ارزیابی اثربخشی سیاست‌های مسکن اجتماعی بر کاهش نابرابری فضای شهری (حوزه مسکن): مطالعه موردی استان خوزستان
Farkhondeh Hashemi Ghandali
1
(
Master student of Geography and Urban Planning,Shahid Chamran University of Ahvaz,Ahvaz,Iran.
)
سعید امانپور
2
(
هیات علمی گروه جغرافیا دانشگاه شهید چمران اهواز
)
کلید واژه: Social Housing, Social Housing Policies, Urban Spatial Inequality, Khuzestan Province,
چکیده مقاله :
چکیده
چکیده
مطالعه حاضر با هدف ارزیابی اثربخشی سیاست‌های مسکن اجتماعی بر کاهش نابرابری فضای شهری در حوزه مسکن استان خوزستان انجام شده است. این پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی و از نظر زمان‌بندی، پس‌رویدادی است. به دلیل بررسی ارتباط بین متغیرها و توصیف وضع موجود، تحقیق از نوع توصیفی-همبستگی بوده و از روش‌های آماری تجزیه‌وتحلیل رگرسیون، که زیرمجموعه تحقیقات همبستگی است، بهره گرفته شده است. اطلاعات و داده‌های مورد استفاده با استفاده از منابع کتابخانه‌ای جمع‌آوری و از پایگاه داده‌های مسکن استخراج گردیده است.
قلمرو زمانی این پژوهش شامل اطلاعات سری زمانی سال‌های ۱۳۷۰ تا ۱۴۰۲ و جامعه آماری آن کل ایران است. برای تحلیل پویایی بین متغیرها، از الگوی خودرگرسیونی با وقفه‌های توزیعی (ARDL) استفاده شده است. این روش، امکان تخمین روابط کوتاه‌مدت و بلندمدت به‌طور هم‌زمان را فراهم کرده و مشکلات حذف متغیرها و خودهمبستگی را رفع می‌کند.
نتایج تحلیل‌ها نشان داد که مقدار آماره t برای فرضیه مطالعه (تأثیر مثبت سیاست‌های مسکن اجتماعی بر کاهش نابرابری فضای شهری) برابر با 395549/6و بزرگ‌تر از مقدار بحرانی 96/1 است. بر این اساس، فرضیه پژوهش تأیید می‌شود. به طور مشخص، سیاست‌های مسکن اجتماعی در بازه زمانی ۱۳۷۰ تا ۱۴۰۲ توانسته‌اند به کاهش نابرابری فضای شهری در حوزه مسکن استان خوزستان منجر شوند.
چکیده انگلیسی :
Abstract
This study aims to evaluate the effectiveness of social housing policies in reducing urban spatial inequality in the housing sector of Khuzestan province. In terms of purpose, this research is applied, and in terms of timing, it is ex-post facto. Due to the examination of the relationship between variables and the description of the existing situation, the research is of a descriptive-correlational type, employing statistical methods of regression analysis, which is a subset of correlational research. The information and data used were collected using library resources and extracted from housing databases.
The temporal scope of this research includes time-series data from 1991 to 2023, and the statistical population is the entire country of Iran. To analyze the dynamics between variables, the Autoregressive Distributed Lag (ARDL) model was used. This method allows for the simultaneous estimation of short-term and long-term relationships and resolves the problems of omitted variables and autocorrelation.
The results of the analysis showed that the t-statistic for the study hypothesis (the positive impact of social housing policies on reducing urban spatial inequality) is 6.395549, which is greater than the critical value of 1.96. Therefore, the research hypothesis is confirmed. Specifically, social housing policies in the period from 1991 to 2023 have been able to reduce urban spatial inequality in the housing sector of Khuzestan province.
احمدی، رضا. (1392). بررسی توزيع فضايی توسعة پايدار در شهرستان های استان خوزستان، پايان نامة کارشناسی ارشد جغرافيا و برنامه ريزی شهری، دانشکدة علوم زمين و GIS ، دانشگاه شهيد چمران اهواز.
پرهیزکار، اکبر، ناصر شاهدی. (1389). مروری بر طرح مسکن مهر در شهرهای زیر 2055 نفر، فصل نامه آبادی.
حاتمی نژاد، حسين؛ صمديان بهنميری، معصومه و مهدی، علی. (1391). بررسی و تحليل عدالت فضايی برخوردار از خدمات بهداشتی -درمانی با استفاده از مدل های Topsis,Morris,Taxonomy مطالعة موردی: شهرستان های استان مازندران، مجلة آمايش جغرافيايی فضا، فصل نامة علمی پژوهشی دانشگاه گلستان، 5(2): 97-75.
روستایی، شهریور؛ حکیمی، هادی؛ علیزاده، شیوه. (1399). سنجش عدالت فضایی شاخص های کمی و کیفی مسکن در حوزه های شهری (مطالعة موردی: شهر ارومیه)، پژوهش های جغرافیایی انسانی، 52(3): 1009-1029.
رهنما، محمدرحيم و ذبيحی، جواد. (1391). تحليل توزيع تسهيلات عمومی شهری در راستای عدالت فضايی با مدل يک پارچه دسترسی در مشهد، مجلة جغرافيا و توسعه، 23: 26-5.
زياری، کرامت الله. (1391). اصول و روش های برنامه ريزی منطقه ای، ج 11، تهران: مؤسسة انتشارات دانشگاه تهران.
سعیدی مفرد، ساناز؛ بهالگردی. (1401). مقايسه تطبيقي نظريات شهرسازي پيرامون موضوع مسكن اجتماعي با تأکيد ويژه بر نظريه اصالت بخشي و ساختاري، فصلنامه علمی تخصصی مطالعات طراحی شهری و پژوهشهای شهری، 5(2): 12-1.
مالکی، مهسا. (1400). بررسی تطبیقی تجارب مسکن اجتماعی در ایران و کشورهای دیگر، نشریه معماری شناسی، 18(1).
نظم فر، حسین؛ علی بخشی، آمنه. (1393). سنجش نابرابری فضایی توسعه یافتگی ناحیه ای (مطالعه موردی:استان خوزستان). مجله علمی پژوهشی برنامهریزی فضایی، 4(14): 114-99.
هاشمی، مجید؛ خانی زاد، رکسانا. (1401). سیاست های تامین مسکن اجتماعی در ایران و جهان، همایش بین المللی و هفتمین همایش ملی معماری و شهر پایدار، 2(1): 15-1.
Angel, S. (2021). Housing regimes and residualization of the subsidized rental sector in Europe 2005-2016. Housing Studies, 1-21.
Camila, Cociña. (2018). Housing as urbanism: The role of housing policies in reducing inequalities. Lessons from Puente Alto, Chile.
Christian A.L. Hilber, Olivier Schöni. (2022). Housing policy and affordable housing, Occasional Paper, 56: 1-48.
Flávia, Lopes. Lucas, Figueiredo. Jorge, Gil. (2023). Environment and Planning B Urban Analytics and City, Science 51(7). DOI: 10.1177/23998083231218774.
Gloria U. Fayomi. Gloria U. Fayomi, Ednah K. Onyari, Simphiwe E. Min. (2024). Evaluating social housing potential for low-income urban dwellers in Johannesburg, Case Studies in Chemical and Environmental Engineering, 9(1): 1-16.
Malpass, P. (2008). ‘Housing and the New Welfare State: Wobbly Pillar or Cornerstone?’ Housing Studies, 23(1).
