بررسی و تحلیل آثار و نتایج اسکان عشایر(نمونه موردی: استان آذربایجان غربی)

محورهای موضوعی : جغرافیای سیاسی

احمد رحیمی ¹ , سید رحیم مشیری ²

1 - ندارد
2 - ندارد

تاریخ دریافت : 1393/09/08 تاریخ پذیرش : 1393/09/08 تاریخ انتشار : 1388/01/01

کلید واژه: : عشایر, اسکان, کانون های توسعه, توسعه پایدار,

چکیده مقاله :

موضوع اسکان عشایر، پس از انقلاب اسلامی و از آغاز برنامه دوم اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی دولت با هدف ساماندهی به زندگی این جامعه و بهبود مراتع پیگیری شده و در طول برنامه سوم و چهارم نیز ادامه یافته است.از جمله برنامه های دولت برای ساماندهی به زندگی عشایر، حمایت از اسکان آنها در کانون های توسعه هدایتی (برنامه ریزی شده) و حمایتی (خودجوش) است و تاکنون بیش از 58 هزار خانوار از عشایر در این کانون ها اسکان داده شده اند. هدف از این مطالعه، بررسی آثار فضایی، اقتصادی و اجتماعی اسکان عشایر است که به صورت موردی در سه کانون توسعه شیبلو، سیدآباد و شیخ معروف استان آذربایجان غربی صورت گرفته است. روش تحقیق به شیوه میدانی انجام شده است. برای این پژوهش با توجه به سئوال های اساسی، چهار فرضیه درنظر گرفته شد. نتایج تحقیق نشان داد پس از اسکان عشایر، با ایجاد مشاغل جدید از تعداد دام عشایر کاسته شده، تغییراتی در روابط عشایر با شهرها و روستاهای منطقه ییلاقی و قشلاقی ایجاد شده، در وضعیت اجتماعی و امکانات رفاهی عشایر بهبودی حاصل شده و در بخش اقتصادی، اگرچه میزان درآمد عشایر افزایش یافته، ولی این موضوع موجب رضایت عشایر نشده است. مهم ترین توصیه در رابطه با اسکان عشایر استان آذربایجان غربی، خودداری از ایجاد شهرک در کانون های اسکان است.

چکیده انگلیسی:

Sedentarization was put into force since the Islamic Revolution and at the outset ofthe 2nd National, Social, Economic and Cultural Development Plan, aiming topromotion of Nomadic livelihoods and improvement of the rangelands, followed bythe 3rd and 4th Plan, too.Government mainly addresses enhancement of nomadic livelihoods throughsupporting them at self-generated and preplanned development sites, and has so farsedentarized more than 58000 nomadic households at these spots.This research examines the spatial, economic and social consequences ofsedentarization at 3 different sites e.g. Shiblu Sayedabad (Koom) and Seikh Maroof inWest Azarbaijan. Research methodology, upon the basic queries, relied on 4presumptions. Results disclosed that after sedentarization, number of animals droppedagainst generation of other occupations, followed by rangelands improvement.Moreover, there seen certain changes in nomadic relationships with surrounding citiesor villages within the summer and winter fields premises. In terms of social and wellbeing dimensions, more changes are experienced, but at economic scale, wheareashigher income generated for the nomads, but this factor couldn’t promptly cause theirfull satisfaction. The core advice on nomadic sedentarzation process in W-Azarbaijanmainly focuses on prevention of further township building at their new sites.