تشبیه و تنزیه از دیدگاه سنایى و ابن عربى
محورهای موضوعی : شعر
حمیدرضا اردستانى رستمى
1
(دانشجوى دکتراى زبان و ادبیات فارسى؛ وعضو هیئت علمى دانشگاه آزاد اسلامى واحد دزفول.)
کلید واژه:
چکیده مقاله :
غالباً اندیشمندان دیدگا ههایی دربارة انسان، خدا و جهان داشته اند. ممکن است نقاط ونکاتِ مشترکى در این تفکرات بیابیم که برخى از متفکران تحت تأثیر یکدیگر و برخى برحسب توارد، داراى این اشتراکات بوده اند. بحث ما در مقایسه و مطابقة تشبیه و تنزیهصفات الهى از موضوعات کلامى میان دو اندیشمند است: که یکى شاعرِ عارف که در غزنه قلمرو ایران می زیسته و دیگرى عارفی شاعر که در اندلس پرورش یافته است.سخن از سنایى شاعر قرن پنجم و ابن عربى متفکر سدة هفتم است. باآنکه این دو اندیشمند در دو حوزه و زمان متفاوت مى زیسته اند، دربارة مقولات تشبیه و تنزیه صفاتالهى، نظرهای یکسانى ارائه کرده اند. تحقیق حاضر درپى اثبات این همسانى است.
Most of the time scientists and scholars have had viewpoints on human being, God and the universe. One might find shared points in the considerations of the scientists and scholars that have been influencedby each other or have lived at the same time. The present research is on comparison and inviolability to divine characteristics (a matter of eloquence) in the works of two scholars. One is a philosopher poet wholived in Ghazna in Iranian territory and the other a poet philosopher who lived in Andalusia. They are namely Sanā’ī the 5th century poet and Ibn ‘Arabī the 7th century thinker. Although these scholars lived in two different eras they have had similar ideas on comparison and inviolability to divine characteristics.
