تجلی کلام علی (ع) در مثنوی معنوی و دیوان رباعیات اوحدالدین کرمانی
محورهای موضوعی : فصلنامه مطالعات قرآنیکلید واژه:
چکیده مقاله :
برجسته ترین ویژگی آثار منظوم و منثور فارسی که گنجینه عظیم فکر و فرهنگ ماست بهره‌مندی عارفان و شاعران بزرگ از فرهنگ غنی اسلام و علوم و معارف آسمانی است و در این میان نهج البلاغه جایگاهی ویژه و درخور تأمل دارد. این پژوهش تلاشی است برای تبیین بهره‌گیری دو تن از مشاهیر این سرزمین از سخنان حضرت علی (ع) در نهج البلاغه. در این مقاله سعی شده است تأثیر این شاهکار بلاغت و شیوایی و مفاهیم بلند و ملکوتی آن در مثنوی معنوی و دیوان رباعیات اوحدالدین کرمانی به طور دقیق تطبیق و بازخوانی شود. انتخاب بیت هایی از دیگر شاعران در موضوع مورد بحث بر تنوع و غنای مطلب افزوده است.
The most prominent quality of Persian literature in verse and prose which are the great treasures of our mind and culture is mystics and poets benefiting from the rich Islamic culture and divine sciences, Among them Nahj sl-Balsgba has an important role, The present study is an attempt to express how two famous scholars namely Mowlana and Ohad aI-Din Kermani have benefited from the words ofImam Ali (AS) in Nahj al-Bsleghe. The influence of such masterpiece of eloquence and its heavenly teachings on Ma 'thnawi Ma 'nevi and the Divan of Quatrains by Ohad al-Din Kermani has been meticulously compared. Bringing example couplets from other poets on the relevant subject has also enriched the discussion.
