اهمیت تریاژ در طب اورژانس
محورهای موضوعی : علوم بالینی دامپزشکی
1 -
کلید واژه: تریاژ, اورژانس, علائم حیاتی.,
چکیده مقاله :
تریاژ به ارزیابی و دستهبندی سریع بیماران ارجاعی به بخش اورژانس مراکز درمانی دامپزشکی بر اساس شدت بیماری گفته میشود. هدف از تریاژ، اولویت بندی بیماران بر اساس شدت علائم بیماری، جلوگیری از اتلاف وقت و انجام مداخلات درمانی لازم در بیماران بدحال است تا بتوان بیماران بیشتری را از مرگ حتمی نجات داد. سایر بیماران که در شرایط بحرانی نیستند و علائم حیاتی آنها پایدار است، در اولویتهای بعدی قرار میگیرند. در بخش اورژانس، تکنسین، پرستار یا دامپزشک اورژانس پس از اخذ تاریخچه از صاحب حیوان، بیمار را معاینه نموده و در صورتیکه بیمار نیازمند عملیات احیای قلبی-ریوی باشد پس از درخواست کمک از سایر پرسنل درمانی، عملیات احیاء را آغاز نماید. بیمارانی که دچار ناهنجاری در سیستم قلبی-تنفسی، عصبی و کلیوی هستند ابتدا علائم حیاتی آنها به دقت ارزیابی و ثبت شود. پس از آن دامپزشک بخش اورژانس میبایست اقدامات لازم جهت پایداری علائم حیاتی بیمار انجام دهد. اتاق تریاژ باید مجهز به تجهیزات لازم از جمله کپسول اکسیژن، وسایل مورد نیاز جهت سوندگذاری وریدی یا استخوانی، مایعات وریدی، الکتروکاردیوگرافی، دستگاه اندازهگیری فشار خون و ترالی احیاء باشد. در ترالی احیاء باید تمام وسایل لازم جهت انجام عملیات احیای قلبی-ریوی شامل لوله نایی در اندازههای مختلف، لارینگوسکوپ، دفیبریلاتور و داروهای اورژانس موجود باشد. همچنین لوله مناسب جهت اخذ نمونه خون جهت اندازهگیری هماتوکریت، پروتئین تام، گلوکز، ازت اوره خون، آنالیز گازهای خون شریانی و لاکتات سرم در دسترس باشد. باید به این نکته توجه داشت ابتدا باید وضعیت علائم حیاتی را تثبیت نموده تا بیمار از شرایط بحرانی خارج شود، سپس بیمار جهت ارزیابی دقیقتر (ارزیابی ثانویه) به بخشهای تشخیصی یا مداخله جراحی ارجاع داده شود. به عبارت دیگر ارزیابی ثانویه باید پس از ارزیابی اولیه و تثبیت علائم حیاتی بیمار صورت گیرد.
Triage is the rapid assessment and classification of patients referred to the emergency department of veterinary medical centers based on the severity of the disease. The purpose of triage is to prioritize patients based on the severity of the disease symptoms, prevent wasting time, and perform necessary therapeutic interventions in critically ill patients so that more patients can be saved from certain death. Other patients who are not in critical conditions and whose vital signs are stable are given priority. In the emergency department, the technician, nurse, or emergency veterinarian examines the patient after taking a history from the animal owner and, if the patient requires cardiopulmonary resuscitation, begins resuscitation after requesting assistance from other medical personnel. Patients with abnormalities in the cardiorespiratory, nervous, and renal systems should first have their vital signs carefully evaluated and recorded. After that, the emergency veterinarian should take the necessary measures to stabilize the patient's vital signs. The triage room should be equipped with the necessary equipment, including oxygen tanks, equipment for venous or bone catheterization, intravenous fluids, electrocardiography, blood pressure measurement, and a resuscitation trolley. The resuscitation trolley should have all the necessary equipment for performing cardiopulmonary resuscitation, including tracheal tubes of various sizes, laryngoscope, defibrillator, and emergency medications. Also, a suitable tube for taking blood samples for measuring hematocrit, total protein, glucose, blood urea nitrogen, arterial blood gas analysis, and serum lactate should be available. It should be noted that the vital signs should first be stabilized to remove the patient from the critical condition, then the patient should be referred to the diagnostic or surgical departments for more detailed evaluation (secondary evaluation). In other words, the secondary evaluation should be performed after the initial evaluation and stabilization of the patient's vital signs.
1. Sigrist, N. (2018). Triage. Textbook of Small Animal Emergency Medicine, 6-10.
2. Reineke, E. L. (2015). Evaluation and triage of the critically ill patient. In Small animal critical care medicine (pp. 1-5). WB Saunders.
3. Ruys, L. J., Gunning, M., Teske, E., Robben, J. H., & Sigrist, N. E. (2012). Evaluation of a veterinary triage list modified from a human five‐point triage system in 485 dogs and cats. Journal of Veterinary Emergency and Critical Care, 22(3), 303-312.
4. Ilie, L., & Thomovsky, E. (2024). Basic triage in dogs and cats: Part II. The Canadian Veterinary Journal, 65(3), 278-288.
5. Frederick, C. E. (2014). The Art of Telephone Triage. Veterinary Team Brief.
6. Thomovsky, E., & Ilie, L. (2024). Basic triage in dogs and cats: Part I. The Canadian Veterinary Journal, 65(2), 162-172.
7. Ilie, L., & Thomovsky, E. (2024). Basic triage in dogs and cats: Part III. The Canadian Veterinary Journal, 65(4), 375-384.
