بررسی کیفیت آب زیرزمینی شهر تهران با استفاده از شاخص کیفی سازمان بهداشت جهانی

محورهای موضوعی : آب و محیط زیست

تورج نصرآبادی ¹ , پویان عباسی مائده ²

1 - استادیار دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران
2 - دانشجوی دکتری مهندسی عمران خاک و پی دانشکده فنی و مهندسی دانشگاه خوارزمی* (مسئول مکاتبات) .

تاریخ دریافت : 1392/03/20 تاریخ پذیرش : 1392/06/04 تاریخ انتشار : 1392/07/01

کلید واژه: شاخص کیفیت, نیترات, خشکسالی, آلاینده,

چکیده مقاله :

جهت مشخص نمودن معدل شاخص کیفی آب زیر زمینی شهر تهران در دو سال 1390 و 1391، تعداد 71 حلقه چاه در شهر تهران انتخاب گردید. با توجه به نتایج آزمایشات، عدد شاخص کیفیت آب زیرزمینی با روش سازمان بهداشت جهانی تعیین شد. مقایسه نتایج عدد شاخص در دو سال نشان داد که میزان کیفیت در سال 1391 کمتر از سال 1390 بود. همچنین مشخص گردید نقاط شرقی و جنوبی تر شهر تهران دارای مقدار عدد شاخص بالاتری می باشند که بیان گر کیفیت پایین آب جهت مصرف شرب خواهد بود. از طرفی مقادیر کمی شاخص نشان داد طی دو سال متوالی، بیشترین نقاط طبقه بندی شده در بازه خوب، مربوط به مناطق شمالی و بیشترین نقاط طبقه بندی شده در بازه ضعیف، مربوط به مناطق جنوبی است. بررسی میزان نیترات آب زیرزمینی منطقه مورد مطالعه نیز موید وزن بالای این پارامتر در تعیین کیفیت آب منطقه می باشد. در مجموع می توان اظهار داشت برداشت های بی رویه از چاه های آب و خشک سالی، همچنین ورود آلاینده های غیر زمین ساخت مانند سولفات و نیترات به سفره های آب زیرزمینی موجب افزایش میزان غلظت آلاینده ها و به تبع آن تاثیرات منفی بر کیفیت آب زیرزمینی شده است. ضمن آن که روند رو به رشد کاهش کیفیت آب شرب ممکن است در سال های آتی با آهنگ بیشتری رشد کرده و آسیب های جدی تری به منابع آب زیر زمینی این کلان شهر وارد نماید.

چکیده انگلیسی:

In order to determine the groundwater quality of Tehran city in 2010 and 2011, seventy one wells wereconsidered for water sampling. The groundwater quality was evaluated using WHO index and thequality was worse in 2011 in comparison with 2010.Furthermore, eastern and southern areas showmore index values which indicate the lower groundwater quality for drinking use. According to theresults gained in both years, the majority of northern sampling stations lie within the good range whilethe ones in southern areas are mostly addressed as poor quality. Uncontrolled water discharge, regulardroughts as well as leakage of anthropogenic pollutants like NO3- and SO4— may be addressed as themajor causes of groundwater quality degradation within the study area. Regarding the remarkableweight of NO3 in index quality interpretation, the key role of this pollutant in groundwater qualitydetermination is manifested. Such quality degradation trend may reach a critical status in near futureand should be seriously taken into consideration.

منابع و مأخذ:

1. Asadpour G A. Nasrabadi T. 2011. Municipal and medical solid waste management in different districts of Tehran, Iran. Fresenius Environmental Bulletin 20(12): 3241-3245.


2. Arabi Nahed E. 1999. Problems of groundwater quality related to the urban environment in Greater Cairo urban environment in Greater Cairo, Proceedings of Proceedings of IUGG -99 Symposium HS5, Birmingham, July. IAHS Publ. No. 259, 1999.


3. Baghvand A. Nasrabadi T. Nabi Bidhendi G R. Vosoogh A. Karbassi A R. Mehrdadi N. 2010. Groundwater quality degradation of an aquifer in Iran central desert. Desalination 260: 264–275.


4. Jamshidzadeh Z. Mirbagheri S.A. 2010. Evaluation of groundwater quantity and quality in the Kashan Basin, Central Iran. Desalination 270: 23–30.


5. Ishaku J M. 2007.Waste Disposal and Groundwater Quality in Jimeta-Yola area, Adamawa State, Nigeria. Ph.D Thesis (unpublished). Department of Geology, University of Nigeria, Nsukka.


6. Compton J E. Boone R D. 2000. Long-term impacts of agriculture on soil carbon and nitrogen in New England. Forests Ecology 81 (8): 2314–2330.


7. Ishaku J M. Ezeigbo H I. 2000. Water quality of Yola, northern Nigeria. WATER RESOURCES-Journal of the Nigerian Association of Hydro geologists (NAH) 1: 39-48.


8. Ishaku J M. Ezeigbo H I. 2010.Groundwater Quality monitoring in Jimeta-Yola area, Northeastern Nigeria. WATER RESOURCES-Journal of the Nigerian Association of Hydrogeologists (NAH) 20(2): 1-14.


9. Ishaku J M. Ezeigbo H I. 2010. Seasonal Variation in Chromium hexavalent and Copper Contamination in Groundwater of Jimeta-Yola Area, Northeastern Nigeria. Global J. Geol. Sci 8(2): 143-154.


10. Ramakrishnaiah C R. Sadashivaiah C. Ranganna G. 2009. Assessment of Water Quality Index for Groundwater in Tumkur Taluk, Karnataka State, India. E-Journal of Chemistry 6(2): 523-530.


11. World Health Organization. 1993. International Standards for drinking Water Quality. Geneva.1.


12. World Health Organization (WHO). 1998. Guide lines for drinking water 2nd Edition vol. 2 Health criteria and other information genera Switzerland pp 281-308.


13. Tay C. Kortatsi B. 2008. Groundwater Quality Studies: A case study of the Densu Basin, Ghana. West Afr. J. Appl. Ecol., 12.


14. Rodvang S J. Simpkins W W. 2001. Agricultural contaminants in Quaternary aquitards: a review of occurrence and fate in north America. Hydrogeology Journal 9: 44–59.


15. Sexana M M. 1990. Environment: Water analysis, soil and air. 2nd ed. Agro Botanical Publishers (India) 188-200.


16. Purandara B K. Varadarajan N. Jayashree K. 2003. Poll Res 22(2): 189.


17. USEPA.1974. Methods for chemical analysis of water and wastes. Technical report Office of Technology Transfer, Washington, D.C. pp 105-106.


18. Nasrabadi, T.  Nabi Bidhendi G R.  Yavari A R. Mohammadnejad S. 2008. Evaluating Citizen Attitudes and Participation in Solid Waste Management in Tehran, Iran. Journal of Environmental Health 71 (5): 30-33.


19. Popoff M D. Gondwana ă ľ. 2005. Atĺantique sud: les connexions du fosse de la Bénoué avec les basins du Nord Est brësilion jusqúá ĺ ouverture du golfe de Guinée au Crétacé inferior. J. Afr. Earth Sci 7: 409-431.


20. Ishaku J M. 1995.The hydrogeology of Yola area and Environs in the Upper Benue River Basin. MSc. Thesis (unpublished). Department of Geology, University of Nigeria, Nsukka.