امنیت منطق های و کارکرد رژیم اعتمادسازی
محورهای موضوعی : تحقیقات حقوق خصوصی و کیفری
سیدحسین موسوی
1
(ندارد)
کلید واژه: اعتمادسازی, شفا فسازی, نهادسازی, نظارت, رژیم بی نالمللی, رژی مهای امنیتی, تن شزدایی, کنفرانس امنیت و
, 
, همکاری اروپا,
چکیده مقاله :
سیاست اعتمادسازی ب هعنوان پارادایم صریح سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در کی دهه گذشته و رفتار غالبایران پس از پایان جنگ ایران و عراق و اعلام سیاست تن شزدایی، توانست تأثیر ب هسزایی در ارتقای جایگاه منطق هایایران بر جای گذارد. این سیاست که اکنون راهبرد اصلی ایران در تأمین امنیت منطق ها یاش م یباشد، پیشتر در مناطقدیگری چون اروپا، امر کیای جنوبی و شرق آسیا تجربه شده است و پس از آغاز جنگ سرد اول بار برای حدود دو دههتا پایان آن جنگ و کی دهه پس از آن کیی از پارادای مهای اصلی کشورهای قاره اروپا و امر کیای شمالی بود. این رژیمبا کنفرانس امنیت و همکاری اروپا در اجلاس هلسینکی آغاز گردید و تأثیر و کارآیی خود را در امنیت منطق های اروپاب هجای گذاشت و الگویی برای رژیم امنیتی سایر مناطق شد. در اروپا سیاست اعتمادسازی ب هصورت مشتاقان های ازسوی کشورهای درگیر آن منطقه پیگیری شد و کلیه کشورها در دور ههای مختلف آن حضور یافتند و مقررات، اصول،هنجارها و روی ههای تصمی مگیری آن را پذیرفتند و برای ابراز شفافیت، ب هنظار تهای پی شبینی شده تن دادند و کیرژیم امنیتی منطق های ایجاد کردند.در این مقاله ضمن مروری بر اصول و مبانی رژیم امنیتی و اعتمادسازی اقدامات و سیاس تهای اعتمادسازی، درسازمان امنیت و همکاری اروپا و تأثیر آن مورد بررسی قرار م یگیرد تا نقشه راهی برای ایجاد رژیم اعتمادسازی درسایر مناطق امنیتی جهان باش، زیرا اعتمادسازی پس از تأثیرگذاری بر ابعاد روانی و شناختی رهبران کشورها، نیازمندایجاد سا زوک‌ارها و توجه ب هملاحظات خاص خویش است.
The Presupposition of our Foreign Policy is achieving development through decreasingcosts and increasing opportunities. Providing Security is one of the costly projects of ourcountry and now that realistic approaches can not meet all the security needs of societies,confidence–building regimes in terms of the neo–liberal institutionalism theories as asecurity regime and regarding its successful experiences in Europe, Southeast Asia and SouthAmerica have been considered as an alternative security. Confidence–building is an armscontrolling regime that tries to demonstrate this claim that states have nonaggressivepolitical and military intentions, and they demonstrate this claim by accepting transparencyand regulation. The Commission on Security and Cooperation in Europe (CSCE) Which washeld in 1972 in the era of cold war with the participation of all of the European Countries(except Albania) and North America, during different meetings and periods have becomegradually a common purpose. The military projects have been exchanged by each otherunder regulation and transparency, and the culture of cooperation and confidence decreasedmost of the overwhelming costs and psychological insecurities of the leaders and thepeople. The process of confidence – building regime and its achievements in Europe canprovide useful experiences for developing regional security in world’s insecure regions.
