تبیین رابطه رفتار قلمروپایی شهروندان با معیا رها و میزان ادراک پیوستگی ساختمان و شهر در فضاهای عمومی شهر (مطالعه موردی: خیابان ولیعصر (عج) تهران)
محورهای موضوعی : معماری
منصور یگانه
1
(استادیار گروه معماری، دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده هنر و معماری، گروه معماری.)
محمدرضا بمانیان
2
(استادگروه معماری، دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده هنر)
علیرضا عینی فر
3
(استاد معماری، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران)
مجتبی انصاری
4
(دانشیار معماری، دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده هنر و معماری)
کلید واژه: خیابان ولیعصر(عج) تهران, قلمروپایی, کیفیت فضای عمومی, انسجام فضاهای عمومی, پیوستگی ساختمان و شهر,
چکیده مقاله :
در این مقاله، رابطه رفتار قلمروپایی شهروندان با میزان و معیارهای پیوستگی ساختمان و شهر در فضاهای عمومی شهری مطالعه شده است. وجود پیوستگی بین ساختمان و شهر در انسجام فضاها و کیفیت مندی آن شرط اساسی است. رفتار قلمروپایی به عنوان یکی از ابعاد اجتماعی فضای شهری، در ادراک پیوستگی فضاها و تعیین معیارهای ارزش گذاری کیفیت آنها توسط شهروندان نقش مهمی ایفا می نماید. مدعای تبیینی مقاله آن است که بر اساس رفتارهای قلمروپایی شهروندان، میزان ادراک و معیارهای پیوستگی ساختمان و شهر متفاوت است. این گزاره نظری در سه سکانس از خیابان ولیعصر(عج) تهران مورد آزمون واقع شده است. در سطح نظری روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و در سطح تجربی پیمایشی است که در چارچوب منطق فازی انجام گرفته است. نتایج تحقیق نشان می دهد، بین میزان رفتار قلمروپایی و میزان ادراک پیوستگی هم تغییری وجوددارد، ولی معیارهای پیوستگی ساختمان و شهر در فضاهای عمومی شهری در فضاهای مختلف بر حسب میزان و نوع رفتار قلمروپایی شهروندان متفاوت است.
_||_
