تاثیر دوره آموزش پژوهش در عمل در بهبود فرآیند یاددهی-یادگیری معلمان دوره ابتدایی شهر تهران
محورهای موضوعی : آموزش و پرورش
1 - عضو هیات علمی تمام وقت دانشگاه آزاد اسلامی، واحد لاهیجان، گروه آموزش معلمان. لاهیجان. ایران.
کلید واژه: پژوهش در عمل, توانایی کسب دانش و مهارت معلمان, مشارکت معلمان, مشارکت دانش‌آموزان, روشهای تدریس موثر, وسایل آموزشی,
چکیده مقاله :
از آنجا که کیفیت نظامهای آموزش و پرورش هر کشور وابسته به کیفیت معلمان آن است، بنابراین ارتقای دانش، مهارتها و نگرشهای معلمان در این زمینه نقش بسیار اساسی دارد. هدف از این پژوهش، مشخص کردن تاثیر دوره آموزش پژوهش در عمل در بهبود فرآیند یاددهی- یادگیری است. نوع این پژوهش توصیفی از نوع علی- مقایسهای است. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی مدارس ابتدایی شهر تهران است که در آن معلمان پژوهنده حضور دارند. نمونه آماری گروه اول پژوهش (گروه آموزش ندیده) عبارت است از تعداد120 نفر از معلمان مقطع ابتدایی شهر تهران است که بهگونه تصادفی ساده به نسبت تعداد معلمان آموزش دیده موجود در هر مدرسهی ابتدایی شهر تهران انتخاب شدند نمونه آماری گروه دوم پژوهش (گروه معلمان آموزش دیده) شامل تعداد 120 نفر از معلمان ابتدایی شرکت کننده در دورهی آموزش اقدام پژوهی شهر تهران در سال تحصیلی 87-86 است به عبارت دیگر نمونه آماری گروه دوم پژوهش با جامعه آماری پژوهش برابر است. به نمونه آماری گروه دوم پژوهش پرسشنامهای شامل50 پرسش بسته و 2 پرسش باز ارائه شد. به نمونهی آماری گروه دوم پژوهش همان پرسشنامه بدون سوالات باز ارائه شد. برای سنجش دقیقتر متغیرهای وابسته پژوهش از نمونه آماری گروه دوم پژوهش مصاحبه به عمل آورده شد و یافتههای پژوهشی (اسناد و مدارک مورد توصیف قرار گرفت. در پایان عملکرد دو گروه مورد سنجش و مقایسه قرارگرفت. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از روشهای آمار توصیفی نظیر تهیه جداول، فراوانیها، درصد، نمودار، میانگین، انحراف معیار و آمار استنباطی نظیر آزمون t استورنت، آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون شفه صورت گرفت. عملیات پردازش توسط نرم افزار SPSS انجام شد. بعد از تجزیه و تحلیل دادههای پرسشنامه، مصاحبه، اسناد و مدارک مشخص گردیده است که آموزش اقدام پژوهی در بکارگیری وسایل آموزشی در فرآیند یاددهی-یادگیری تاثیر معناداری داشته است. به عبارت دیگر با 95% اطمینان میتوان گفت که آموزش اقدام پژوهی در به کارگیری وسایل آموزشی در فرایند یاددهی- یادگیری تاثیر معناداری داشته است. اما آموزش اقدام پژوهی بر متغیرهای وابستهی دیگر پژوهش از قبیل ارتقای سطح دانش و معلومات معلمان، مشارکت معلمان، مشارکت دانش آموزان، بکارگیری روشهای تدریس موثر برای حل مسایل آموزشی و تربیتی تاثیر معناداری نداشته است به عبارت دیگر دورهی پژوهش در عمل در بهبود فرایند یاددهی یادگیری معلمان تاثیر معنادار نداشته است.
The aim of the present study was to determine the impact of educational action research training on the teaching-learning process. The present causal-comparative research included all the elementary schools in Tehran. More precisely this study involved a sample of 120 untrained teachers selected randomly and another sample of trained teachers who attended action research training in the school year of 2007-8. The first sample was given a fifty-item questionnaire and two open-ended questions, whereas the second sample was administered only the same questionnaires without open-ended questions. In order to capture more accurate measures of the dependent variables, the participants of the second group also participated in an interview and the relevant documents were analyzed. At the end, their performance was analyzed and juxtaposed. Data analysis using both descriptive statistics (frequency, percentage, graphs, mean, and standard deviation) and inferential statistics (t-test, ANOVA and Scheffe test) were performed. Questionnaire data analysis, interviews, and documents indicated that the action research training had a significant impact on using instructional materials in teaching-learning process. The training appeared to have had no significant effect on other dependent variables of interest including teachers’ knowledge, teacher involvement, student involvement, use of effective education methods to solve training and educational problems. In other words, it did not have any significant impact on the teachers’ teaching-learning process.
