برنامه‌ریزی راهبردی برندسازی شهری در صنعت گردشگری
محورهای موضوعی : مطالعات مدیریت شهری
رومینا ربانی
1
(
دانشجوی دکتری، گروه مدیریت بازرگانی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران.
rabaniromina@yahoo.com
)
سید مهدی جلالی
2
(
استادیار گروه مدیریت، واحد فیروزکوه، دانشگاه آزاد اسلامی، فیروزکوه، ایران.
drjalali1356@gmail.com
)
حسن مهرمنش
3
(
استادیارگروه مدیریت صنعتی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
has.mehrmanesh@iauctb.ac.ir
)
کلید واژه: برند شهری, برند سازی شهری, راهبرد برندسازی شهری, صنعت گردشگری,
چکیده مقاله :
مقدمه و هدف پژوهش: ایجاد فضاها، دادن شخصیت خاص به شهرها، ترسیم منظر ذهنی برای افراد و شهرت شهرها از اهمیت خاصی برخوردار است، بیشتر شهرها و مکان‌ها در پی منحصر بودن و ماندگاری در ذهن مخاطب هستند و برای این مهم تلاش می‌کنند تا برند شهری خود را تعریف و تثبیت نمایند. هدف این پژوهش برنامه ریزی راهبردی برندسازی شهری در صنعت گردشگری می‌باشد. روش پژوهش: روش شناسی این پژوهش از نظر نوع هدف، کاربردی و از نظر نوع روش و ماهیت، توصیفی- پیمایشی می‌باشد. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای و مدل سازی معادلات ساختاری از طریق نرم افزار ایموس برازش مدل و تحلیل‌ها صورت گرفته است. ابتدا شرح و آماده سازی داده‌های لازم برای آزمون فرضیه ها، سپس تحلیل روابط میان متغیرها و نهایتاً به مقایسه نتایج مشاهده شده با نتایجی که فرضیه‌ها انتظار داشتند، پرداخته شده است. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد برآوردن انتظارات ذینفعان، محدودیت‌های مالی، عدم درک درست مدیران، تبیین راهبرد برند سازی شهری و فرآیند آن به عنوان عامل علّی موثر بر برنامه ریزی راهبردی برندسازی شهری در صنعت گردشگری محسوب می‌شود. نتیجه گیری: ایجاد، بهبود و توسعه برنامه‌های برند شهری با استفاده از مدل برنامه ریزی راهبردی برندسازی شهری موجب تقویت جایگاه شهر، توسعه اقتصادی، اجتماعی شهر و جذب گردشگران خواهد شد.
Introduction and Purpose: The creation of spaces, the giving of particular personality to cities, drawing a mental perspective for people and reputation of cities have particular importance; most cities and places seek to be unique and lasting in the minds of audience who are trying to Define and consolidate their urban brand. The purpose of this study is strategic planning of urban branding in tourism industry. Research method: The methodology of this study from purpose type is practical and type in terms of method and nature is descriptive-survey. with using cluster sampling method, structural equations modeling by Imus software was fitted model and analyzed. First, doing description and preparation of necessary data to test the hypotheses, then analyze the relationships between the variables, and finally doing compare the observed results with the results that hypotheses expected. Findings: Research findings show fulfill Stakeholder’s expectations, Financial limitations and Lack of understanding`s managers, explaining the urban branding strategy and its process are considered as effective causal factor on strategic planning of urban branding in the tourism industry. Conclusion: The creation, improvement and development of urban brand programs with using the urban branding strategic planning model will enhance the city's position, economic, social development of the city and attract tourists. Keywords: Urban Brand, Urban Branding, Urban Branding Strategy, Tourism Industry
اسدی، مهدی؛ جوادی، مهدی، ( ۱۳۹۷)، ضرورت ایجاد برند گردشگری شهری برای کلانشهر ارومیه (URMIA- 2020 Urban Branding)، کنفرانس عمران, معماری و شهرسازی کشورهای جهان اسلام، تبریز، دانشگاه تبریز - دانشگاه شهید مدنی آذربایجان - دانشگاه علمی کاربردی شهرداری تبریز.
بصیرت، الهام، (1395)، تدوین راهبردهایی برای توسعه گردشگری پایدار شهر شیراز با رویکرد SWOT. پایان نامه کارشناسی ارشد.
پرچکانی، پروانه، (1395)، تأثیر مولفه‌های فرهنگی درمعماری برند شهرها با رویکرد گردشگری؛ مطالعه موردی: لیون فرانسه تابستان، هنر و معماری؛ شماره12، 50-41.
شریفی بیدگلی، حسن؛ حندقیان بیدگلی، سعید؛ شیره پزآرانی، علی اصغر، (1390)، مجموعه مقالات ششمین کنفرانس بین المللی برند، تهران، گروه پژوهشی رهیافت .
غلامی، یونس؛خلجی، نسترن، (1396)، تدوین و اولویت بندی استراتژی‌های توسعه گردشگری با رویکرد پایداری؛ (نمونه موردی: شهر کاشان). مجله گردشگری شهری ، دوره چهارم، شماره 2، علمی-پژوهشی، 17 -30.
مسعود نیا، آناهیتا، (1393)، بررسی و تعیین مهم ترین عوامل موثر بر برند شهری در شهر تهران و ارائه راهکار مناسب. پایان نامه کارشناسی ارشد، مرکز پیام نور تهران، دانشکده مدیریت.
مظفری، گشتاسب، (1391)، برندسازی و دیپلماسی شهری، تهران نشست تخصصی برندسازی شهری، مرکز مطالعات و برنامه ریزی شهر تهران.
منصوری، سید امیر، (1394)، طرح پژوهشی گردشگری فرهنگ شهری، پژوهشکده نظر .
موحد، علی؛امانپور، سعید؛نادری، کاوه، (1391)، بازاریابی گردشگری شهری بر اساس برند یابی با مدل فرآیند تحلیل سلسله مراتبی، مطالعه موردی شهر کرمانشاه، مجله علمی پژوهشی برنامه ریزی فضایی، دانشگاه اصفهان، دوره یک، صفحه 36-17.
میرزاییان خمسه، پیوند. هرندی، عطاالله، (1393)، تبیین نقش برند شهری در تاثیر زیبایی شناسی شهر بر احساس تعلق خاطر شهروند ایرانی، اولین کنگره تخصصی مدیریت شهری و شوراهای شهر، مرکز همایشهای توسعه ایران.
هومن، حیدر علی، (1394)، راهنمایی عملی پژوهش کیفی، تهران : سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه ها، سمت.
_||_
Awang, Z. (2012). Structural Equation Modeling using AMOS Graphics. Penrite University Technology MARA, Malaysia.
Byrne.B.(2001). Structural equation modeling with Amos: Basic Concepts, Applications, and Programming, Mahwah N.J. Lawrence Erlbaum Associates.
Dacline,J.A.(2010).shared vision on city branding Europe.www.eurocities.eu.Accessed 22 June 2015.
Kline, R.B. (2011). Principle and practice of structural equation modeling. The Guilford press. Third edition.
Koniq, Christina. (2011). City Branding of Hong Kong- Imagineering Authenticity, Stockholm University School of Business.
Niemann, Beate، Pramel.(2018).Fabian، Branding the Urban Waterfront: Urbanity and Images of Cities. International Journal of the Image, Vol. 9 Issue 1, p31-41, 11p
Ouwehand, Andre; Bosch, Eva. (2016). Planning "Home" By Branding, Home Cultures, Vol. 13 Issue 2, p169-192,Jul2016.
Pan, Wei; Lu, Wei-Zhen; He, Hong-Di; Xue, Yu. (2018). An environmental indicator: particulate characteristics on pedestrian pathway along integrated urban thoroughfare in Metropolis. Stochastic Environmental Research & Risk Assessment, Vol. 32 Issue 9, p2527-2536, Sep2018.
Qu, H., Kim, L.H. and Im, H.H. (2011). A model of destination branding: Integrating the Concepts of the Branding and Destination Image. Tourism Management, 32, 465-476.
Rainisto, S. K. (2003). ‘Success factors of place marketing: A study of place marketing practices in northern Europe and the United States’, doctoral dissertation, Helsinki University of Technology, Institute of Strategy and International Business, Finland.
Strauss, Anselm., &Corbin, Juliet. (2008). Basics of qualitative research: Techniques and procedures for developing grounded theory (3nd ed). Thousand Oaks, CA: SAGE.
West, S. G., Finch, J. F., Curran, P. J. (1995). Structural equation modeling with no normal variables: problems and remedies. In R. H. Hoyle (Ed.), Structural equation modeling: Concepts, issues and applications. (pp 56-75). Thousand Oaks, Ca, Sage.
Zhang, L and Zhao, S. (2009). City branding and the Olympic effect: A case study of Beijing,
