رابطه بین سبک فرزندپروری با عملکرد تحصیلی، هوش هیجانی و پرخاشگری در گروه سنی نوجوانان دختر
محورهای موضوعی : فصلنامه مهارت های روانشناسی تربیتیسمانه کوچک اسعدی 1 , زهرا فروغی 2 , آزاده محمدی آزموده 3
1 - 1) کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد لاهیجان، ایران
2 - استادیار گروه روانشناسی، گروه روانشناسی ، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد لاهیجان، ایران
3 - گروه روانشناسی، علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد رشت، ایران.
کلید واژه: سبک فرزندپروری, پرخاشگری, هوش هیجانی, عملکردتحصیلی, نوجوانان دختر ,
چکیده مقاله :
هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه سبک فرزندپروری با عملکرد تحصیلی، هوش هیجانی و پرخاشگری در گروه سنی نوجوانان دختر شهرستان رودسر می‌باشد. طرح پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش، کلیه دختران نوجوانان شهرستان رودسر به تعداد 720 دانش آموز در سال 1397 می‌باشند. نمونه پژوهش 250 دانش‌آموز در رده سنی 15 تا 17 سال می‌باشند که به شیوه نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شدند. از پرسشنامه‌های پرخاشگری باس و پری، پرسشنامه فرزندپروری یانگ، پرسشنامه عملکرد تحصیلی و پرسشنامه هوش هیجانی بار اُن استفاده شد. داده‌های پژوهش به وسیله نرم‌افزار SPSS و روش آماری همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که بین سبک های فرزند پروری با هوش هیجانی، عملکرد تحصیلی و پرخاشگری رابطه معنادار وجود دارد. به نظر می رسد که توجه به سبک فرزندپروری می‌تواند آثار مطلوب و مفیدی برای نوجوانان دختر داشته باشد.
The purpose of this study was to Relationship between child upbringings and educational performance emotional quotient and aggression in teenage girls of Rudsar. The statistical population is Rudsars' female teenagers. The current research design is descriptive and correlational. The research sample is 250 students aged 15 to 17 years. The statistical population of all adolescent girls in Rudsar city is 720 in 2017. The sample of the research is 250 students in the age group of 15 to 17 years who were selected by available sampling method. The questionnaires were Bass and Perry Aggression Questionnaire, Yang's Childbirth Questionnaire, Academic Performance Inventory, and Emotional Quotient Inventory. Data were analyzed using SPSS 22 software. The results of this study showed that there is a significant relationship between parenting styles with emotional intelligence with a significant level, academic performance, and aggression, and the strongest correlation was between aggression variables and parenting styles, and on the other hand, it has the most impact and aggression on parenting styles. It seems that paying attention to the childbearing style can have favorable and useful effects for teenage girls.
آهنگرانزابی، احد؛ شریفی درآمدی، پرویز و فرج زاده، رباب. (1390)، رابطه سبک های فرزندپروری با پرخاشگری نوجوانان شهرستان شبستر، مجله پژوهش های علوم شناختی و رفتاری، 1، 1-8.
ابوالقاسمی، شهنام و نیک دوست، امیر آرش. (1394)، رابطه‌ی سبک‌های فرزند پروری ادراک شده و هوش هیجانی با سازگاری اجتماعی در دانش‌آموزان پسر، فصلنامه مددکاری اجتماعی، ۴(۲)، ۱۷-۲۶.
اژه اي، جواد؛ غلامعلي لواساني، مسعود؛ مال احمدي، احسان و خضري آذر، هيمن. (1390)، الگوی علی روابط بین سبک های فرزندپروری ادراک شده، اهداف پیشرفت، خودکارآمدی و موفقیت تحصیلی، مجله روانشناسی، 3، 284-301.
امین آبادی، زهرا؛ خداپناهی، محمدکریم و دهقانی، محسن. (1390). نقش میانجی تنظیم هیجان شناختی در ادراک نوجوانان از ابعاد سبک های فرزندپروری و موفقیت تحصیلی آنها. مجله علوم رفتاری، 5(2 (مسلسل 16))، 109-117.
بلیاد، محمدرضا و احدی، حسن. (1395). تأثیر سبک‌های فرزند پروری بر میزان پرخاشگری جوانان. پژوهش در نظام‌های آموزشی. 10 (43)، 227 ـ 247.
پهلوانی، محمد؛ عباسی اسفجیر، علی و دستی، یاسر. (1394)، نقش شیوه های فرزندپروری والدین بر هوش هیجانی و پرخاشگری نوجوانان، اولین همایش ملی علمی و پژوهشی روانشناسی، علوم تربیتی و آسیب شناسی جامعه.
درتاج، فریبرز و دلاور، علی. (1384.) بررسی تأثیر شبیه سازی ذهنی فرایندی و فرآوردهای بر بهبود عملکرد تحصیلی دانشجویان، نشریه اندیشه های علوم تربیتی،1 (2)21-7.
صافی، احمد و صافی، ناصر. (1388)، پرخاشگری کودکان و نوجوانان و نقش والدین و مدارس در پیشگیری و کاهش آن، پیوند، 233، 36-74.
عرشی، ملیحه؛ صیاد، معصومه و فرمانی، عذرا. (1393). بررسی مقایسه‌ای هوش هیجانی بین دختران نوجوان در خانواده و در مراکز شبه خانواده شهر تهران. فصلنامه مددکاری اجتماعی. ۳ (۳) :۳۹-۴۷.
عمرانی، لیلا. (1396)، پیش بینی پرخاشگری بر اساس شیوه های فرزند پروری دانش آموزان دختر متوسطه اول پایه نهم شهرستان کهنوج. پیشرفت های نوین در علوم رفتاری، ۲(۱۷)، ۲۴-۳۶.
محمدی، نوراله. (1385). بررسی مقدماتی شاخص های روان سنجی پرسشنامه پرخاشگری باس - پری. علوم اجتماعی و انسانی دانشگاه شیراز، 25(4 (پیاپی 49) (ویژه نامه علوم تربیتی))، 135-151.
مرادیان، جلال؛ عالی‌پور، سیروس و شهنی ییلاق، منیجه. (1393)، رابطه علی بین سبک های فرزندپروری و عملکرد تحصیلی با واسطه خودکارآمدی تحصیلی و انگیزه پیشرفت، روانشناسی خانواده، 1(1)، 63-74.
مظلوم، اشرف. (1382). بررسی ارتباط شیوه فرزند پروری والدین با پایگاه هویت در دانش آموزان پیش دانشگاهی شهر تهران. پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه الزهرا.
میردریکوند، فیروز؛ سامی، عباس؛ محمدی، علی اصغر؛ احمدی، مریم و طاهری، منصور. (1395). پیش بینی شیوه فرزندپروری بر مبنای سبک های دلبستگی و مولفه های هوش هیجانی، سلامت و مراقبت. 18 (2)،130-121.
نصیری، بهاره و محمدزاده، زینب. (1393). رابطه شیوه های فرزندپروری با پرخاشگری و اضطراب کودکان پیش دبستانی شهر فردیس کرج. مطالعات رسانه ای، 9 (27)، 27-36.
هیبتی، خلیل. (1381). بررسی شیوه‌های فرزندپروری والدین و رابطه آن با شیوه‌های مقابله با استرس دانش‌آموزان دختر و پسر سال سوم دبیرستانهای رشد زرقان. پایان¬نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه شیراز.
Bar-On, R. (1997). Ameasure of emotional and social intelligence in Chicago. Canadian Journal of Behavioral science, 18, 123-137
Baumrind, D. (1991). the influence of parenting style on adolescent competence and substance use, Journal of Early Adolescence, 11, 56-59.
Becker, G. (2007). The Buss–Perry aggression questionnaire: Some unfinished business. Journal of Research in Personality, 41(2), 434-452.
Brian, M., Galla, J., Wood, E. T., Kim Har, A. W. and Chiu David, A. (2014). A longitudinal multilevel model analysis of the within-person and between-person effect of effortful engagement and academic self-efficacy on academic performance. Journal of School Psychology, 24, 123-130.
Carlo, G., White, R.M.B., Streit, C., Knight, G.P. and Zeiders, K.H. (2017). Longitudinal Relations among Parenting Styles, Prosocial Behaviors, and Academic Outcomes in U.S. Mexican Adolescents, Child Development, 89(2), 577–592.
Compton-Burnett, I. (2011). Parents and children. A&C Black.
Gota, A. A. (2012). Effects of parenting styles, academic self-efficacy, and achievement motivation on the academic achievement of university students in Ethiopia.
Hamid, M., Ahmad, M.S. and Ahmad Jamil, F.A.J. (2016). Relationship between parenting styles and academic performance of adolescents: mediating role of self-efficacy, Asia Pacific Education Review, 17(1), 121–131.
Lamborn, S.D., Mounts, N.S. Stninbery L. and Do busch, S.M. (2012). Authoritive, authoritarian, indulgent, and neglectful family's child Development, 6, 1046-1005.
Lyusin, D. B. (2006). Emotional intelligence as a mixed construct. Journal of Russian and East European Psychology, 44 (6), 54-68.
Maccoby, E. E. and Martin, J.A. (2012). Socialization in the context of the family: parent child interaction. In P.H. Mussen (Ea & E. M. Hetherington (Vol. Ed.), Hand book of child psychology: Vol. 4. Socialization, personality, and social development (4thed, pp.1-101). New York: wily.
Rice, K. G., Cole, D. A., & Lapsley, D. K. (1990). Separation-individuation, family cohesion, and adjustment to college: Measurement validation and test of a theoretical model. Journal of Counseling Psychology, 37(2), 195.
Samooie, R (2003). Normalization of Bar-On emotional intelligence questionnaire on Isfahan Universitiy’s Stu-dents. Master’s thesis, Isfahan: Universityi of Isfahan.
