بررسی روش‌های متداول و نوین در ضدعفونی و دفع بهداشتی پسماندهای خطرناک بیمارستانی

محورهای موضوعی : آب و محیط زیست

فرنوش باقری زنوز ¹ , افسانه شهبازی ²

1 - دانشجوی کارشناسی ارشد، پژوهشکده علوم محیطی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران.
2 - استادیار پژوهشکده علوم محیطی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران *(مسئول مکاتبات).

تاریخ دریافت : 1392/01/25 تاریخ پذیرش : 1392/08/09 تاریخ انتشار : 1392/10/01

کلید واژه: پسماند بیمارستانی, مدیریت, ضدعفونی, دفع,

چکیده مقاله :

مدیریت پسماندهای خطرناک بیمارستانی در اکثر کشورهای در حال توسعه به عنوان یک چالش مهم محیط‌زیستی مطرح است. عدم شناسایی، جداسازی، ذخیره‌‌سازی و ضد عفونی صحیح پسماندهای خطرناک بیمارستانی سبب بروز مشکلات بهداشتی و آلودگی محیط زیست شده است. بر اساس استاندارد سازمان بهداشت جهانی[1]، پسماندهای خطرناک بیمارستانی به نه گروه شامل پسماند عفونی، آسیب شناسی، شیمیایی، ژنوتوکسیک، تیز و برنده، دارویی، پسماند فلزات سنگین، ظروف تحت فشار و رادیواکتیو تقسیم می‌شوند. روش ضدعفونی پسماندهای خطرناک بیمارستانی باید مقرون به صرفه و قابل اجرا بوده و همچنین سازگار با قوانین محیط زیست هر کشور انتخاب شود. تکنولوژی‌های متداول ضدعفونی و درمان مانند سوزاندن، اتوکلاو و ضدعفونی شیمیایی در بسیاری از کشورهای جهان قابل توصیه و اجرا هستند. از جمله تکنولوژی‌های نوین می‌توان به مایکروویو و مایع فوق بحرانی دی اکسید کربن اشاره کرد. اتخاذ تکنولوژی نوین مایع فوق بحرانی دی اکسید کربن، در ضدعفونی پسماندهای خطرناک بیمارستانی علاوه بر اینکه روش سازگار با محیط‌زیست است باعث کاهش تماس با پسماندهای عفونی، کاهش نیروی کار و کاهش هزینه می‌شود؛ لذا در سال‌های اخیر بعنوان روش جایگزین قابل توصیه بوده است. 3- World Health Organization (WHO)

چکیده انگلیسی:

The management of hospital waste is to be a major challenge, particularly, in the most of developingcountries in the world. Lack of identify, isolation, storage and proper disinfection of hazardoushospital wastes causes health and pollution problems in the environment. In according to WorldHealth Organization (WHO), dangerous hospital wastes were divided to eight groups includesinfectious waste, pathology, chemical, toxic, sharp things, medical waste with the content of heavymetals, pressurized containers and radioactive. Disinfection method of dangerous hospital wastes mustbe affordable, practicable, and chosen compatible with environment rules. Common technology ofdisinfection and treatment such as burning, autoclave and chemical disinfectant are practicable andrecommendable in the most of countries all over the world such new technologies were mentionedmicrowave and super critical fluid carbon dioxide. The selection of new method on based supercritical fluid carbon dioxide (SCFCO2) can decrease the infection of hazardous hospital wastes. It is notonly the adaptable method with the environment but also a compatible method of environment thatdecreases contact with infectious wastes, work force and cost. Therefore it can be proposed as a neweffective method.

منابع و مأخذ:

1. Hossain, M.S., et al., Clinical solid waste management practices and its impact on human health and environment – A review. Waste Management, 2011. 31(4): p. 754-766.


2. Bdour, A., et al., Assessment of medical wastes management practice: A case study of the northern part of Jordan. Waste Management, 2007. 27(6): p. 746-759.


3. Prüss, A., E. Giroult, and P. Rushbrook, Teacher's Guide: Management of Wastes from Health-care Activities. 1999: World Health Organization.


4. Ho, C.C. and C.-J. Liao, The use of failure mode and effects analysis to construct an effective disposal and prevention mechanism for infectious hospital waste. Waste Management, 2011. 31(12): p. 2631-2637.


5. Salkin, I.F., E. Krisiunas, and W.L. Turnberg, Medical and infectious waste management. JOURNAL-AMERICAN BIOLOGICAL SAFETY ASSOCIATION, 2000. 5(2): p. 54-69.


6. Marinković, N., et al., Management of hazardous medical waste in Croatia. Waste Management, 2008. 28(6): p. 1049-1056.


7. Jang, Y.C., Infectious/Medical/Hospital Waste: General Characteristics, in Encyclopedia of Environmental Health, O.N. Editor-in-Chief:  Jerome, Editor. 2011, Elsevier: Burlington. p. 227-231.


8. Taghipour, H. and M. Mosaferi, Characterization of medical waste from hospitals in Tabriz, Iran. Science of The Total Environment, 2009. 407(5): p. 1527-1535.


9. Saini, S., et al., The study of bacterial flora of different types in hospital waste: evaluation of waste treatment at Aiims Hospital, New Delhi. 2004.


10. Blenkharn, J. and D. Oakland, Emission of viable bacteria in the exhaust flue gases from a hospital incinerator. Journal of Hospital Infection, 1989. 14(1): p. 73-78.


11. Moritz, J.M., Current legislation governing clinical waste disposal. Journal of Hospital Infection, 1995. 30, Supplement(0): p. 521- 530.


12. Lee, C.C. and G.L. Huffman, Medical waste management/incineration. Journal of Hazardous Materials, 1996. 48(1–3): p. 1-30.


13. Lee, B.-K., M.J. Ellenbecker, and R. Moure-Ersaso, Alternatives for treatment and disposal cost reduction of regulated medical wastes. Waste Management, 2004. 24(2): p. 143-151.


14. Hossain, M.S., et al., Clinical solid waste management practices and its impact on human health and environment–A review. Waste management, 2011. 31(4): p. 754-766.


15. Cha, C.Y. and C.T. Carlisle, Microwave process for volatile organic compound abatement. Journal of the Air & Waste Management Association, 2001. 51(12): p. 1628-1641.


16. Blenkharn, J.I., A backward step: landfill disposal of clinical wastes. Journal of Hospital Infection, 200:(1) 63.6 p. 105-106.


17. Hale Boothe, D.D., et al., Characterization of microbial populations in landfill leachate and bulk samples during aerobic bioreduction. Advances in Environmental Research, 2001. 5(3): p. 285-294.


18. Narayana, T., Municipal solid waste management in India: From waste disposal to recovery of resources? Waste Management, 2009. 29(3): p. 1163-1166.


19. Williams, P.T., Waste treatment and disposal. 2005: Wiley. com.


20. Dempsey, D.J. and R.R. Thirucote, Sterilization of medical devices: a review. Journal of biomaterials applications, 1988. 3(3): p. 454-523.


21. White, A., D. Burns, and T.W. Christensen, Effective terminal sterilization using supercritical carbon dioxide. Journal of biotechnology, 2006. 123(4): p. 504-515.


22. Baiker, A., Supercritical fluids in heterogeneous catalysis. Chemical reviews, 1999. 99(2): p. 453-474.


23. Nik Norulaini, N., et al., Sterilization and extraction of palm oil from screw pressed palm fruit fiber using supercritical carbon dioxide. Separation and Purification Technology, 2008. 60(3): p. 272-277.


24. Kim, S.R., et al., Fatty acid profiling and proteomic analysis of< i> Salmonella enterica</i> serotype Typhimurium inactivated with supercritical carbon dioxide. International journal of food microbiology, 2009. 134(3): p. 190-195.


25. Ishikawa, H., et al., Inactivation of Bacillus spores by the supercritical carbon dioxide micro-bubble method. Bioscience, biotechnology, and biochemistry, 1997. 61(6): p. 1022-1023.


26. Zhang, J., et al., Sterilizing< i> Bacillus pumilus</i> spores using supercritical carbon dioxide. Journal of microbiological methods, 2006. 66(3): p. 479-485.


27. Checinska, A., et al., Sterilization of biological pathogens using supercritical fluid carbon dioxide containing water and hydrogen peroxide. Journal of Microbiological Methods, 2011. 87(1): p. 70-75.


28. Shieh, E., et al., Sterilization of Bacillus pumilus spores using supercritical fluid carbon dioxide containing various modifier solutions. Journal of Microbiological Methods, 2009. 76(3): p. 247-252.


29. Zhang, J., et al., On the mechanisms of deactivation of Bacillus atrophaeus spores using supercritical carbon dioxide. The Journal of Supercritical Fluids, 2006. 38(2): p. 268-273.


30. Spilimbergo, S., et al., Inactivation of Bacillus subtilis spores by supercritical CO2 treatment. Innovative Food Science & Emerging Technologies, 2003. 4(2): p. 161-165.