اثر بخشی بر نامه درمانی خود بخشودگی بر مبنای مفاهیم قرآنی بر کاهش افسردگی زنان مطلقه
محورهای موضوعی : فصلنامه زن و جامعه
فرامرز سهرابی
1
(دانشیار گروه مشاوره دانشگاه علامه طباطبائی)
الهام فتحی
2
(کارشناسی ارشد دانشگاه علامه طبا طبایی)
کلید واژه: افسردگی, زنان مطلقه, برنامه درمانی, خود بخشودگی, مبانی قرآنی,
چکیده مقاله :
پژوهش حاضر، با هدف بررسی اثر بخشی بر نامه ی درمانی خود بخشودگی مبتنی برمبانی قرآنی بر کاهش افسردگی در زنان مطلقه، انجام گرفت. ابتدا در مرکز بهزیستی شهر زنجان، از 65 زن طلاق گرفته که بواسطه فراخوان اطلاع یافته بودند، آزمون افسردگی بک (2) اجرا شد. سپس برای 20 نفر از شرکت کنندگان که نمرات افسردگی 10-30 (خفیف تا متوسط) کسب کرده بودند، آزمون خودبخشودگی موگر اجرا شد و سپس آزمودنی ها به صورت تصادفی در 2 گروه آزمایشی و کنترل (در هر گروه 10 نفر) جایگزین شدند. طی 2 ماه، 8 جلسه مشاوره ی گروهی خود بخشودگی بر مبنای مفاهیم قرآنی بر گروه آزمایشی انجام شد .پس از اتمام جلسات، پرسشنامه افسردگی بک(2) و آزمون خود بخشودگی موگر مجددا برای هر دو گروه اجرا شد. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس نشان دادند که نمرات خود بخشودگی در گروه آزمایشی افزایش یافته و به تبع آن نمره ی افسردگی نیز در این گروه در مقایسه با گروه کنترل کاهش یافته بود
This study was undertaken to examine the effectiveness of self-forgiveness group therapy program based Quranic principles in reducing divorced women’s depression. In the first phase, 65 divorced women from Zanjan welfare centre were administered Beck’s Depression Inventory(II). Those with scores of 10-30 (from low to mediate) (N=20) were asked to complete Mauger’s Self-forgiveness Scale. They were then randomly assigned to two groups of control (N=10) and experimental (N=10). The experimental group received a treatment of self-forgiveness group therapy for 2 month (8 sessions). Both groups were administered Beck’s Depression Inventory (II) and Mauger’s Self-forgiveness Scale again as the post-tests. Covariance analysis of the data indicated that self-forgiveness scores of the experimental group increased and, hence, their depression scores reduced