جلوه‌های ظلم‌ستیزی در طنز برخی نویسندگان معاصر
محورهای موضوعی : شعر
1 - عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد جیرفت(مربی).
کلید واژه:
چکیده مقاله :
در آغاز سده چهارده شمسی(1300به بعد) و پیامدهای انقلاب مشروطه و روند "مدرن کردن یا ساختن" ایران بخشی از بالقوه‌های شکستن تابوهای سنتی در شکل گوناگون‌اش بالفعل شد. در همان زمان‌ها بود که نویسندگان(به طور خاص داستان‌نویسان) به روایت نوشتاری در شکل مدرن غربی آن یعنی داستان یا قصه اقدام کردند. اگر به ریشه‌های فرهنگ ایران توجه شود بن‌مایه‌های اصلی آن را شادی و نشاط شکل می‌دهد. بر این اساس در ادبیات متعهد و معناگرای معاصر طنز اخلاقی تبیین‌کننده فضیلت عدالت اجتماعی و فریاد اعتراضی است بر هرگونه زشتی و پلیدی، که در همه حوزه‌ها جلوه‌گری می‌کند.
At the beginning of fourteenth century (1300 afterward) and the consequences of Mashrouteh era and the "modernization or structure" process are part of the potentials of traditional taboos breaking. In that era the authors – specially the playwrights – started to write their stories in modern Western method. If the roots of Iran's culture are paid attention, the happiness and gladness are known as its fundamental basics.
