بررسی اثر بخشی رویکرد پذیرش و تعهد (ACT) بر بخشش و سازگاری زناشویی زنان آسیب دیده از خیانت همسر
محورهای موضوعی : فصلنامه زن و جامعه
نازنین هنرپروران
1
(استادیار دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مردشت، گروه مشاوره، مرودشت، ایران)
کلید واژه: سازگاری زناشویی, رویکرد پذیرش و تعهد (ACT), بخشش, زنان آسیب دیده از خیانت همسر,
چکیده مقاله :
این تحقیق با هدف تبیین اثر بخشی رویکرد پذیرش و تعهد بر بخشش و سازگاری زناشویی زنان آسیب دیده از خیانت همسر انجام پذیرفت. طرح تحقیق در این پژوهش، طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. از پرسشنامه بخشش ری و پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپاینرجهت گردآوری دادهها استفاده گردید.جامعه آماری پژوهش زنان خیانت دیده مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر شیراز در سه ماهه سوم سال 92 بودند. نمونه گیری در این تحقیق به روش هدفمند بوده است و نمونههای بالینی از بین مراجعین به 5 مرکز مشاوره شیراز که به دلیل خیانت، مراجعه کرده و داوطلب شرکت در پژوهش بودند30 نفر به طور تصادفی انتخاب و سپس به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین گردیدند. برنامه درمانی بر مبنای رویکرد پذیرش و تعهد در طی10 جلسه و هر جلسه به مدت 90 دقیقه به صورت مشاوره گروهی انجام شد. و پسآزمون 6 ماه بعد نیز بر روی آزمودنیها اجرا گردید. نتایج نشان دهنده تاثیر رویکرد پذیرش و تعهد بر بخشش بامیزان تاثیر 72/0 بود. بین میانگین نمرات پس آزمون سازگاری زناشویی زنان گروه آزمایش و گواه تفاوت معناداری با میزان تاثیر 77/0 وجود داشت. تحلیل کوواریانس تاثیر اثر را در بعد رضایت زناشویی 58/9، در بعد همبستگی دو نفری 65/24، در بعد توافق دو نفری 60/87 و در در بعد ابراز محبت 62/9 در سطح (005/0>P) معنادارنشان داد. همچنین نتایج پژوهش نشان داد که اثرات درمانی این رویکرد در پیگیری نیز همچنان حفظ شده بود.
The purpose of this study was to examine the effectiveness of acceptance and commitment therapy on forgiveness and marital adjustment among women damaged by marital infidelity. The research was a quasi-experimental study with pre and post- test design with a control group. Assessment instruments consisted of Ray's forgiveness Questionnaire and Dyadic Adjustment Scale (Spanier, 1976). Statistical population included all women referring to counseling centers located in Shiraz during fall 2013 due to infidelity. Sampling method was purposeful and volunteers who participated in the study were chosen from 5 counseling centers. 30 women selected were randomly assigned to experimental (15 persons) and control (15 persons) groups. Treatment plan on the base of acceptance and commitment therapy was performed in 10-sessions, each for 90 minutes in group counseling form. Post- test was performed 6 months later. The results showed the effectiveness of acceptance and commitment therapy on forgiveness by 0.72. There were significant differences between experimental and control groups in comparing mean scores of marital adjustment post-test by 0.77. Analysis of covariance showed that the effect was significant (0.005> P) in marital satisfaction 9.58, correlation dimension for two people 24.65, and mutual agreement 87.60 and showing love 9.62. Also results indicated that the therapeutic effect of this approach was maintained at follow-up.
