رابطه ی بین عدالت سازمانی، رضایت شغلی و اعتماد سازمانی و تعهد سازمانی با خود ارزیابی از تعالی سازمانی بمنظور ارائه یک مدل پیش بین (مطالعه موردی اساتید دانشگاه های آزاد اسلامی منطقه چهار کشور)

محورهای موضوعی : آموزش و پرورش

دکتر محمد حسین یارمحمدیان ¹ , دکتر فرهاد شفیع پور مطلق ² , مریم فولادوند ³

1 - استاد دانشگاه آزاد اسلامی، واحد خوراسگان(اصفهان)،گروه علوم تربیتی، اصفهان، ایران
2 - استادیار گروه مدیریت آموزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد محلات، محلات، ایران
3 - کارشناسی ارشد برنامه ریزی آموزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد خوراسگان(اصفهان)،گروه علوم تربیتی، اصفهان، ایران

تاریخ دریافت : 1392/06/24 تاریخ پذیرش : 1392/06/24 تاریخ انتشار : 1392/01/01

کلید واژه: عدالت سازمانی, رضایت شغلی, اعتماد سازمانی, تعهد سازمانی, خودارزیابی از تعالی سازمانی,

چکیده مقاله :

هدف از این پژوهش، تعیین رابطه­ی بین عدالت سازمانی، رضایت شغلی و اعتماد سازمانی و تعهد سازمانی با خود ارزیابی از تعالی سازمانی است. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش را تمامی اساتید دانشگاه­های آزاد اسلامی منطقه چهار کشور تشکیل داده­اند. روش نمونه­گیری، خوشه­ای چند مرحله­ای بوده که به­گونه تصادفی یک چهارم از دانشگاه­های موجود در منطقه چهار کشور انتخاب شدند و  نهایتاً تعداد 312 نفر از اعضای هیأت علمی برای پژوهش انتخاب شدند.  ابزارهای اندازه­گیری در این پژوهش عبارتند از: 1. پرسشنامه عدالت سازمانی به­وسیله نیهوف و مورمن (2003) (89/0=α)، 2. پرسشنامه تعهد سازمانی محقق ساخته (93/0= α)، 3. پرسشنامه رضایت شغلی اسپکتر (1997) (84/0=α)، 4. پرسشنامه اعتماد سازمانی رودر (2003) (91/0=α)،4. پرسشنامه خود ارزیابی تعالی سازمانی محقق ساخته (86/0= α). به­گونه­ای کلی نتایج پژوهش نشان داد، متغیرهایی که کلیدی­ترین نقش را در تبیین خود ارزیابی از تعالی سازمانی ایفا می­کنند شامل: عدالت توزیعی، اعتماد به سازمان، و اعتماد به همکاران می­شوند. عدالت توزیعی، دارای اثر مستقیم (491/0) و اثر غیر مستقیم (137/0) با میانجی­گری تعهد سازمانی بر خودارزیابی از تعالی سازمانی است. اعتماد به سازمان نیز دارای اثر مستقیم (478/0) و اثر غیرمستقیم (134/0) با میانجی­گری خود ارزیابی از تعالی سازمانی است. در نهایت اعتماد به همکاران نیز دارای اثر مستقیم (319/0) و اثر غیرمستقیم با میانجی­گری تعهد سازمانی (089/0) است. سایر متغیرهای حاضر در مدل دارای تأثیر ضعیف­تری به­گونه مستقیم یا غیر مستقیم بر خودارزیابی از تعالی سازمانی هستند. طبق شاخص­های برازش مدل آزمون  شده، مدل نهایی پژوهش از برازش نسبتاً مطلوبی برخوردار است. 

چکیده انگلیسی:

The aim of this correlational study was to investigate the relationship of organizational justice, job satisfaction, organizational commitment, and organizational trust to self-assessment of organiz­ational excellence. Research instruments in this research included: 1. Organizational justice questionnaire ((Niehoff & Moorman, 2003), (α=0.89)), 2. Organizational commitment questionnaire developed by the current researchers (α=0.93), 3. Spector job satisfaction questionnaire ((1997), α=0.84)), 4. Organizational trust inventory ((Shame, (2003) (α=0.91)), and 5. Self-assessment questionnaire of organizational excellence (α=0.86). The population of the study was Islamic Azad University professors in region four. A sample of one fourth of the instructors was selected using multi-stage sampling method. They were administered the questionnaires.  Finally, 312 faculty members were selected for the study. The overall results indicated that the key variables accounting for self-assessment of excellence performance were distributive justice, organizational commitment and organizational trust.  Distributive justice had a direct effect (0.491) and an indirect effect (0.137) mediated by organizational commitment on self-assessment of organizational excellence. Organizational commitment also had a direct effect (0.478) and an indirect effect (0.134) mediated by self-assessment of organizational excellence. Further, trust had a direct effect (0.319) and an indirect effect through organizational commitment (0.089). Other variables in the model negligibly affected the endogenous variable, that is, self-assessment of organization excellence. Based on the fit indexes the model fitted the data fairly well.