رابطه حیات طیّبه و قناعت از منظر قرآن و تفاسیر
محورهای موضوعی : فصلنامه مطالعات قرآنیمریم سلگی 1 , زهره السادات نبوی 2 , ابوالفضل سپاهی 3
1 - عضو هیأت علمی دانشگاه الزهرا
2 - عضو هیأت علمی دانشگاه پیام نور
3 - دانشجوی کارشناسی ارشد فلسفه اخلاق دانشگاه ادیان و مذاهب قم
کلید واژه:
چکیده مقاله :
راجع به معنای حیات طیبه در میان مفسران اختلاف نظر وجود دارد. برخی آن را با سویههای اخروی مانند نعمت بهشت، معرفت الهی و طاعت خداوند تفسیر کردهاند و برخی نیز جنبههای دنیوی آن مانند قناعت، روزی طیب و رزق روزانه را به عنوان معنای حیات طیبه بر شمردهاند. برخی نیز با تفسیر حیات طیبه به مفهومی مانند سعادت، در تعریف آن هر دو سویه دنیوی و اخروی را لحاظ نمودهاند. این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی از نوع اسنادی انجام شده است؛ پس از بررسی و تحلیل روایات و تفاسیر موجود، نشان میدهد که اولاً تعابیر متنوعی که راجع حیات طیبه بیان شده است با یکدیگر قابل جمع میباشند و ثانیاً جایگاه ویژه قناعت در این دسته روایات و تفاسیر، گویای آن است که اگرچه قناعت به لحاظ مفهومی متباین از حیات طیبه است اما به لحاظ مصداقی با آن تطابق تام دارد به نحوی که میتوان قناعت را فصل مقوم و عنصر اصلی حیات طیبه به شمار آورد.
There are conflicts on the pure life meaning between the related interpreters. Some interpret it as paradise’s blessing, Divine recognition and Lord’s obedience; and some consider its worldly aspect such as contentment, pure income and daily bread. Some others also consider both worldly and over worldly concepts by interpreting the pure life as happiness. The present research is descriptive – analytical. By studying and analyzing the existing narrations and traditions, it has resulted out that there are various interpretations about pure life which could be merged and gathered together; and the special situation of contentment shows that not only it is known as the concept of pure life but also is the strong point and the main element of it.
