تناص قرآنی و دینی در اشعار عبدالوهاب البیاتی؛ مطالعه قرآن و انجیل
محورهای موضوعی : فصلنامه مطالعات قرآنی
محمد احمدزاده رودی
1
(دانشجوی دکتری گروه زبان و ادبیات عرب، واحد گرمسار، دانشگاه آزاد اسلامی، گرمسار، ایران.)
لیلا قاسمی حاجی آبادی
2
(گروه زبان و ادبیات عرب، واحد گرمسار، دانشگاه آزاد اسلامی، گرمسار، ایران)
کتایون فلاحی
3
(گروه زبان و ادبیات عرب، واحد گرمسار، دانشگاه آزاد اسلامی، گرمسار، ایران)
طاهره چالدره
4
(گروه زبان و ادبیات عرب، واحد گرمسار، دانشگاه آزاد اسلامی، گرمسار، ایران)
کلید واژه:
چکیده مقاله :
شاعران توانسته‌اند با روش‌های گوناگونی بر غنای شعر خود بیفزایند. این ابزارها و تکنیک‌ها همچون مباحث قدیم بلاغی(تشبیه، استعاره، مجاز و ...) و مباحث نقد جدید مانند نقاب، نماد، اسطوره و ... توانسته‌اند شعر را به حد اعلای خود برسانند. یکی از این روش‌ها، تناص است که شاعر با ورود متون دیگر، به شعر خود استحکام و مقبولیت مضاعفی می‌دهد. عبدالوهاب بیاتی از جمله شاعران معاصر عراق است که تناص را یکی از کلیدی‌ترین تکنیک‌های بیان معانی در شعر خود قرار داده است که به وسیله آن توانسته است اغراض خود را به گونه‌ای زیبا بیان نماید. این تناص بیش‌تر از هر چیزی به نصّ قرآنی یا معانی مطرح‌شده در آن، نظر دارد. بیاتی علاوه بر قرآن، از کتب مقدس دیگری از جمله انجیل، در شعر خود استفاده نموده است. تناص دینی در شعر بیاتی کارکردهای مختلف سیاسی- اجتماعی دارد؛ گاهی ابزاری است تا از معضلات اجتماعی بگوید و گاهی آن را در راستای نکوهش سیاستمداران، به کار برده است. مقاله حاضر می کوشد تا با روش توصیفی- تحلیلی، تناص متون دینی(قرآن و انجیل) را در شعر عبدالوهاب بیاتی مورد تحلیل و بررسی قرار دهد.
Poets could enrich their works of art in various ways. These tools and techniques such as simile, metaphor, symbol, myth and etc. could boost their works to the highest level. One of these methods is intertextuality in which the poet enters other texts and contexts to strengthen his poetry. Abd al-Wahhab al-Bayati is one the contemporary Iraqi poets who has chosen intertextuality as a key technique in his works in order to express his intend more understandable and beautifully. He applied Quran as well as Bible in his poetries. Religious intertextuality owns various political – social applications in his works; sometimes a technique to express the social problems, and sometimes to criticize the politicians. The present paper attempts to study religious intertextuality (Quran and Bible) in Abd al-Wahhab al-Bayati's poetries in descriptive – analytical method.
قرآن کریم.
انجیل. 1387ش، ترجمه پیروز سیار، تهران: نشر نی.
ابن منظور، محمد بن مکرم. 1414ق، لسان العرب، چاپ سوم، بیروت: دار صادر.
البعینی، نجیب. 2009م، موسوعة الشعراء العرب المعاصرین؛ دراسات ومختارات، الطبعة الأولی، لبنان: دار المناهل.
البیاتی، عبدالوهاب. ۱۹۷٢م، تجربتی الشعریة، بیروت: دار العودة.
البیاتی، عبدالوهاب. 1990م، الدیوان، الطبعة الرابعة، بیروت: دار العودة.
توفیق بیضون، حیدر. 1993م، اسطورة التیه بین المخاض والولادة، بیروت: دار الکتب العلمیة.
جمعه، حسین. 2003م، المسبار فی النقد الأدبی، دمشق: منشورات اتحاد الکتاب العرب.
الخیاط، جلال. ١۹۷٠م، الشعر العراقی الحدیث، بیروت: دار صادر.
زبیدی، مرتضی. 1979م، تاج العروس، تحقق عبدالکریم الغرباوی، کویت: وزارة الإعلام.
زغبی، احمد. 2000م، التناص نظریا وتطبیقا، اردن: مؤسسة عمان للنشر والتوزیع.
زمخشری، محمود بن عمر. 1981م، أساس البلاغة، تحـقیق عبـدالرحیم محـمود، بیروت: دار المـعرفة.
عباس، احسان. 1995م، عبدالوهاب البیاتی والشعر العراقی الحدیث، بیروت: دار بیروت.
عبدالعاطی، کیوان. 1998م، التناص القـرآنی فی شـعر أمل دنـقل، قاهره: مــکتبة النـهضة العــربیة.
الغذامی، عبدالله. 1985م، الخطیئة والتفکیر، چاپ اول، جدة: النادی الریاضی.
فوزی، ناهدة. 1383ش، عبدالوهاب البیاتی حیاته وشعره، ط1، تهران: انتشارات ثار اللّه.
مرتاض، عبدالملک. 1991م، فکرة السرقات الادبیةونظریة التناص، علامات فی النقد، جدة: النادی الأدبی الثقافی.
مقالات
امانی جاکلی، بهرام و سفری، رقیه. 1432ق، «القناع وقناع الإمام الحسین(ع) فی شعر عبد الوهاب البیاتی»، المجلد 3، العدد 12، صص 9-22.
جابر، ناصر. 2007م، «التناص القرآنی فی الشعر العمانی الحدیث»، مجلة جامعة النجاح للأبحاث، مجلد 12، شماره 4.
سیفی، طیبه. 1390ش، «بینامتنی اشعار عبدالوهاب البیاتی با قرآن کریم»، دوفصلنامه تخصصی پژوهش‌های میان رشته‌ای قرآن کریم، سال دوم، شماره پنجم، صص 71-79.
_||_
