بررسی احکام و احوال نجوم در برخی آیات و روایات
محورهای موضوعی : فصلنامه مطالعات قرآنیکلید واژه:
چکیده مقاله :
اعجاز قرآن از جنبه‌های گوناگونی بررسی شده است که یکی از انواع آن اعجاز علمی است. علوم در قرآن به دو دسته تقسیم می‌شوند: علم به حقایق حسی و عقلی، علم به حقایق غیبی و ماورایی. گرچه قریب به یک چهلم آیات شریفه به خلقت آسمان‌ها، ماه، خورشید، ستارگان و عجایب آنها اختصاص پیدا کرده است، وجود احادیثی دربارة منع ایجاد ارتباط بین گردش ستارگان و تأثیر آنها بر سرنوشت بشری را نمی‌توان نادیده گرفت. در این مقاله سعی بر این است تا با تعریف احکام نجوم و احوال آن و بررسی حد و مرز هر یک و ایجاد قدرت تشخیص بین این دو مقوله نظر شفاف قرآن دربارة علم نجوم بیان شود. همچنین به مواردی چند از پیشگویی‌های قرآن در علم نجوم اشاره شده است.
The miracle of Holy Quran has been studied from different " aspects which one of them is scientific miracle. Science in Quran" divides into two types: knowing the sensual and logical facts and" knowing ultramundane facts. Although almost one fortieth of verses in Quran are specified to creation of Skies, the Moon and the Sun but the narratives on the relations between stars and their effects of " human’s destiny cannot be ignored. The present article attempts to define" astrological status and Quran’s view on this science as well as" mentioning some of the Quran’s predictions in astrology.
قرآن کریم
نهج‌البلاغه
جعفری، عباس. 1372ش. فرهنگ بزرگ گیتاشناسی. تهران: سازمان جغرافیایی و کارتوگرافی
جعفری، محمدتقی. 1361ش. ترجمه و تفسیر نهج‌البلاغه. تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی
روحانی، کمال. 1386ش. اعجاز قرآن در عصر فضا و تکنولوژی. بی‌جا: سامرند
. 1382ش. معجزات علمی قرآن و حدیث. بی‌جا: سامرند
عدالتی، تقی و حسن فرخی. 1380ش. اصول و مبانی جغرافیای ریاضی. مشهد: بنیاد پژوهش‌های آستان قدس رضوی
علی‌الخضر، اُسامة. 2006م. القرآن و الکون. بیروت: المکتبة العصریة
«معمای بزرگ». اردیبهشت 1384ش. شرق
مزره، سعدحاتم.1993م. القرآن الکریم و علوم الحدیثه. بغداد: الحوادث
مکارم شیرازی، ناصر، با همکاری جمعی از نویسندگان. 1386ش. پیام امیرالمؤمنین، شرح تازه و جامعی بر نهج البلاغه. تهران: دار الکتب الاسلامیه
ناصرخسرو. 1385ش. دیوان، تصحیح سید حسن تقی‌زاده و جهانگیر منصور. تهران: نگاه
