بررسی وضعیت پویانمایی داخلی ایران از دید کارشناسان حوزه مؤسسات پویانمایی

محورهای موضوعی : مدیریت رسانه

فاطمه السادات ارشاد ¹ , سید محمد دادگران ²

1 - نویسنده و مسئول مکاتبات
2 - ندارد

تاریخ دریافت : 1390/09/08 تاریخ پذیرش : 1390/12/04 تاریخ انتشار : 1391/01/01

کلید واژه: پویانمایی, ویژگیها و قالب ها, کاربردها و توانمندیها, پویانمایی ملی/ صدا و موسیقی ای, بخش خصوصی&#x0D, &#x0D, و موانع تولید,

چکیده مقاله :

هدف اصلی تحقیق حاضر " بررسی وضعیت پویانمایی داخلی ایران از دید کارشناسان حوزه مؤسسات پویانمایی" میباشد. روش اینتحقیق پیمایشی و ابزار اندازه گیری پرسشنامه بودهاست. پس از پرشدن پرسشنامهها، جداول توصیفی و استنباطی از طریق نرم افزاربه دست آمده و تحلیل شدهاست. جامعه آماری این پژوهش کارشناسان حوزه پویانمایی بوده است، که با توجه به فرمول spssکوکران در نهایت حجم نمونه برابر با 306 نفر به دست آمدهاست. روش نمونه گیری در این پژوهش به صورت تصادفی ساده بوده -است.چنین نتیجه می گیریم که بیشتر افراد در ساخت پویانمایی از روشهای تولید جدید و به روز علمی استفاده میکنند و در هنگام ساختپویانمایی از نیروی کار ماهر و متخصص بهره میگیرند. سود حاصل از ساخت پویانماییها برای آنها اهمیت دارد . بیشتر آن ها درساخت پویانماییهای کودکان و نوجوانان موفق بودهاند، زیرا از خواستههای مخاطبان خود آگاهی دارند. بیشتر افراد ترجیح می دهندکه ساختههایشان در تلویزیون ایران پخش شود. ملاک آنها در روایت و شخصیتپردازی برای ساخت پویانمایی اساطیر ایران است .همچنین نوآوری ملاکی است که برای تولید آثار خود در نظر میگیرند.از دیدگاه آنها بازار عرضه و تقاضای پویانمایی در ایران بر ساخت پویانمایی نقش دارد و کیفیت مناسب فیلمهای پویانمایی ، اکرانخوب و مناسب پویانمایی ها در سینما می تواند مخاطبان را به سمت این نوع آثار سینمایی جذب کند. ابزارهای جانبی (لباس، وسایلبازی، جامدادی و...) الهام گرفته از پویانمایی های ساخته شده در ایران، چندان نتوانستهاست پویانماییها را پشتیبانی کند. جشنواره-هایی که در مورد پویانمایی است، چندان حمایت نمی شوند.بیشتر افراد اعتقاد دارند که بودن سینماهایی مخصوص پخش پویانمایی میتواند در رشد و تولید پویانمایی داخلی تأثیرگذار باشد وپویانمایی با رشد کمی و کیفی می تواند وارد صنعت سینما، تلویزیون و سرگرم سازی ما شود . دلیل عدم موفقیت سریال هایپویانمایی ایران در جذب مخاطب، وابسته بودن به مراکز دولتی است و اگر مراکز تولید وابسته به نهاد خصوصی باشد، موفقتر است.