تأثیر شورای اسلامی شهر تهران بر نگرش شهروندان تهرانی نسبت به مشارکت‌سیاسی
محورهای موضوعی : Strategy
هادی رجبی
1
(دانشگاه علوم انتظامی)
کلید واژه: مشارکت و مشارکت سیاسی, شورای شهر تهران, مدیریت شهری, رهیافت رفتارگرایی, نگرش‌سنجی,
چکیده مقاله :
در دوران حاضر تشکیل شوراهای اسلامی شهر و روستا نشان دهنده توزیع قدرت در جامعه مردم‌سالار دینی ایران و سیاست دموکراتیک کردن اداره امور محلی از ناحیه دولت است. انتظار آن است که با برخورداری از سازمان دمکراتیک محلی، شاهد گسترش نهادهای غیردولتی، افزایش مشارکت مردم در اداره امور خود و پاسخگو نمودن نهاد مدیریت امور محلی باشیم و تا اندازه زیادی به سمت توسعه‌یافتگی حرکت نمود. ایجاد شوراهای اسلامی شهر و روستا با چنین گستردگی و اهمیت در تاریخ ایران بی‌سابقه است. در پایان دهه هفتاد، با شکل‌گیری شوراهای اسلامی شهر و روستا، حضور بی‌سابقه شهروندان جهت مشارکت در این شوراها شکل گرفت. اما بنا به دلایلی، مشارکت شهروندان در دوره‌های بعدی کاهش یافت. این تحقیق با رویکردی علمی و در چارچوب رهیافت رفتارگرایی، تأثیر عملکرد شورای شهر تهران بر نگرش شهروندان، نسبت به مشارکت‌سیاسی را مورد ارزیابی قرار داده است. بر این اساس، در یک پیمایش اجتماعی سوالاتی مطرح گردیده که پاسخ شهروندان ما را به یافته‌های علمی رهنمون ساخته است. از مهمترین نتایج این پژوهش می‌توان به موارد ذیل اشاره کرد: در بعد شناختی، آشنایی شهروندان با وظایف شورای شهر و اقدامات آن بسیار ضعیف است. در بعد انگیزشی، تمایل به مشارکت بیشتر توسط شهروندان در شورای شهر مشاهده می‌شود و در بعد رفتاری حضور اندک پاسخ‌دهندگان در انتخابات شورای شهر مشهود بوده که با نتایج انتخابات شورای شهر نیز همخوانی دارد.
In the present era of urban and rural Islamic councils representing the distribution of power in a democratic society, religious and democratic policy making local government area of the state. With expected that the local Democratic organization, control of non-governmental organizations, increase public participation in its governance and accountable institutions to manage local affairs and to have a lot to be moving towards development. Islamic councils of cities and villages, the extent and significance is unprecedented in Iranian history. At the end of the seventies, with the formation of city and village councils, the unprecedented participation of citizens in the council was formed. But for some reasons, the participation of citizens in later periods decreased. This research approach and the approach of behaviorism, the influence of Tehran City Council on citizen attitudes toward political participation have been evaluated. Based on this development, in a social survey questions have been raised that the response of our citizens has led to scientific findings. The most important results can be pointed to the following: in the cognitive, familiarity with the duties of citizens, city council and its action is very weak. In the motivation, desire to see more participation by citizens in the City Council and Few respondents participated in municipal elections and in the behavioral evidence that is consistent with the results of the municipal elections.
