اندیشه دینی در اشعار ملک الشعرای بهار و احمد صافی النجفی

محورهای موضوعی : شعر

یدالله رفیعی ¹ (عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی(استادیار))
رمضان رضائی ² (عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی(استادیار))

تاریخ دریافت : 1392/10/30 تاریخ پذیرش : 1392/10/30 تاریخ انتشار : 1392/01/12

کلید واژه:

چکیده مقاله :

اگر شعر و شاعری در خدمت خیر و صلاح جامعه باشد، و آن را به سوی اخلاقفاضله و ایمان به خدا سوق دهد؛ بدون تردید مورد تأیید اسلام است، که قرآن، پیامبرگرامی اسلام(ص) و اهل بیت(ع) هم از چنین شعری حمایت می کنند. از صدر اسلامتا حال با تمسک به سنت پیامبر اکرم(ص)، از شعر به عنوان سلاحی کارآمد و معنویدر دفاع از دین و مبانی آن، و نیز مقابله با تهاجم دشمن استفاده شده است . در اینخصوص بهار و احمد صافی از نمونه های بارزی هستند که د ر لابه لای اشعارشانباورهای دینی و آموزههای اعتقادی، نمودی روشن دارد. تلاش این مقاله بر آن استکه ظهور و بروز اندیشههای دینی، در اشعار این دو شاعر معاصر را با روش تحلیلمحتوا بررسی نماید.

چکیده انگلیسی:

If poetry is to serve the public good, and it lead sit to the moral utopia of faith in God, it will be undoubtedly authentic from the viewpoint of Islam; and the Qur'an, the Prophet(pbuh) and the Ahlul Bayt(AS) also support such a poetry. However, with adherence to the traditions of Islam and the Holy Prophet(SAW), the poem is used as an effective weapon in defense of the moral and religious principles, and to counter enemy attacks from the appearance of Islam till now. In this field, Bahar and Ahmed Safi, are clear examples that religious beliefs and doctrines of the faith has a clear manifestation in their poems. This paper attempts to investigate with content analysis the emergence of religious thoughts in these two poets’ poems.