بررسی شیوع آئروموناس هیدروفیلا در میگو، لابستر و ماهی های عرضه شده در بازار شهرستان اصفهان
محورهای موضوعی : بیماریهای آبزیانمرتضی رزاقی منش 1 , مهدی رئیسی 2 , محمدحسین ناصربخت 3 , شقایق قناد 4
1 - دانش آموخته دکتری دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد، شهرکرد، ایران
2 - گروه بهداشت آبزیان و مواد غذایی دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد، شهرکرد، ایران
3 - دانشجوی دکتری عمومی دامپزشکی ،دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر، شوشتر، ایران
4 - دانشجوی دکتری عمومی دامپزشکی ،دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر، شوشتر، ایران
کلید واژه: آئروموناس هیدروفیلا, میگو, لابستر, ماهی, اصفهان,
چکیده مقاله :
یکی از مهمترین پاتوژن میکروبی به ویژه در کودکان و سالمندان منجر به گاستروانتریت حاد می شود، آئروموناس هیدروفیلا می باشد. انتقال این باکتری بیشتر از طریق آب و مواد غذایی با منشاء دامی صورت می گردد. این مطالعه به منظور بررسی شیوع آئروموناس هیدروفیلا در ماهی، میگو، لابستر های صید شده از سواحل جنوبی کشور مورد ارزیابی قرار گرفت. پس از کشت میکروبی، از آزمون های بیوشیمیایی جهت تفکیک گونه آئروموناس هیدروفیلا استفاده شد. نتایج مطالعه نشان داد از مجموع 180 نمونه شامل 110 نمونه انواع ماهی، 40 نمونه میگو و 30 نمونه لابستر (پلی هوماروس) صید شده از 3 استان همجوار خلیج فارس، از تابستان 1389 تا بهار 1390 به ترتیب 13 نمونه (8/11%) 4 نمونه (10%) آلوده به آئروموناس هیدروفیلا بودند. بیشترین شیوع باکتری به ترتیب، تابستان (5/17%) پاییز (1/10%) و زمستان(9/4%) بود. این مطالعه اولین گزارش جداسازی آئروموناس هیدروفیلا از ماهی، میگو و لابستر در ایران می باشد.
Aeromonas hydrophila is one of the most frequent pathogens of acute bacterial gastroenteritis particularly in young children and elderly which is transmitted mostly via water and food originating from animals. study was conducted to determine the prevalence rate of A. hydrophila in fish, shrimp and lobster caught off the south coast of Iran. A total of 180 samples including, 110 fish, 40 freshly caught shrimp, and 30 freshly caught lobsters (Panulirus homarus) were collected in 3 provinces along Persian Gulf in the south coast of Iran. A biochemical protocol was applied for identification of the isolates. Samples were collected at the end of each month from summer 2010 to spring 2011. In this study, 18 of 180 samples (10.0%) including 13 of 110 fish samples (11.8%), and 4 of 40 shrimp samples (10%) were contaminated with A. hydrophila. The highest prevalence of A. hydrophila occurred in summer (17.5%) followed by fall (10.1%), and winter (4.9%). To our knowledge, the present study is the first report of the isolation of A. hydrophila from fish, shrimp and lobster in Iran.
منابع 1- Andrews, L.S., Park, D. and Chen, Y.P. (2000). Low temperature pasteurization to reduce the risk of Vibro Infections from raw shellstock oysters. Food Control. 17. pp: 787-791.
2- Castro, G., Fegueras, M.J., Aguilera, G., Soler, L., Fernandez, E. and Aparicio, G.O. (2003). Characterization of Aeromonas spp. Isolated from frozen fish intended for human consumption in Mexico. International Journal of Food Microbiology. 84. Pp: 41-49.
3- Daskalov, H. and Bell, R.G. (2006). The importance of Aeromonas hydrophila in Food safety. Food Conterol. 17. Pp: 474-483.
4- Dives, A.R., Cappel, Ch. Jahanno, D., Nychas, G.J.E. and Kirby, R.M. (2001). Incidence of Foodborne pathogens on European fish. Food Control. 21. Pp: 67-71.
5- Illancheizan, S., Jayaraman, S., Manoharan, S.M. and Valsalam, S. (2010). Virulence and Cytotocity of seafood borne Aeromonas hydrophila. Brazilian Journal of Microbiology. 41. Pp: 978-983.
6- Hatha, A.A.M., Kuruvilla, S. and Cheriyan, S. (2000). Bacterial flora associated with the intestines of farm raised fresh water fishes Catalacatla, Labeo rhita and Ctenopharyngodon idella, fish Technology. 37(1). Pp: 59-62.
7- Imani, P. and Akhlaghi, M. (2004). Immunogenicity of hemolysin Protease and Lipoplysacharide extracted from Aeromonas hydrophilia in common Carp Cyprinus carpiol. Archive Razi Institute. 57. pp: 55-56.
8- Janda, J.M. (1991). Recent advance in the study of the taxonomy pathogenicity and Infectious syndromes associated with the genus Aeromonas spp. Clinical Microbiology Review. 4(4). pp: 2048-2055.
9- Joseph, S.W. and Canahan, A.M. 2000. Update on the genus Aeromonas spp. Applied and Environmental Microbiology. 66. Pp: 218-223.
10- Koneman, E., Allen, S., Janda, W., Winn, W., Procop, G., Schreekenberger, P. and Wood, G. (2006). Atlas and Text book of diagnostics Microbiology, 6th. Lippincott. Philadelphia. Pp: 417.
11- Mahon, C. R. and Manuselis, G. 2000. Textbook of diagnostic Microbiology. W.B. Sanders Company. Philadelphia. Pp: 524.
12- Ottaviani, D., Santarelli, S., Bacchiocchi, S., Masini, L., Ghittino, C. and Bacchiocchi, I. (2006). Journal Food Microbiology. 23. pp: 418-422.
13- Radu, S., Ahmad, N., Ling, F. H. and Reezal, A. (2003). Prevalence and resistance to antibiotics for Aeromonas species from retail fish in Malasia. International Journal of Food Microbiology. 81.pp: 261-266.
14- Todd, E.C. (1997). Epidemiology of Food born disease. The Worldwide review, World Heath. 50. Pp: 30-50.
15- Vivekanandhan, G., Hatha, A.A.M. and Lakshmanaperumalasamy, P. (2005). Prevalence of Aeromonas hydrophila in fish and prawns from the sea Food market Coimbatore. Food microbiology. 22. Pp: 133-137.
16- Wang, C. and Sliva, J.L. (1999). Prevalence and characterization of Aeromonas species isolated from processed channel catfish. Journal of Food protection. 62(1). Pp: 30-34.
