چشم‌اندازهای مشترک سعدی و هانری دو مونترلان
محورهای موضوعی : شعرگوهر رنجبر 1 , مهوش قویمی 2 , سهیلا سعیدی 3
1 - دکترای زبان و ادبیات فرانسه، دانشگاه آزاد اسلامی،واحد علوم و تحقیقات
2 - عضو هیأت علمی گروه زبان فرانسه، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات(استاد).
3 - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فرانسه، دانشگاه تهران.
کلید واژه:
چکیده مقاله :
هانری دو مونترلان یکی از نویسندگان قرن بیستم فرانسه است که منابع الهام خود را در متون کهن شرقی می‌جوید. وی بارها شیفتگی خود به سعدی را ابراز می‌کند و تحوّلات فکری و روحی خود را منطبق بر اندیشه این شاعر ایرانی جلوه می‌دهد. در آثار این دو نویسنده مضامین مشترک در خور توجهی به چشم می‌خورد که مهم‌ترین آن‌ها پرهیز از مطلق‌گرایی است. این اندیشه، ایشان را به تسامح در برابر عقاید گهگاه متضاد سوق می‌دهد. در مطالعه آموزه‌های اخلاقی ایشان نیز به نقاط اشتراک قابل توجهی برمی‌خوریم؛ چراکه هر دو، اخلاق را پدیده‌ای برآمده از خرد می‌دانند و غایت آن را در بهره‌گیری از مواهب زندگی می‌جویند.
Montherlant, writer in France, quests his inspiration resources in eastern texts. He shows his adoration to Saʼdi and indicates his mental and spiritual evolutions according to his. There are so many common themes in these two authors the most significant of whose is eschewing absolutism. Besides, we confront other common points while studying their moral teachings. That¢s because of their mutual conception of morality as a wisdom-originated phenomenon and observing its goal in applying blessings of life.
کتابنامه
اسلامی ندوشن، محمد علی.1390ش، چهار سخنگوی وجدان ایران، تهران: قطره.
حدیدی، جواد. 1373ش، از سعدی تا آراگون، تهران: الهدی.
سعدی،1380ش، گلستان، تهران: آتلیه هنر.
سعدی،1367ش، بوستان، تهران: آتلیة هنر.
Montherlant, Henry de, Essais, Paris, Gallimard, 1963.
Montherlant, Henry de, L’Eventail de Fer, Paris, Flammarion, 1944.
Sipriot, Pierre, Montherlant par lui-même, Paris, Seuil, 1953.
Perruchot, Henri, Montherlant par Henri Perruchot, Paris, Gallimard, 1969.
مقالات
احمدسلطانی، منیره. «موتیف‌های مشترک راست‌نمایی در اشعار سعدی و والت ویتمن»، فصلنامه مطالعات ادبیات تطبیقی، دانشگاه آزاد جیرفت، سال سوم، شماره 9: صص 26-11.
