ارزیابی کیفی آب رودخانه دز از نظر کارایی در سیستمهای آبیاری تحت فشار
محورهای موضوعی : برگرفته از پایان نامهسعید آزیش 1 , علی عصاره 2 , داود خدادادی دهکردی 3
1 - دانش آموخته کارشناسی ارشد رشته علوم و مهندسی آب، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران .
2 - استادیار گروه علوم و مهندسی آب، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران.
3 - استادیار گروه علوم و مهندسی آب، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران.
کلید واژه: کیفیت آب, آبیاری تحت فشار, رودخانه دز, ویلکاکس,
چکیده مقاله :
چکیده مقدمه: محدودیت منابع آب کشور و تشدید این محدودیت که ناشی از تداوم افزایش میزان تقاضا است، سبب گردیده تا حداکثر استفاده از منابع آب موجود و افزایش بهرهوری و درنتیجه افزایش تولید در واحد سطح مطرح گردد. تحقیق حاضر با هدف ارزیابی کیفی آب رودخانه دز از نظر کارایی در سیستمهای آبیاری تحت فشار انجام گرفت. روش: برای ارزیابی کیفیت آب رودخانه دز از نظر کارایی در سیستم آبیاری تحت فشار 7 ایستگاه سپید دشت سزار، سپید دشت زاز، تنگ پنج سزار، تنگ پنج بختیاری، دزفول، حرمله و بامدژ انتخاب شد. دادههای کیفی آب رودخانه دز، طی یک دوره ده ساله، از سازمان آب و برق خوزستان در سالهای 93-1384 اخذ شد. یافته ها: ارزیابی کیفی آب با استفاده از نمودار پایپر نشان داد کیفیت آب در ایستگاه سپید دشت سزار، سپید دشت زاز و تنگ پنج سزار از نوع بیکربناته- کلسیمی میباشد. اما در ایستگاههای حرمله و بامدژ، غالب نمونهها در منطقه خنثی قرار میگیرند. نتایج نشان داد میزان شوری از بالادست رودخانه به سمت پاییندست افزایش مییابد؛ بطوریکه در ایستگاه بامدژ در 95 درصد مواقع دارای محدودیت کم تا متوسط از نظر استفاده در آبیاری قطرهای است. با توجه به میانگین SAR و میانگین EC رودخانه دز فاقد محدودیت از نظر ایجاد مسئله نفوذ میباشد. نتایج نشان داد که ضریب همبستگی (r) کاتیونها، بین 67/0 تا 78/0 و آنیونها از 249/0- تا 6/0 متغیر بود. از ایستگاه حرمله به سمت پایین دست، از نظر کلر، آب رودخانه دارای محدودیت کم تا متوسط در آبیاری بارانی میباشد. بیشترین محدودیت بیکربنات در ایستگاه سپید دشت زاز در 50/97 درصد مواقع از نظر استفاده در آبیاری بارانی مشاهده شد. بررسیها نشان داد میزان سدیم در ایستگاههای حرمله و بامدژ نسبت به ایستگاه دزفول به ترتیب 134 و 233 درصد رشد داشته است. همچنین در تمام ایستگاهها شاخص اشباع لانژیلر منفی است و رسوب کربنات کلسیم ایجاد نخواهد شد. نتیجه گیری: با ورود زهکشهای بسیار در پایین دست، به رودخانه دز مشاهده شد، در ایستگاههای حرمله و بامدژ با اینکه دبی افزایش یافته است، میزان EC، TDS، کاتیونها و آنیونها نیز افزایش یافته است. ورود این زهکشها در پایین دست رودخانه باعث شد از ایستگاه حرمله به سمت پاییندست، میزان کلر بیش از 3 میلیاکیوالان بر لیتر شود که آب رودخانه دارای محدودیت کم تا متوسط در آبیاری بارانی از نظر کلر باشد. همچنین میزان سدیم از ایستگاه دزفول به بعد رشد چشمگیری دارد؛ به طوری که میانگین غلظت سدیم در ایستگاههای حرمله و بامدژ نسبت به ایستگاه دزفول به ترتیب 134 و 233 درصد رشد داشته است. یشترین محدودیت بیکربنات از نظر استفاده در آبیاری بارانی، در ایستگاه سپید دشت زاز به میزان 50/97 درصد مواقع مشاهده شد. نتایج تحقیق نشان داد در تمام ایستگاههای مورد مطالعه شاخص اشباع لانژیلر منفی است و رسوب کربنات کلسیم ایجاد نخواهد شد. نشان داد بیش از 99 درصد نمونههای اندازهگیری شده در کلاس C2 و C3 قرار دارند.
Abstract Introduction: The limitation of the country's water resources and the aggravation of this limitation, which is caused by the continuous increase in the demand, has caused the maximum use of the available water resources and the increase in productivity and, as a result, the increase in production per unit area. The present research was conducted with the aim of evaluating the water quality of Dez River in terms of efficiency in pressurized irrigation systems. Methods: For quality assessment of Dez River water in terms of efficiency in pressurized irrigation systems, 7 hydrometric stations were selected including Sepid dashte Sezar, Sepid dashte zaz, Tange pange sezar, Tange pange bakhtiari, Dezful, Harmaleh, and Bamdezh. Qualitative data of Dez River water along a decade (2005-2014) were taken from Khuzestan water and power authority. Findings: The Qualitative analysis using piper diagram showed that water quality in Sepid dashte Sezar, Sepid dashte zaz and Tange pange sezar stations was calcium bicarbonate. Although, in Harmaleh and Bamdezh stations the most of samples were neutral. The results showed that salinity amount was increased from the upstream to the downstream of the river. Whereas, Bamdezh station had low to medium limitation at 95 percent of times for drip irrigation usage. Dez River had no limitation for infiltration due to suitable averages of SAR and EC. Besides, cations and anions coefficient of correlation was variable between 0.67 to 0.78 and -0.249 to 0.6 respectively. Chlorine in the river water from Harmaleh station toward the downstream of the river, had low to medium limitation for sprinkler irrigation usage. The most limitation of bicarbonate was observed at 97.5 percent of times in Sepid dashte Sezar station for using sprinkler irrigation. In addition, sodium amount in Harmaleh and Bamdezh stations compared to Dezful station increased 134 and 233 percent respectively. Langelier Saturation Index (LSI) was negative in the entire stations and calcium carbonate sediment won’t be created.
1. Abbaspour, M., Javid, A.H., Mashinchian, A., and Habibi, A. 2017. Study of some physical & chemical properties of water of Khersan River & analysis the statistical relations thereof. Journal of Environmental Science and Technology, 19(3): 1-15. [In Persian].
2. APHA, AWWA, WEF. 1998. Standard Methods for the examination of water and Wastewater, 20th Edition, Washington D.C.ers.
3. Ayers, R.S., and Westcot D.W. 1985. Water quality for agriculture. Rome: Food and Agriculture Organization of the United Nations. Irri. And Drain, Paper No.29.
4. Baqherkhani, A., and Zareabyaneh, H. 2019. Performance Evaluation of Some Drip Irrigation System (Case Study: Sonqor city). Water and Soil Science, 29(2): 141-154. [In Persian].
5. Bahrami, F., and Dastourani, M. 2019. Quality Assessment of Groundwater in the Plain of Sarayan Using Water Quality Index (WQI). Iranian Journal of Irrigation and Drainage, 4(13): 1064-1074. [In Persian].
6. Bani Vaheb A.R., and Mazlom, E, 2008. A study of the ifissues and problems of the exploitation of the irrigation and drainage networks and significance of people’s participation (Case study: Ardak dam basin). Journal of Studies of Human Settlements Planning, 3(6): 7-22. [In Persian].
7. Berner, E.K., and Berner, R.A. 1987. The Global Water Cycle. Geochemistry and Environment, Prentice Hall, Inc, 34.
8. Chessman, B., and Townsend, S. 2009. Differing effects of catchment land use on water chemistry explain contrasting behaviour of a diatom index in tropical northern and temperate southern Australia. Ecological Indication, 10 (1010): 620-626.
9. Eion, M., and Cameron, M. 1996. Hydro geochemistry of the Fraser River, British Columbia: seasonal variation in major and minor components, Conada, Journal of Hydrology, 182(1-4): 209-225.
10. FAO. 1994. Water quality for agriculture. Irrigation and drainage paper, No: 29, 156p.
11. Farzamniya, M., Kouhi, N., and Dehghanisanij, H. 2010. Introducing the subsurface drip irrigation system (SDI) and managing its operation. Technical magazine, No. 38. [In Persian].
12. Fernández, A.C., Fernández, A.M., and Domínguez, C.T., Santos, B.L. 2006. Hydrochemistry of northwest Spain ponds and relationships to groundwaters. Journal of the Ecology of the Iberian Inland Waters, Madrid, Spain, 25(1-4): 433-452.
13. Ghale, Y.A.G., Baykara, M., and Unal, A. 2017. Analysis of decadal land cover changes and salinization in Urmia Lake Basin using remote sensing techniques. Natural Hazards and Earth System Sciences, 1-15.
14. Gupta, S., Dandele, P.S., Verma, M.B., and Maithani, P.B. 2009. Geochemical Assessment of Groundwater around Macherla- Karempudi Area, Guntur District, Andhra Pradesh. Journal of the Geological Society of India. 73: 202-212.
15. Hossieni, P., Ildoromi, A.R.; and Hossieni, A.R. 2013. Assimilative capacity of the River Karun using index NSFWQI in the range of Zergan-Kut Amir (during the 5 year). Journal of Human & Environment, 11(2): 1-11. [In Persian].
16. Kiani Pouya, A., and Rasouli, F. 2011. Evaluation of Groundwater Quality for Irrigation in Central Plain of Fars Province, Iran. Iranian Journal of Soil Research, 24(3): 273-282. [In Persian].
17. McNeil, V.H., Malcolm, E.C., and Preda, M. 2005. Assessment of chemical water types and their spatial variation using multi-stage cluster analysis, Queensland, Australia. Journal of Hydrology 310: 181–200.
18. Ministry of Energy Iran Water Resources Management CO Deputy of Research. 2005. Instruction for feasibility study of pressurized irrigate on system for technical, socio-economic and environmental point of view. Islamic Republic of Iran. 334: 33-39. [In Persian].
19. Nakhaee, M., Moosaee, F., Ramezani, A., and Amiri, V. 2011. Qualitative assessment of Karun River and its tributaries in Chaharmahal Bakhtiari province. Iranian Journal of Geology, 5(72): 59-72. [In Persian].
20. Ngoye, E., and John, F.M. 2004. The influence of land use patterns in the Ruva river watershed on water quality in the river system. Www. Elsevier. Com/ located/ pce. PHysics and chemistry of the Earth, 29: 1161- 1166.
21. Oinam, J.D., Ramanathan, A.L., and Jayalakshmi, S.G. 2012. Geochemical and statistical evaluation of groundwater in Imphaland Thoubal district of Manipur, India. Journal of Asian Earth Sciences, 48(2): 136-149.
22. Pasereh, F., Hasani, A.H., Hoseni, N., and Javid, A.H. 2017. Investigating the Chaneges of Sulphate in Potabale Water of Yasuj City and preparing its Qualitative Plan by Means of GIS Tools. Journal of Environmental Science Technology, 18(1): 14-20. [In Persian].
23. Qadir, M., Schubert, S., Ghafoor, A., and Murtaza, G. 2001. Amelioration strategies for Sodic soils: a review. Land degradation & Development, 12(4): 357-386.
_||_