نقش روستا شهرها در تعادل بخشی ناحیه‌ای مورد مطالعه: شهر وحیدیه در شهرستان شهریار
محورهای موضوعی : جغرافیای سیاسیحمیرا مهدی بیگی 1 , مسعود مهدوی حاجیلویی 2
1 - ندارد
2 - ندارد
کلید واژه: شهر کوچک, وحیدیه, روستای بزرگ, مدلهای آماری, تعادل بخشی ناحیه‌ای,
چکیده مقاله :
تمرکز شهری در جوامع در حال توسعه سبب بروز مشکلات متعددی در درون شهرهای بزرگ گردیده است، از آن جمله می توان به تراکم جمعیت، مهاجرت، کمبود مسکن، بیکاری و تخریب محیط زیست و غیره ... اشاره کرد. در نتیجه تحلیل گران مسائل شهری و منطقه ای، توجه خود را به توسعه شهرهای کوچک و متوسط به عنوان یک راه حل ضروری برای مقابله با عدم توازن ناشی از توسعه نخست شهرها معطوف کرده اند. در تحقیق حاضر فرآیند شهر شدن وحیدیه و ناحیه شهریار به عنوان نمونه ای از شهرها و شهرستانهای استان تهران در دو دوره قبل و بعد از شهر شدن مورد ارزیابی، تحلیل و سنجش قرار گرفته است. متغیرهای مورد بررسی جمعیت، اشتغال، امکانات آموزشی- فرهنگی، بهداشتی - درمانی، سیاسی- اداری، مخابرات - ارتباطات، بازرگانی و خدمات بوده است. تجزیه و تحلیل داده های حاصل از یافته های پژوهش از طریق مدل های آماری: ضریب آنتروپی، ضریب کشش پذیری، شاخص توسعه یافتگی موریس و مدل تحلیل تغییرات سهمی - بخشی مورد ارزیابی و سنجش قرار گرفت. نتایج بدست آمده از مدلهای آماری نشان می دهد که فرایند تبدیل شهر شدن وحیدیه تاثیر مطلوبی در توزیع متعادل جمعیت و استقرار سکونتگاهها در سطح ناحیه؛ تثبیت جمعیت؛ برخورداری روستاهای منظومه، رشد بخش کشاورزی عملکرد موفقی نداشته است. اگر چه در مقطعی رشد بخش صنعت در شهرستان شهریار و شهر تهران تاثیر مثبتی بر افزایش جمعیت به دلیل هزینه پایین سکونت برای افرادی که غالباٌ کارگر خدماتی و صنعتی بوده اند داشته است. نهایتاٌ نتیجه کلی حاصل از تحقیق نشان می دهد که تبدیل شدن شهر وحیدیه درروند توسعه روستاهای پیرامونی نقش موثری ایفا نکرده است.
Population concentration in developing countries has brought about numerousproblems in large cities. Among those problems we can mention populationcongestion, migration, housing deficiencies, unemployment, environmentaldegeneration, etc.Accordingly, regional and urban analysts have started paying attention to thedevelopment of small and medium size towns as an essential solution for dealing withthe imbalance originated from development of prime cities.In this study, we have assessed, analyzed and examined Vahidieh's urbanizationprocess as well as that of Shahriar area as a sample of Tehran Province towns andcities before and after this occurance. Variables studied are population, occupancy,educational-cultural facilities, political-administrational, telecommunications,commercial and service providing facilities. Analysis of the data acquired from thestudy through statistical models - entropy coefficient, elasticity coefficient, MorrisDevelopment Index, parabolic-sectional variation analysis model – has been assessedand evaluated. Results derived from statistical models show that the urbanizationprocess of Vahidieh has not had desirable effects in balancing distribution ofpopulation and establishment of settlements throughout the area, stabilization of thepopulation, prosperity of solar rural sections, and growth of agricultural sectiontherefore being unsuccessful in that regard. Despite the fact that at some period,growth of industrial section in the city of Shahriar and in Tehran has had positiveeffects on population growth due to low cost of housing for people who have mostlybeen service and industrial laborers.Ultimately, the overall results drawn from this study reveal that urbanization ofVahidieh has not had an effective role in the development process of rural outskirts..
