رابطه استفاده مدیر از انواع قدرت با اثربخشی و تعهد سازمانی دبیران

محورهای موضوعی : آموزش و پرورش

عبدالرضا طهماسبی ¹ , عبدالمحمد طاهری ² , عبادالله احمدی ³

1 - دانش آموخته کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی از دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت
2 - استادیار گروه علوم تربیتی، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران.
3 - استادیار گروه علوم تربیتی، واحد مرودشت، دانشگاه آزاد اسلامی، مرودشت، ایران

تاریخ دریافت : 1393/10/22 تاریخ پذیرش : 1393/10/22 تاریخ انتشار : 1393/09/01

کلید واژه: اثربخشی, تعهد سازمانی, آموزش و پرورش, انواع قدرت,

چکیده مقاله :

این پژوهش در پی بررسی رابطه بین استفاده مدیر از انواع قدرت (اجباری،پاداشی و قانونی) با اثربخشی و تعهد سازمانی دبیران ناحیه دو آموزش و پرورش شهر شیراز بود و پژوهش توصیفی از نوع همبستگی می­باشد. نمونه آماری پژوهش 113 نفر از دبیران شاغل در دبیرستان­های ناحیه دو شیراز بودند که به روش نمونه­گیری تصادفی ساده و براساس جدول مورگان انتخاب شدند. برای گردآوری داده­ها از پرسشنامه مدیریت قدرت (محقق ساخته)، اثربخشی (پارسونز) و تعهد سازمانی (مادوی، استیرز و پورتر،1974) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شده است که نتایج نشان داد که رابطه بین مدیریت قدرت و اثربخشی معنادار بوده و از انواع قدرت، قدرت پاداشی و قدرت قانونی با اثر بخشی رابطه معنی داری داشتند. از طرف دیگر مدیریت قدرت با تعهد سازمانی رابطه معنی­دار نداشته و هیچ کدام از انواع قدرت نیز قادر به پیش بینی تعهد سازمانی نبودند.

چکیده انگلیسی:

The present study aimed at investigating the relationship of the principals’ use of power types (obligatory, awarding, and legal) to the efficacy and organizational commitment of teachers in the second district of education organization in Shiraz. The design of the study was descriptive and correlational. The sample of the study consisted of 113 instructors currently teaching at high schools in Shiraz selected through simple random sampling based on Morgan’s Table. Three questionnaires of power management (developed by the current researchers), Parson’s efficacy, and organizational commitment (Madoy, Steerz, & Porter, 1974) were used in this study. Data analysis through Pearson correlation coefficients indicated that the relationship between power management and efficacy was statistically significant. From among the power types, awarding and legal ones had significant correlations with efficacy. On the other hand, no significant relationship was detected between power management and organizational commitment, and none of the power types was capable of predicting organizational commitment.