ناپایداری اکوتوریسم روستایی در استان خوزستان
محورهای موضوعی : آب و محیط زیستمریم طهماسبی 1 , کورش رضائی مقدم 2
1 - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه ترویج و آموزش کشاورزی، دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی ورامین
2 - استادیار بخش ترویج و آموزش کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز
کلید واژه:
چکیده مقاله :
بسیاری از برنامه ریزان و سیاستگذاران از توریسم به عنوان رکن اصلی توسعه پایدار یاد می کنند. این صنعت بخش عظیمی از درآمدهای ملی بسیاری کشورهای جهان سوم را به خود اختصاص می دهد. مدیریت اکوتوریسم در ایران یک عنصر حیاتی برای رشد و توسعه جامعه است. ایران با تنوع آب و هوایی، گونه های گیاهی و حیات وحش منحصربه فرد می تواند جایگاه ممتازی در میان کشورهای جهان کسب نماید. استان خوزستان نیز با دارا بودن عرصه های طبیعی و چشم اندازهای زیبا توانایی جذب گردشگران داخلی و خارجی را دارد. یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد که این صنعت در خوزستان به دلیل عدم توجه کافی با مسائل و مشکلات عدیده ای نظیر ضعف در مدیریت و برنامه ریزی، عدم وجود قوانین صریح، کمبود اعتبارات مالی، کافی نبودن پرسنل آموزش دیده و متخصص و عدم مشارکت محلی مواجه است. یافته ها همچنین نشان دهنده روند ناپایداری و تخریب اکوتوریسم روستایی در استان خوزستان می باشد. در پایان مقاله، پیشنهاداتی برای حرکت در جهت توسعه پایدار اکوتوریسم استان ارائه شده است.
Many planners and policy makers have argued that tourism is the main branch of sustainable development. This allocates a great part of national income in many countries especially in third world. Ecotourism management is vital element for growth and development of society in Iran. Diversity of climate, plants and wildlife in Iran is suitable for ecotourism management. Khuzestan province with natural spaces and beautiful landscapes can absorb foreigner and inner tourists. The findings of this paper indicate that this industry is confronted with several problems and difficulties like weakness of management and planning, lack of clear rules and financial credits,insufficient training of staff and experts and lack of participation of local people. The findings show unsustainability and degradation of rural ecotourism in Khuzestan province. At the end of this paper has provided some ecommendations for sustainable development of ecotourism in Khuzestan
