بررسی اثر بخشی درمان هیجان مدار بر احساس خود ارزشمندی و رشد پس از آسیب در دختران دارای تجربه شکست عاطفی
محورهای موضوعی : روانشناسي اجتماعي
فاطمه اکرمی
1
,
علی پاکیزه
2
,
اصغر سهرابی شکفتی
3
1 - روانشناسی عمومی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه خلیج فارس، بوشهر، ایران
2 - دانشیار، گروه روانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه خلیج فارس، بوشهر
3 - روانشناسی عمومی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه خلیج فارس، بوشهر، ایران
کلید واژه:
چکیده مقاله :
چکیده
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی درمان هیجان مدار بر احساس خودارزشمندی و رشد پس از آسیب در دختران دارای تجربه شکست عاطفی اجرا گردید. روش: تحقیق حاضر به شیوه نیمه آزمایشی و با استفاده از طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون همراه با گروه کنترل اجرا گردید. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دانشجویان دختر در حال تحصیل دانشگاه شیراز در سال 1402بود که تجربه‌ی شکست عاطفی داشتند. نمونه پژوهش شامل 30 نفر از دانشجویان مذکور بود که با استفاده از روش گمارش تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند. اعضای گروه آزمایش، در 12 جلسه دو ساعته به صورت هفته‌ای یک‌بار، درمان هیجان مدار گروهی دریافت کردند، اما گروه گواه با عنوان لیست انتظار مدل یا درمانی دریافت نکردند. داده‌ها به وسیله پرسش‌نامه خود ارزشمندی دوستی و حسینی نیا و پرسش‌نامه رشد پس از آسیب تدسچی و کالهون در دو مرحله قبل و بعد از مداخله، جمع‌آوری گردید و برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از تحلیل کوواریانس تک متغیره و چند متغیره استفاده شد. یافته‌ها: نتایج تحقیق نشان داد که درمان هیجان مدار موجب افزایش معنادار در احساس خود ارزشمندی و رشد پس از آسیب در دختران دارای تجربه شکست عاطفی در گروه آزمایش، در مقایسه با گروه کنترل گردید (05/0 > p). نتیجه‌گیری: درمان هیجان مدار با افزایش شناخت هیجانی همراه با سازوکارهای پیش‌بینی، کنترل و راهبردهای رویارویی کارآمد به بهبود خود ارزشمندی و رشد پس از آسیب در افراد با سابقه شکست عاطفی کمک می کند.
کلیدواژه‌ها: درمان هیجان مدار، احساس خود ارزشمندی، رشد پس از آسیب، تجربه ی شکست عاطفی
Abstract
Background and Aim: The aim of this study was to investigate the emotion-oriented therapy on feeling of self-worth and post-traumatic growth in female who experienced emotional failure. Materials and Methods: The present study was conducted in a semi-experimental manner using a pre-test-post-test design with a control group. The statistical population of the present study included female students studying at Shiraz University in 1402 who had experienced an emotional breakdown. The research sample included 30 of the aforementioned students who were randomly assigned to two groups of 15: experimental and control. The members of the experimental group received emotion-focused group therapy in 12 two-hour sessions once a week, while the control group did not receive a model or treatment, known as the waiting list. Data were collected using the Dosti and Hosseininia Self-Esteem Questionnaire and the Tedeschi and Calhoun Post-Traumatic Growth Questionnaire in two stages before and after the intervention, and univariate and multivariate analysis of covariance was used to analyze the data. Results: The results of the study showed that emotion-oriented therapy caused a significant increase in feeling of self-worth and post-traumatic growth in female who experienced emotional breakdown in the experimental group, compared to the control group (p < 0.05). Conclusion: emotion-oriented therapy helps improve feeling of self-worth and growth after trauma by increasing emotional cognition along with prediction, control, and effective coping strategies.
Keywords: emotion-oriented therapy, feeling of self-worth, post-traumatic growth, experience of emotional failure.
