ارائه راهبردهای مناسب در زمینه سیاستگذاری فرهنگی آموزش و پرورش جهت تقویت انسجام و هویت ملی
محورهای موضوعی : جامعه شناسیعلیرضا صیادی 1 , صمد ظهيری 2 , محمد یوسفی جویباری 3
1 - دانشجوی دكتری، گروه علوم سياسی- سياست¬گذاری عمومي، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبريز، ايران.
2 - استاديار، گروه علوم اجتماعی، واحد تبريز، دانشگاه پيام نور، تبريز، ايران (نویسنده مسئول).
3 - دانشيار، گروه علوم سیاسی و روابط بین‌الملل، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبريز، ايران
کلید واژه: آموزش و پرورش, انسجام ملی, هویت ملی, سیاستگذاری, سیاستگذاری فرهنگی ,
چکیده مقاله :
امروزه قلمرو فرهنگ گستردهتر شده و بیش از هر زمان دیگری، توسعه اقتصادی، اجتماعی و امنیت کشورها با مسائل فرهنگی پیوند یافته است. فرهنگ در بسیاری کشورها موضوع سیاستگذاری، مدیریت و برنامهریزی فرهنگی است. هدف پژوهش حاضر، تعیین عوامل داخلی و خارجی اثرگذار در سیاستگذاری فرهنگی آموزش و پرورش و سپس ارائه راهبردهای مناسب در زمینه سیاستگذاری فرهنگی آموزش و پرورش برای تقویت انسجام و هویت ملی است. روش پژوهش، اسنادی به شیوه توصیفی و تحلیلی می‌باشد. با استفاده از مدل سوات به ارائه راهبردهایی درباره سیاستگذاری فرهنگی آموزش و پرورش جهت تقویت انسجام و هویت ملی پرداخته شده است. در مجموع چهار نوع راهبرد راهبردهای تهاجمی- رقابتی، راهبردهای بازنگری- تغییر جهت هوشمندانه، راهبردهای تنوع، راهبردهای تدافعی در مدل سوات مورد شناسایی قرار گرفت. یافتههای پژوهش نشان میدهد سیاستگذاریهای فرهنگی آموزش و پرورش میتواند از طریق گفتمانسازی و انتقال ارزشها و هنجارهای ملی و مذهبی به نسل جوان؛ انسجام در خط- مشیگذاری سیاست‌های فرهنگی مبتنی بر هویت ایرانی- اسلامی، توجه متعادل به مقوله هويت ملي در كتاب‌هاي درسي و نهادینه‌‌سازی و جامعه‌پذیری سیاسی ارزش‌های اجتماعی در تقویت انسجام و هویت ملی اثرگذار باشد.
Today the realm of culture has expanded and, more than ever, the economic, social and security development of countries is linked to cultural issues. In many countries, culture is a subject of cultural policy-making, management and planning. The purpose of this study is to determine the internal and external factors affecting cultural policy-making in education and then to present appropriate strategies in the field of cultural policy-making in education to strengthen national cohesion and identity. The research method was descriptive and analytical documentation. Using the SWAT model, strategies have been presented regarding cultural policy-making in education to strengthen national solidarity and identity. In total, four types of strategies were identified in the SWAT model: aggressive-competitive strategies, intelligent revision-change strategies, diversity strategies, and defensive strategies. The research findings show that, cultural policy-making in education can be effective in strengthening national solidarity and identity through discourse and transmission of national and religious values and norms to the younger generation; coherence in policy-making of cultural policies based on Iranian-Islamic identity, balanced attention to the category of national identity in textbooks, and institutionalization and political socialization of social values.
1. Ameli, R; Mohammadkhani, N. (2008). Intercultural Relations and Legal Discourse in Education and Iranian Media, Iranian Cultural Research Quarterly, 1 (4).
2. Azimi Arani, H. (2005). Functions of the political system in the process of development, Tehran: Academic Jihad of the Faculty of Economics, University of Tehran, first edition.
3. Fakouhi, N. (2010). Harmony and Conflict in Identity and Ethnicity, Tehran: Golazin Publishing.
4. Gheshmi Meimand, A; Pourkiani, M. & Rahmati, M. M. (2019). Cultural Policy of Students’ Sports in Iran, Presentation of model. Research on Educational Sport, 7 (17), P.p: 83-100.
5. Javadi, A; Malek Mohamadi, H. & Kalantari, A. (2017). Identify Geometry of culture as a necessity in cultural policy, based on Grounded theory method. Iranian Journal of Public Policy, 3 (1), P.p: 153-175.
6. Maghsoudi, M. (2012). The requirements of the Iranian educational system in the field of identity policies and national solidarity in the Iranian educational system, Tehran: Iranian Civilization Publishing House.
7. Niyazazari, K. (2011). Behavior and Human Relations in Educational Organizations of the Third Millennium, Third Edition, Tehran: Shiveh Publishing.
8. Ramezani, M; Partovi, A; Eyvazzadeh, H. & Jafari, F. (2019). Cultural Policy Making of the Islamic Republic of Iran: Backgrounds, Patterns and Injuries (Emphasizing the Concept of Referential). Socio- Cultural Strategy, 8 (3), P.p: 69-96.
9. Sadeqizadeh, K. (2018). Imperatives of cultural policymaking for ethnic communities; a strategy based on master documents and viewpoints of shareholders (a case study of Kurdish community). Strategy for Culture, 11 (42), P.p: 87-122.
10. Shiri, T. & Hassan, O. Z. (2014). The Study of Effective Factors on the Cultural Performance and Policy of Ninth and Tenth Government. Journal of Social Development Studies of Iran, Issue 6, Issue 1, Winter.
11. Shikhavandi, D. (2003). Globalization and local cultural identity, Growth of Social Science Education, No. 73, P.p: 4-10.
12. Vahid, M; Qolji, H. (2014). The Culture Sector and the Cultural Macro-Policies in Europe, Politics Quarterly, 44 (4), P.p: 813-830.
13. Vahid, M and Saffar, M. (2016). Fundamentals of Comparative Study of Cultural Policy Making with a Focus on Authorities. Public Policy, 2 (2), P.p: 9-27.
