنگی انتشاراتی آیه.

قطریب، حسن. 1994م، معجم النحو العربی مرتباً علی حروف الهجاء، ط 1، دمشق: دار طلاس.

قلی زاده، حیدر. 1380ش، مشکلات ساختاری قرآن کریم، چ1، تبریز: مؤسسه تحقیقات علوم اسلامی.

قیّم، عبد النبی. 1386ش، فرهنگ معاصر عربی- فارسی، تهران: فرهنگ معاصر.

مغنیه، محمد جواد. 1424ق، تفسیر الکاشف، ج2، تهران: دار الکتب الإسلامیة.

المکّی الفاکهی، جمال الدین عبد الله بن أحمد. 1429ق، مجیب الندی فی شرح قطر الندی، تحقیق: مؤمن عمر محمّد البدراین، بیروت: دار العثمانیه للنشر.

النحوی البغدادی، ابی بکر محمّد بن سهل بن السّراج. 1417ق، اصول فی النحو، تحقیق: دکتر عبد الحسین، بی جا: بی نا.

هویدی بغدادی، محمد. بی تا، التفسیر المعین للواعظین والمتعظین، قم: ذوی القربی.

یوسف هبّود، برکات. 1429ق، شرح شذور الذهب،بیروت: دار ابن کثیر.

 

Holy Quran.

Tabibian, Seyyed Hamid (2008). Grammatical equivalents in Arabic and Persian. Tehran: Research Institute of Humanities and Cultural Studies.

Fatehinejad, Enayatullah and Farzaneh, Seyed Babak. (1380). Coming to the Basics of Translation. Tehran: Cultural Publishing Ayatollah.

Gholizadeh, Haidar (2001). The structural problems of the Holy Qur'an. Q1. Tobir: Islamic Studies Research Institute.

Ghim, Abdel Nabbi. (2007). Contemporary Arabic-Persian culture. Tehran: Contemporary culture.

Arabic References

Esterabadi, Rizi al-Din (1384). Explanation of the rule on the Kafi. C. 2. Biroot: The founder of Sadiq for printing and publishing.

Dervish, Mohid al-Din (1999). The Arabs of Al-Quran al-Karim and the Beyneh.J.2.Tammad. Beyroth: Dar Ibn Kathir..

Safi, Mahmoud bin Abdul-Rahim (1418 BC). Table in the Qur'an. 3. Damascus, Beirut: Dar Al-Rashid is the founder of the Faithful.

Salih Al-Samarrai, Fadel (1423 BC) 2. The meanings of grammar, c 2. Cairo: Al-Atak for printing, publishing and distribution.

Tabatabai, Seyed Mohammad Hossein (1417 AD). Al-Mizan Fei Tafsir Al-Quran.J 5th Oct. Islamic Publications Office of the Community of Teachers of the Seminary of Qom6. Tabarsi, Fadl ibn Hassan (1372). Al-Bayan Complex in the Interpretation of the Qur'an.

Qatar, Hassan (1994). The Arabic grammar dictionary is arranged alphabetically. 1. Damascus: Dar Tlass.

Al-Makki al-Fakahi, Jamal al-Din Abdullah bin Ahmad (1429 BC), Mujib al-Nadi in the explanation of Qatar al-Nadi. Achievement: Mu'min Omar Muhammad Al-Badrien. Beirut: Dar Al-Othmayneh Publishing.

Mughniyeh, Muhammad Jawad (1424 BC) Explanation of the detector.J2. Tehran: Islamic Book House.

Al-Jawhadi al-Baghdadi, Abi Bakr Muhammad ibn Sahl ibn al-Sarraj (1417 BC). Foundations in grammar.

Al-Makki al-Fakahi, Jamal al-Din Abdullah bin Ahmad (1429 BC), Mujib al-Nadi in the explanation of Qatar al-Nadi. Achievement: Mu'min Omar Muhammad Al-Badrien. Beirut: Dar Al-Othmayneh Publishing.

Huwaydi Baghdadi, Muhammad (PBUH). Interpretation of Mu'ayyeen for preachers and preachers.

Yusef Habud, Barakat (1429 BC). Explanation of the roots of gold. Beirut: Dar Ibn Kathir.