رابطه ی بین عدالت سازمانی، رضایت شغلی و اعتماد سازمانی و تعهد سازمانی با خود ارزیابی از تعالی سازمانی بمنظور ارائه یک مدل پیش بین (مطالعه موردی اساتید دانشگاه های آزاد اسلامی منطقه چهار کشور)
محورهای موضوعی : آموزش و پرورش
دکتر محمد حسین یارمحمدیان
1
(استاد دانشگاه آزاد اسلامی، واحد خوراسگان(اصفهان)،گروه علوم تربیتی، اصفهان، ایران)
دکتر فرهاد شفیع پور مطلق
2
(استادیار گروه مدیریت آموزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد محلات، محلات، ایران)
مریم فولادوند
3
(کارشناسی ارشد برنامه ریزی آموزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد خوراسگان(اصفهان)،گروه علوم تربیتی، اصفهان، ایران)
کلید واژه: عدالت سازمانی, رضایت شغلی, اعتماد سازمانی, تعهد سازمانی, خودارزیابی از تعالی سازمانی,
چکیده مقاله :
هدف از این پژوهش، تعیین رابطهی بین عدالت سازمانی، رضایت شغلی و اعتماد سازمانی و تعهد سازمانی با خود ارزیابی از تعالی سازمانی است. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش را تمامی اساتید دانشگاههای آزاد اسلامی منطقه چهار کشور تشکیل دادهاند. روش نمونهگیری، خوشهای چند مرحلهای بوده که بهگونه تصادفی یک چهارم از دانشگاههای موجود در منطقه چهار کشور انتخاب شدند و نهایتاً تعداد 312 نفر از اعضای هیأت علمی برای پژوهش انتخاب شدند. ابزارهای اندازهگیری در این پژوهش عبارتند از: 1. پرسشنامه عدالت سازمانی بهوسیله نیهوف و مورمن (2003) (89/0=α)، 2. پرسشنامه تعهد سازمانی محقق ساخته (93/0= α)، 3. پرسشنامه رضایت شغلی اسپکتر (1997) (84/0=α)، 4. پرسشنامه اعتماد سازمانی رودر (2003) (91/0=α)،4. پرسشنامه خود ارزیابی تعالی سازمانی محقق ساخته (86/0= α). بهگونهای کلی نتایج پژوهش نشان داد، متغیرهایی که کلیدیترین نقش را در تبیین خود ارزیابی از تعالی سازمانی ایفا میکنند شامل: عدالت توزیعی، اعتماد به سازمان، و اعتماد به همکاران میشوند. عدالت توزیعی، دارای اثر مستقیم (491/0) و اثر غیر مستقیم (137/0) با میانجیگری تعهد سازمانی بر خودارزیابی از تعالی سازمانی است. اعتماد به سازمان نیز دارای اثر مستقیم (478/0) و اثر غیرمستقیم (134/0) با میانجیگری خود ارزیابی از تعالی سازمانی است. در نهایت اعتماد به همکاران نیز دارای اثر مستقیم (319/0) و اثر غیرمستقیم با میانجیگری تعهد سازمانی (089/0) است. سایر متغیرهای حاضر در مدل دارای تأثیر ضعیفتری بهگونه مستقیم یا غیر مستقیم بر خودارزیابی از تعالی سازمانی هستند. طبق شاخصهای برازش مدل آزمون شده، مدل نهایی پژوهش از برازش نسبتاً مطلوبی برخوردار است.
The aim of this correlational study was to investigate the relationship of organizational justice, job satisfaction, organizational commitment, and organizational trust to self-assessment of organizational excellence. Research instruments in this research included: 1. Organizational justice questionnaire ((Niehoff & Moorman, 2003), (α=0.89)), 2. Organizational commitment questionnaire developed by the current researchers (α=0.93), 3. Spector job satisfaction questionnaire ((1997), α=0.84)), 4. Organizational trust inventory ((Shame, (2003) (α=0.91)), and 5. Self-assessment questionnaire of organizational excellence (α=0.86). The population of the study was Islamic Azad University professors in region four. A sample of one fourth of the instructors was selected using multi-stage sampling method. They were administered the questionnaires. Finally, 312 faculty members were selected for the study. The overall results indicated that the key variables accounting for self-assessment of excellence performance were distributive justice, organizational commitment and organizational trust. Distributive justice had a direct effect (0.491) and an indirect effect (0.137) mediated by organizational commitment on self-assessment of organizational excellence. Organizational commitment also had a direct effect (0.478) and an indirect effect (0.134) mediated by self-assessment of organizational excellence. Further, trust had a direct effect (0.319) and an indirect effect through organizational commitment (0.089). Other variables in the model negligibly affected the endogenous variable, that is, self-assessment of organization excellence. Based on the fit indexes the model fitted the data fairly well.
