مفاهیم شعر تازی در سایۀ غزلیات حافظ
محورهای موضوعی : شعر
مهدی ممتحن
1
(
دانشیار، عضو هیئت علم یدانشگاه آزاد اسلام ی واحد جیرفت
)
کلید واژه:
چکیده مقاله :
معمولاً تحلیل گران ادبیات تطبیقی دادوستدهای ادبی را در پژوهش های سنجشی کاملاً لمس می کنند، و به طور کلّی، این پژوهشگران، ارتباط با زبان های گوناگون و متون زبان مبدأ را ترجیح می دهند و در نتیجه گیری های ترجمه شده با دیدۀ تمسک و تردید می نگرند.در این میان، شاهد آن بوده ایم که شعرای پارسی سرای غالباً با متأثرشدن از زبانی دیگر، اندیشه های خود را در آن قالب و سبک می سرایند؛ و از آنجاکه زبان مورد توجه آن زمان، عربی بوده، شعرا با وزن ها و بحور آن آشنا شدند و قصاید و غزلهای زیبایی سرودند و این مایة مباهات ادب پارسی است که بدانیم حافظ و سعدی از این قاعده مستثنا نبوده و از همین سبک ملمات تا تک بیتی با یک مطلع اقتباس و تضمین کرده اند و با بهره گیری از نماد مذهبی و اسلامی و مفاهیم اخلاقی، ابیاتی خاص سرودند که نمونه هایی از آنها را به بررسی می گذاریم.
The analyzers of the comparative literature feel the literal dealings in the comparative researches. These researchers generally prefer the relations between different languages. It has been observed that the Persian poets were affected by other languages and compose their poems in the style of that language; the interested language of that era was Arabic. In that period the poets were being familiar with the rhymes and rhythms and had versed Odes and Sonnets which were admirable for Persian literature. It is remarkable to state that Hafez and Sa’di were not excluded of this honor. They have enjoyed the religious and Islamic symbols and ethical concepts in order to verse special couplets which some of them have been surveyed in the present article.
