توسعه شاخصهای پایداری شبکه سبزراهها بر اساس "اصول بومشناسی سیمایسرزمین"
محورهای موضوعی : مدیریت محیط زیست
شهیندخت برق جلوه
1
(استادیار گروه برنامه ریزی و طراحی محیط، پژوهشکده علوم محیطی، دانشگاه شهید بهشتی*(نویسنده مسئول))
نغمه مبرقعی دینان
2
(استادیار گروه برنامه ریزی و طراحی محیط، پژوهشکده علوم محیطی، دانشگاه شهید بهشتی)
کلید واژه: پایداری, بومشناسی سیمایسرزمین, عرصهبندی سیمایسرزمینها, شبکهبندی سبزراهها,
چکیده مقاله :
چکیده هدف این مطالعه بررسی روند توسعه شاخص‎های پایداری شبکه‎ سبزراه‎های شهری بر مبنای اصول بوم شناسی سیمای سرزمین است. زمینه مطالعه، رویکرد بوم شناختی برنامه‎ریزی شبکه‎ سبزرا‎ه‎ها در مقیاس های مختلف فراشهری، شهری و فروشهری است که در آن ضمن توجه به اصول بوم شناسی سیمای سرزمین، احتیاجات شهروندان به محیط‎های طبیعی و مکان های گذران اوقات فراغت مد نظر قرار می‎گیرد. ارتباط بین ساخت و عملکرد سیمای سرزمین نکته کلیدی دیگری است که در این مطالعه مورد توجه است. در این راستا، هم در مقیاس منطقه ای-عملکردی و هم در مقیاس عرصه‎بندی‎ سیمای سرزمین‎ها، همجواری بوم شناختی مناطق و جزء- مناطق پهنه های ‎شهری مورد توجه قرار می‎گیرد. روش پژوهش، بر مبنای رویه مدل سازی، مطالعه تطبیقی- استنتاجی است. از این طریق، ضمن مقایسه توسعه شاخص‎های پایداری در رویکردهای "برنامه‎ریزی" و "برنامه‎ریزی بوم‎شناختی"، شاخص های جدیدی برای برنامه ریزی پایداری محیط‎های طبیعی و شبکه سبزراه‎های شهری نتیجه‎گیری می‎شود. شاخص های سنتی ارزیابی کیفی محیط‎های طبیعی، از جمله درصد پوشش فضاهای سبز محدوده‎های شهری، توان ارزیابی کیفیت ساختاری محیط‎های طبیعی و تنوع خدمات بوم شناختی آن ها را ندارند. شاخص های جدید بوم‎شناختی امکان ارزیابی ساخت و عملکرد شبکه سبزرا‎ه‎های شهری و تداوم استعلای عرصه‎بندی نوین سیمای سرزمین‎ها را فراهم می آورند.
AbstractThis study examines the process of developing sustainability indicators for urban greenwaysnetworking process according to the principles of landscape ecology. The ecological approach towardsgreenways networking process is capable of providing a conceptual theory and has a multitude ofdifferent aspects that can be studied in mega-urban, urban, and sub-urban scales. The purpose of thisstudy is not only to examine the principles of ecological approach, but also to explore the urban needsto provide green zones and leisure areas for citizens. This paper focuses on the relationship between“structure” and “function” which has a key role in this study.Based on the comparative-analytical research method, new ecological principles are provided for theprocess of planning sustainable urban green zones. Traditional indicators for qualitative evaluation ofgreen zones are not only inadequate for determining the structural value of green zones, but are alsoincapable of expressing their diverse ecological benefits. New ecological criteria provide a betteropportunity to evaluate and qualify greenways networking process and to raise the process oflandscapes networking.
- جعفری، علی و طبیبیان، منوچهر (1385). برنامهریزی فضای سبز شهری و فراشهری شهر جدید شیرینشهر با استفاده از اصول اکولوژی سیمایسرزمین. سبزینه شرق، فصلنامه تخصصی فضای سبز 8 (پیاپی 13)، حوزه معاونت امور عمرانی زاهدان، استانداری سیستان و بلوچستان.