رابطه خلاقیت و مشارکت با توانمندسازی اعضای هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی (مطالعه موردی واحد مرودشت)
محورهای موضوعی : آموزش و پرورش
مسلم صالحی
1
(استادیار دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مرودشت، گروه علوم تربیتی، مرودشت، ایران.)
عباس قلتاش
2
(استادیار دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مرودشت، گروه علوم تربیتی، مرودشت، ایران.)
حدیثه مرتضایی
3
(کارشناس ارشد مدیریت آموزشی)
کلید واژه: مشارکت, خلاقیت, توانمندسازی, هیئت علمی,
چکیده مقاله :
این پژوهش به منظور بررسی رابطه خلاقیت و مشارکت با توانمندسازی اعضای هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بوده است. جامعه آماری این پژوهش را تمامی اعضای هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت در سال تحصیلی90- 1389 به تعداد 211 نفر تشکیل دادهاند و حجم نمونه مورد پژوهش بر اساس جدول مورگان 136 نفر انتخاب شد. برای جمع آوری دادهها از پرسشنامه خلاقیت تورنس (2001) با پایایی 81/0، مشارکت کاری لاداهل و کجنر (1965) با پایایی70/0 و توانمندسازی شورت و راینهارت (1995) با پایایی90/0 بهره گرفته شده است و برای تجزیه و تحلیل دادهها در سطح آمار توصیفی از روشهای آماری میانگین و انحراف معیار و در سطح آمار استنباطی از روشهای آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند گانه استفاده شده است. نتایج حاصله نشان داد که بین خلاقیت و مشارکت با توانمندسازی اعضای هیئت علمی دانشگاه رابطه مثبت معناداری وجود دارد. بین ابعادانعطاف پذیری، بسط و اصالت با توانمندسازی رابطه مثبت معناداری وجود دارد. بین ابعاد درگیری بالای شغلی، حس وظیفه شناسی و تغییرپذیری با توانمندسازی رابطه مثبت معناداری وجود دارد. خلاقیت و مشارکت میتوانند توانمندسازی را پیش بینی نمایند. مؤلفه بسط و مؤلفه حس وظیفه شناسی میتوانند توانمندسازی را پیش بینی نمایند.
This research sought to study the relationship of creativity and cooperation to the empowerment of faculties of Marvdasht Islamic Azad University. This research was descriptive and correlational. The target population (n=211) involved all faculty members of the university in 2010-2011. A sample of 136 faculty members was drawn as suggested by Morgan’s table. In order to collect data a use was made of Torrens’s (2001) creativity questionnaire (r=0.81), Lethal and Kejner’s (1965) job cooperation questionnaires (r=0.70), and Short and Rinehart’s (1992) empowerment questionnaire (r=0.90). Data analysis involved both descriptive (mean, standard deviation) and inferential statistics (Pearson correlation and multiple regression). The results indicated that the relationship between both creativity and cooperation and empowerment of faculty members was statistically significant. There was a significantly positive relationship between dimensions of creativity (flexibility, and development) and empowerment. In addition, it was revealed that there was a significant and positive relationship among cooperation dimensions (job involvement, dutifulness, and changeability) and empowerment. It was also suggested that creativity and cooperation along with development and dutifulness could account for empowerment.
