شناسایی عوامل تأثیرگذار بر برنامه‌های توسعۀ آموزش‌کارآفرینی در نظام آموزش‌عالی ایران (چهارچوبی برای برنامه‌ریزی اجرا و ارزیابی)

محورهای موضوعی : آموزش و پرورش

اسد حجازی ¹ (دانشجوی دکتری مدیریت آموزشی دانشگاه خوارزمی)
عبدالرحیم نوه‌ابراهیم ² (دانشیار دانشگاه خوارزمی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی)
محمد‌رضا بهرنگی ³ (استاد دانشگاه خوارزمی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی)
حسن‌رضا زین‌آبادی ⁴ (دانشیار دانشگاه خوارزمی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی)

تاریخ دریافت : 1394/04/24 تاریخ پذیرش : 1394/04/24 تاریخ انتشار : 1394/03/01

کلید واژه: توسعه, ارزشیابی, آموزش کارآفرینی, سیاست‌ها, اجرای برنامه, محتوای دوره, کارآفرینی دانشگاهی,

چکیده مقاله :

این تحقیق به منظورشناسایی عوامل تأثیرگذار بر برنامه­های توسعۀ آموزش­کارآفرینی در نظام آموزش­عالی کشورمان انجام شد. روش تحقیق از نظر شیوه گردآوری اطلاعات توصیفی- پیمایشی و از نظر هدف کاربردی است. جامعه آماری پژوهش، مدیران دانشگاه­های دولتی شهر تهران بوده که 386 نفر به روش نمونه­گیری سرشماری برای مطالعه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده­ها مصاحبه و تحلیل محتوا در کنار پرسشنامه محقق­ساخته است که روایی آن با مطالعۀ منابع و اخذ نظرات استادان با تجربه و صاحب­نظر در زمینه آموزش­کارآفرینی به دست آمد و برای محاسبه پایایی، از آزمون آلفای کرانباخ استفاده که میزان عامل سیاستگذاری 87/0a= و عامل حوزه قلمرو آموزش 84/0a= ارزیابی شد. برای تحلیل داده­ها، از روش مدل‌یابی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد سیاست­ها و حوزه قلمرو آموزش بر برنامه­های توسعۀ آموزش­کارآفرینی تأثیر دارد. و بین مؤلفه‌های آموزشی تدوین سیاست، اجرا و ارزیابی سیاست، طراحی، اجرای، محتوای و ارزشیابی دوره در برنامه­های توسعۀ آموزش­کارآفرینی در نظام آموزش­عالی ایران رابطه­ی ­مستقیم و مثبت به دست آمد. هم­چنین یافته­ها بیانگر آن است که شاخص‌های برازندگی اولیه در تأیید الگوی سیاست­گذاری و مؤلفه‌های آموزشی اثر گذار بر برنامه­های توسعۀ  آموزش­کارآفرینی دانشگاهی تناسب داشتن الگو را تأیید می­کند.

چکیده انگلیسی:

This study aimed to identify factors affecting the development of entrepreneurship higher education programs. A total of 386 managers from universities in Tehran were selected through census. The research instruments were interview, content analysis, and a researcher-made questionnaire. The questionnaire was content validated drawing on the views of entrepreneurship education professors. The Cronbach’s alpha coefficients of the two scales of policy and education were assessed to be 0.87 and 0.84 respectively. Data was analyzed through structural equation modeling approach. The results suggested that policies and educational factors significantly affected the development of entrepreneurship education programs.  From among educational components policy making, implementing and evaluating policies, designing, implementing, evaluating course and its content were found to impact on the development of entrepreneurship education programs directly and positively. Moreover, the findings revealed that primary fitness indexes confirmed the model of factors influencing the development of entrepreneurship higher education programs.

منابع و مأخذ:

Aldrich, H., T. P. Jones and D. Mcevoy(2005); “Ethnic Advantage and Minority Business Development”, in Ward, R., Jenkins, R. (Eds), Ethnic Business, Cambridge University Press , Cambridge.

Alwani, M. And Rahmati, M. (2012). Policy System of Entrepreneurship Education, Journalof Labor andSociety, No. 140, (4-29).

Arasteh, H. (2004). Entrepreneurship and Higher Education: Principles and obstacles. Rahyaft Magazine, No. 29, (5-13).

Azizi, M. (2010). Evaluation of entrepreneurship education in state universities of Tehran and present an entrepreneurship education, doctorate dissertation in Higher Education Management, Tehran: School of Education and Psychology, Shahid Beheshti University

Clark, B. R. (2004); “The Entrepreneurship University Demand and Response: Theory and Practice”; Tertiary Education Management, Vol. 22, Spring.

Etzkowitz,. H (2005). The Evolution of the Entrepreneurship Univercity. Int. J. Technology and Globalisation, 1 (1), 64-77.

Gartner, W. & Vesper, K. (1994). Experiments in entrepreneurship education: Success and failures. Journal of Business Venturing. 9(3), 179-181.

Gibb, A. (2002). In pursuit of a new ‘enterprise’ and ‘entrepreneurship’ paradigm for learning creative destruction, new values, new ways of doing things and new combination of knowledge. International Journal of Management Reviews. 4(3),233-269.

Global Entrepreneurship Monitor, Iran (2008-2009). Evaluation of Entrepreneurial Activities in Iran, According to Jay. Sheet.'ve Program results for 2008 and 2009, Tehran: Tehran University School of Entrepreneurship.

Henry, C. and et al (2003). “Entrepreneurship education and training: can entrepreneurship be taught? Part I’’ Education ‏ Training Vol. 47 No. 2,pp. 98-111.

Henry, C. and et al (2005), “Entrepreneurship education and training: can entrepreneurship be taught? Part II”, EducationTraining, Vol. 47 No. 3, pp. 158-169.

Hajymyrrhymy, S. And Mokhber, A. (2010). Entrepreneurship Education and Development in Higher Education. Journal of Agricultural Education Management, NO 9, (71-84).

Hejazi, A. (2013). Examine the Relationship Between Entrepreneurial Orientation and Entrepreneurial Characteristics, Journal - Research Rhpvyh Art, Vol. 3, No. 22

Hills, G.E (1988). Variations in university entrepreneurship education: An empirical  study of an evolving field. Journal of Business Venturing,3, 109-122.

Hisrich, Robert B. and Michael p. peters(2002). Entrepreneurship, Tata McGraw Hill publishing company limited.

Imani, M. T. (2010). Entrepreneurship Education in Universities (The Framework for Planning, Iimplementing and Evaluating Programs inEntrepreneurship), Journal of Research Educational Administration, No. I, pp. 27-49

Jack, S.L. and Anderson A.R. (1998). Entrepreneurship Education within the Condition of Entreprenology, Proceedings of the enterprise and learning conference,Aberdeen,1998.

Jahangiri, A. (2006). Design and Explain the Pattern of Entrepreneurship in Government Organizations, Ph.D. Thesis, Tehran Islamic Azad University Rudhen.

Kriesner, W. F. (1998); “Small Business Course Content, Training and Other Critical Factors in the Success of Small Business Training Courses”; Montreal, Canada, Paper Presented to the 30th Annual World Conference of the International Council for Small Business, No. June.

Kuratko, D. F. (2005). The emergence of entrepreneurship education: Development trends and challenges. Entrepreneurship Theory and Practice, 29(5), 577–598.

Kothari, M. and Norouzzadeh, R. (2010). Defining Characteristics of The Four Elements Undergraduate Curriculum With an Emphasis on Entrepreneurship Skills, Journal of Research and Planning in Higher Education, No. 54, pp. 1-18.

Myrarb, R. (2010). Study provided entrepreneurship training curriculum in science education, Journal of Entrepreneurship Development, First Year, NO, 3.

Moghimi, M. and Taleghani,G. Nargesi, G. Davari, A.  (2011). Assessing Encouraging Macro and Micro Policies of Entrepreneurship Development in Iran, Journal of Business Management, Vol 3, No. 8.

Rizza, C. & Varum,. C (2011). Directions in Entrpreneurship Education in Europe, XX Journadas de la Asociacion de Economia de la Education.

Ropke,. J (1998). The Entrepreneurship University: Innovation, Academic Knowlede Cretion and Regional Development in a globalization Economy Department of Economics, Philipps, Universitat Marbury, Germany.

Solomon, G. & Fernald Jr., L. (1991). Trends in small business management and entrepreneurship education in the United States. Entrepreneurship Theory and Practice, 15, 25-39.

Sharafi, M., Moghaddam, M. (2013). Entrepreneurship Education Curriculum: Goals, Content, Teaching Methods and Evaluation Methods, Journal of Ingenuity in The Humanities, The First Year. No, 4.

Vesper,. k (1993). Entrepreneurship education, losangeles,entrepreneurial studies center,UCLA,  A.N 4