تطبیق درون مایه های استعلایی ادبیات امرسون و سعدی

محورهای موضوعی : شعر

بهناز اسکندری ¹

1 - استاد یار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد فیروز آباد

تاریخ دریافت : 1390/11/18 تاریخ پذیرش : 1392/01/19 تاریخ انتشار : 1391/05/11

کلید واژه:

چکیده مقاله :

در میانآثاری که شرق شناسان نوزده به ربان و ادبیات اروپا ترجمه و معرفی کرده اند آثار سعدی جایگاه ویژه ای دارند. رالف والدو امرسون شاعر استعلاگرای امریکایی نیز که از طریق هیمن ترجمه ها با آثار سعدی آشنا شده است. بسیاری از باورهای عارفانه و لاهوتی خود را در یعدی باز می بیند. ا. که مادی گرایی وظاهر پرستی زمانه خود را نمی پسندد شیفته اندیشه های سعدی و نگاه شرقی او به واقعیت زندگی می شود. و این شیفتگی را می تواندر نظم و نثر امرسون بازخواند. مقاله حاضر بر آن است تا با نگاهی تطبیقی به آثار سعدی و امرسون به مضامین و درون مایه های عرفانی و استعلایی مشترک برسد که دل مشغولی دو شاعر از دو فرهنگ و دو ادبیات متفاوت و دور از هم بوده اند. این مایه هایی چون شهودٰ- روح-نفس - عبادت -تسلیم رضا که همه و همه به تکرار در شعر و نثر سعدی وامرسون آمد هاند. عناصر اصلی فلسفه استعلایی امرسون و نیز اندیشه های عارفانه سعدی شیرازند

چکیده انگلیسی:

Abstract Among the works that the orientalists in nineteenth-century have translated and introduced into the European language and literature, Saadi's works have a special place. Ralph Waldo Emerson, the transcendental American poet that has been familiar with the works of Saadi through these translations, has found so many mystical and divine beliefs of his own in them. He who doesn’t like the materialism and SUPERFICIALITY of his time, has been distracted by thoughts of Saadi and his oriental look to the fact of life, and this fascination can be discovered in Emerson's poetry and prose. With a comparative look at Saadi and Emerson’s works, this paper is to achieve common mystical and transcendental themes that were the concerns of both poets from two different cultures and literatures that have been far apart. Motif such as intuition, spirit, soul, worship, surrender and satisfaction, that all have repeatedly come in the prose and poetry of Saadi and Emerson, are the principle elements of Emerson's transcendental philosophy and the mystical ideas of Saadi Shirazi.