دانته و تأثیرپذیرى او از منابع شرقى

محورهای موضوعی : شعر

اسماعیل آذر ¹ ( مدیر گروه کارشناسى ارشد واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامى و عضو هیئت علمى نیمه وقت دانشگاه شهید بهشتى )

تاریخ دریافت : 1391/06/31 تاریخ پذیرش : 1391/06/31 تاریخ انتشار : 1387/05/11

کلید واژه:

چکیده مقاله :

روزى که دانته نام کمدى را بر اثر خود نهاد، معنى آن با آنچه امروز به کار م ىرود، متفاوتبود. سیصد سال بعد، خود ایتالیایى ها به منظور قدرت بخشیدن و پیونددادن با ماوراءالطبیعه، نام الهى را بر آن افزودند. دانته تدوین کتاب را از سال 1307 م. آغاز کرد.اثر دانته سه بخش یا سه مجلد دارد: اول بخش دوزخ، دوم برزخ )یا به عبارت دیگر،محلّ پاک شدن از گناهان( و قسمت سوم بهشت. مجموعة اثر او را یکصد سرود تشکیلمی دهد. هر سرود داراى بندهایى با سه مصراع است که به تفاوت از صد و ده تا صد وشصت مصراع را شامل می شود.هر بخش داراى ده طبقه است: طبقات نه گانة جهنم و یک طبقة مقدماتى آن؛ طبقاتهفت گانة برزخ به همراه جزیرة برزخ، طبقة مقدماتى آن و بهشت زمینى؛ طبقات نه گانةبهشت و قسمت عرش اعلا.

چکیده انگلیسی:

Dante’s “Comedy” has three sections or volumes. The first section is the hell, the second one is the purgatory (in other words a place for being purified from sins) and the third is the heaven. Her book involves one hundred rhymes. Every section (volume) consists of ten layers. There are two special numbers in this book; one of them is 3 which is a symbol of trinity and the other is 10 which is a symbol of unity. Dante’s trip starts from the hell then goes to the purgatory and purifies himself; finally, he moves to the heaven. “Ardavirafnameh’’ is one of the writings which had a great influence on Dante. Ardaviraf is a Zoroastrian person who reports his seven-day fanciful trip about what he has seen.

منابع و مأخذ:

قرآن.
ارداویراف نامه )بهشت و دوزخ در آیین فردیسنى(، ترجمة رحیم عفیفى، تهران: انتشارات توس، 1372 .
»ارداویراف نامه «، ترجمة رشید یاسمى، مجلة مهر، سال چهارم، شماره هاى 5 1.
اوستا، ترجمة جلیل دوستخواه، تهران، 1370 .
بورخس، خورخه لوئیس. 1376 : نه مقاله دربارة دانته. ترجمة کاوه سیدحسینى و محمدرضا رادنژاد. تهران:
انتشارات آگه.
ترجمة تفسیر طبرى، تصحیح حبیب یغمائى، تهران: چاپخانة دولتى ایران، 1339 .
جاحظ. 1969 م. الحیوان. ویرایش محمّد عبدالسلام هارون. بیروت: داراحیاءالتراث العربى.
حافظ شیرازى. 1384 . دیوان. تصحیح قاسم غنى و محمد قزوینى. تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامى،
سازمان چاپ و انتشارات.
. 1346 . دیوان )با تصحیح و حواشى و کشف الابیات(. به اهتمام سیدابوالقاسم انجوى
شیرازى. تهران: کتابفروشى محمدعلى علمى.
دانته، الیگرى. 1352 . کمدى الهى. ترجمة شجاع الدین شفا. تهران: انتشارات امیرکبیر.
. 1378 . کمدى الهى. ترجمة فریده مهدوى دامغانى. با مقدمة احمد مهدوى دامغانى.
تهران: مؤسسة نشر.
»دوزخ دانته، الیگرى «، ترجمة سعید نفیسى، مجلة دانشکدة ادبیات دانشگاه تهران، ش 9.
زردشت بهرام پژدو. 1343 و 1347 . ارداویراف نامة منظوم. به کوشش رحیم عفیفى. چاپخانة دانشگاه
مشهد.
ژینیو، فیلیپ. 1382 . ارداویراف نامه. ترجمة ژاله آموزگار. تهران: شرکت انتشارات معین، انجمن ایران شناسى
فرانسه.
سعدى. 1370 . گلستان. تصحیح محمدعلى فروغى. تهران: انتشارات اقبال.
سلطان ولد. 1359 . رباب نامه. به اهتمام على سلطانى گرد فرامرزى. تهران: بى جا.
سنایى غزنوى. 1368 . حدیقه الحقیقهًْ و شریعه الطریقه.ًْ تصحیح و تحشیة مدرس رضوى. انتشارات دانشگاه
تهران.
شبسترى، شیخ محمود. 1365 . مجموعة آثار. ب هاهتمام صمد مؤحد. تهران: انتشارات طهورى.