اثربخشی تکنیک مواجهه و جلوگیری از پاسخ بر درمان وسواس عملی و تاب آوری در افراد مبتلا به اختلال وسواس فکری-عملی
محورهای موضوعی : روانشناسی و مشاورهمحسن عموشاهی 1 , محمدرضا تقوا 2
1 - دانشجوی دکتری روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، واحد زرند، دانشگاه آزاد اسلامی، زرند، ایران
2 - دانشگاه
کلید واژه: تکنیک مواجهه و جلوگیری از پاسخ, وسواس فکری-عملی, تاب آوری.,
چکیده مقاله :
از مشکلات شایع در افراد مبتلا به اختلال وسواس فکری- عملی، وسواس عملی و عدم تابآوری است که موجب به وجود آمدن پیامدهای منفی متعددی برای این افراد میشود و نیاز به مداخلات آموزشی دارد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی تکنیک مواجهه و جلوگیری از پاسخ بر درمان وسواس عملی و تاب آوری در افراد مبتلا به اختلال وسواس فکری-عملی انجام شد. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه افراد مبتلا به اختلال وسواس فکری- عملی افراد ۲۰ تا ۵۵ سال مراجعه کننده به مرکز مشاوره شهر اصفهان در سال 1403 بود. از بین آنها تعداد 30 نفر با روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی و با روش قرعهکشی در دو گروه آزمایش و کنترل (15 نفر در گروه آزمایش و کنترل) جایگزین شدند. افراد حاضر در گروه آزمایش درمان شناختی رفتاری متمرکز بر تروما (8 جلسه) و هر هفته یک جلسه و به مدت 60 دقیقه دریافت نمودند. از پرسشنامههای وسواس عملی هاجسون و رادمن (1997) و تابآوری کانر و دیویدسون (2003) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از تحلیل کوواریانس تک متغیری با نرم افزار SPSS نسخه 25 استفاده شد. نتایج نشان داد که تکنیک مواجهه و جلوگیری از پاسخ بر وسواس عملی و تاب آوری در افراد مبتلا به اختلال وسواس فکری-عملی در مرحله پس آزمون موثر بود (01/0p <). ضریب ایتا نشان داد مقدار این تاثیر بر وسواس عملی 58/0 و بر تاب آوری 43/0 بود. با توجه به یافتهها استفاده از تکنیک مواجهه و جلوگیری از پاسخ بر کاهش وسواس عملی و افزایش تابآوری در افراد مبتلا به اختلال وسواس فکری-عملی؛ به روانشناسان و مشاوران توصیه میشود.
کلید واژهها: تکنیک مواجهه و جلوگیری از پاسخ، وسواس فکری-عملی، تاب آوری.
Abstract
Obsessive-compulsive disorder is a common problem in people with obsessive-compulsive disorder, which causes numerous negative consequences for these people and requires educational interventions. Therefore, the present study was conducted with the aim of determining the effectiveness of exposure and response prevention techniques on the treatment of obsessive-compulsive disorder and resilience in people with obsessive-compulsive disorder. The present study was a quasi-experimental study with a pre-test and post-test with a control group. The statistical population included all people with obsessive-compulsive disorder aged 20 to 55 years who referred to the Isfahan City Counseling Center in 2024. Among them, 30 people were selected using the convenience sampling method and randomly assigned to two experimental and control groups (15 people in the experimental and control groups) by drawing lots. The people in the experimental group received trauma-focused cognitive behavioral therapy (8 sessions), one session per week for 60 minutes. The Hodgson and Rodman (1997) obsessive-compulsive disorder questionnaire and the Connor and Davidson (2003) resilience questionnaire were used. Univariate analysis of covariance was used to analyze the data using SPSS version 25. The results showed that the exposure and response prevention technique was effective on obsessive-compulsive disorder and resilience in people with obsessive-compulsive disorder in the post-test phase (p < 0.01). The eta coefficient showed that the amount of this effect on obsessive-compulsive disorder was 0.58 and on resilience was 0.43. According to the findings, the use of exposure and response prevention technique on reducing obsessive-compulsive disorder and increasing resilience in people with obsessive-compulsive disorder is recommended to psychologists and counselors.
Keywords: Exposure and response prevention technique, obsessive-compulsive disorder, resilience.
Keywords: Exposure and response prevention technique, obsessive-compulsive disorder, resilience.
